از بندرعباس به دومینیكن

امیدواریم حمایت و پشتیبانی مسئولین سازمان و كمیته ملی المپیك از وزنه برداران ادامه داشته باشد تا ملی پوشان این رشته ورزشی بار دیگر حماسه ای را كه در بوسان رقم زدند در قطر هم تكرار كنند اما همان طور كه گفتیم در دومینیكن شانس مدال بیشتر از همه به رضازاده تعلق دارد

جام جهانی فوتبال تمام شد و حرف و حدیث های مربوط به آن هم پایان گرفت. حالا كه فوتبال نتوانسته آرزوهای این مردم را برآورده كند باز هم باید منتظر كشتی و وزنه برداری بمانیم تا آب رفته را به جوی بازگردانند و در میادین بین المللی خودی نشان دهند و مدالی بگیرند.

اگر فوتبال با آن همه هزینه و بگیر و ببند و تبلیغات نتوانست حتی یك برد به دست بیاورد اما كشتی گیران و وزنه بردارها با هزینه های بسیار پایین تر می توانند كاری كنند كارستان.

كمتر از دو ماه دیگر دوباره نوبت حسین رضازاده می رسد كه این بار در سالن پروفسور پائولوی دومینیكن روی صحنه بیاید و با آن فریادهای پرطنین و دوست داشتنی اش چشم ها را خیره كند و آهن سرد را به زمین گرم بكوبد.

باز هم به اینجا خواهیم رسید كه تمام دنیا از خود بپرسند یل ۱۶۵ كیلوگرمی ایران چگونه چنین می كند. باز هم سئوالات خبرنگاران و كارشناسان ورزشی جهان از اعضا و كاروان ایران شروع خواهد شد كه معنی یا ابوالفضل كه روی پیراهن پسر ایران حك شده چیست و شخصی كه هنگام وزنه برداری از او یاری می جوید كیست؟

بله كمتر از دو ماه دیگر تیم ملی وزنه برداری بزرگسالان در رقابت های جهانی سال ۲۰۰۶ كه به میزبانی جمهوری دومینیكن در آمریكای مركزی برگزار می شود حضور خواهد یافت.

پیش از این معمولاً در آستانه رقابت های مهم و حساس جهانی ملی پوشان كشورمان از شرایط نامطلوب اردو ابراز نارضایتی می كردند اما امسال این مسائل به حداقل رسیده و كمیته ملی المپیك و سازمان نیز نیم نگاهی به ملی پوشان این رشته ورزشی انداخته اند. كمیته ملی المپیك با تقبل هزینه های برپایی اردوهای آماده سازی این رشته دست مسئولین فدراسیون را باز گذاشته تا بهترین امكانات برای آماده سازی آنها فراهم شود.

برنامه ریزی ها به این ترتیب صورت گرفته كه اعضای تیم ملی در اردویی یك ماهه كه اسفندماه سال گذشته به عنوان اولین مرحله اردوی جهانی و بازی های آسیایی قطر برپا شد در بندرعباس حضور یافتند. این اردو تا اواسط فروردین به طول انجامید و ملی پوشان با بازگشت به تهران برنامه های تمرینی ایوانف را در سالن وزنه برداری مجموعه ورزشی آزادی پیگیری كردند تا زمان برپایی اردوی سطح دریا فرا برسد.

اوایل تیرماه بود كه متل شیراز بابلسر یا ویلاهای دو طبقه و شیك كه با رنگ های زرد و نارنجی در كنار ساحل دریای خزر ساخته شده برای برگزاری این مرحله از اردو در نظر گرفته شد. شرایط و امكانات و همچنین رشد ركوردی ملی پوشان در این اردو آن قدر مناسب بود كه سرمربی بلغاری تیم ملی درخواست كرد اردوی ۲۱ روزه دو هفته دیگر تمدید شود.

برنامه های متنوعی برای ملی پوشان در نظر گرفته شده بود. ایوانف برای تمامی روزهای هفته به جز جمعه كه روز استراحت و آزادباش بچه ها بود برنامه ریزی تمرینی جالبی ترتیب داده بود. ساعت ۳۰/۷ همه به خط و پشت سر رضازاده نرمش قبل از تمرین را آغاز می كردند و بعد تمرین نسبتاً سبك و اختصاصی حركت دوضرب. ساعت ۳۰/۹ وقت صبحانه فرامی رسید و ملی پوشان روی صندلی های مقابل ویلاهای خود صبحانه را صرف می كردند. ساعت ۳۰/۱۰ شنا در دریا و شن بازی كه تاثیر بسزایی نیز در بهبود آسیب دیدگی بچه ها داشت. ساعت ۱۲ ناهار و از ۱۳ تا ۱۶ استراحت. راس ساعت ۱۶ همه در تمرین بعدازظهر كه تمرینی بسیار سنگین بود حضور می یافتند و این تمرین تا ساعت ۱۹ به طول می انجامید تا بچه ها برای صرف شام و استراحت راهی اتاق های خود شوند.

شاهین، برخواه و ایوانف خانواده شان را نیز به همراه داشتند تا دلتنگی نباشد. این مرحله از اردو نیز جمعه گذشته به اتمام رسید و اردونشینان برای استراحتی ۳روزه راهی شهرهای خود شدند.

طبق دستور كادر فنی، اعضای تیم ملی باید صبح سه شنبه یعنی امروز در سالن آزادی گردهم آیند و بعد از پشت سر گذاشتن تمریناتی ۴روزه راهی شهرستان اردبیل شوند تا اردوی سطح ارتفاع خود را به مدت ۳هفته در سالن تختی این شهر برپا كنند.

مجدداً بعد از اتمام این مرحله از اردو بچه ها استراحتی كوتاه خواهند داشت و سپس راهی یك مرحله اردوی برون مرزی در كشور بلغارستان می شوند.

اتمام اردوی بلغارستان به منزله آغاز شمارش معكوسی برای حضور در مسابقات جهانی دومینیكن خواهد بود و ملی پوشان اعزامی كه از دل ۱۰ نفر حاضر در اردو انتخاب خواهند شد چمدان های خود را برای اعزام به آمریكای مركزی خواهند بست.

طبق صحبت های مسئولین این فدراسیون، جهت جلوگیری از خستگی سفر ۲۸ساعته و همچنین سازگاری ملی پوشان كشورمان با شرایط آب و هوایی منطقه آمریكای مركزی، وزنه برداران كشورمان قبل از حضور در دومینیكن اردویی ۵روزه را در كشور كلمبیا كه فاصله كمی تا محل برگزاری رقابت ها دارد، برپا می كنند.

شرایط و برنامه ها كه انصافاً مطلوب است نوید موفقیتی بزرگ را می دهد اما واقعیت این است كه به واسطه تغییر و تحولات اساسی در تیم ملی كشورمان باز هم باید منتظر مدال و افتخارآفرینی یك تنه رضازاده باشیم و بس.

قالب اصلی تیم برای موفقیت در بازی های آسیایی قطر طراحی شده و برنامه های ایوانف نیز طوری است كه در المپیك پكن جواب خواهد داد.

البته ما امسال قطعاً از نظر امتیازی و رده بندی تیمی عنوانی به مراتب بهتر و شایسته تر از رقابت های سال گذشته به دست خواهیم آورد و دلیل آن هم اعزام تیمی كامل است. ضمن اینكه بعید نیست در برخی دسته های دیگر و بنا به برخی حوادث و اتفاق ها صاحب تك مدال هایی در تك حركت ها باشیم. اما ركوردهای ملی پوشان باسابقه كشورمان كه به تازگی از بند مصدومیت رها شده و خود را برای افتخارآفرینی در قطر آماده می كنند و یا جوانانی كه این میدان فقط جنبه تجربه اندوزی برایشان خواهد داشت طوری است كه باید از هم اكنون خود را برای اهتزاز پرچم كشورمان در روز پایانی رقابت ها و جدال فوق سنگین ها آماده كنیم.

به هر حال ورزش ركوردی هم خاصیت و جذابیت خود را دارد و شاید بدترین عیب آن هم همین باشد كه حداقل خود ملی پوشان و وزنه برداران نمی دانند اگر مصدومیت و بدشانسی سراغشان نیاید در كجای جدول رده بندی قرار خواهند گرفت.

به هر حال امیدواریم حمایت و پشتیبانی مسئولین سازمان و كمیته ملی المپیك از وزنه برداران ادامه داشته باشد تا ملی پوشان این رشته ورزشی بار دیگر حماسه ای را كه در بوسان رقم زدند در قطر هم تكرار كنند. اما همان طور كه گفتیم در دومینیكن شانس مدال بیشتر از همه به رضازاده تعلق دارد.

محمود عبداللهی