پنجشنبه, ۶ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 25 April, 2024
مجله ویستا

البو, هیجده سال در انتظار


البو, هیجده سال در انتظار

گروه راک “البو” Elbow بعد از کسب جایزه مرکوری برای بهترین آلبوم سال بار دیگر به جدول بهترین های بریتانیا بازمی گردد این جایزه برای چهارمین آلبوم گروه بعد از هجده سال که از آغاز فعالیت گروه می گذرد به آنها تعلق گرفت

گروه راک “البو” Elbow بعد از کسب جایزه مرکوری برای بهترین آلبوم سال بار دیگر به جدول بهترین های بریتانیا بازمی گردد. این جایزه برای چهارمین آلبوم گروه بعد از هجده سال که از آغاز فعالیت گروه می گذرد به آنها تعلق گرفت.البو به آرامی و بدون جنجال بتدریج به یکی از بهترین گروه های بریتانیا تبدیل شده است. از اولین آلبوم آنها” خواب در عقب” تا آلبوم سال ۲۰۰۵ ” رهبران دنیای آزاد” هر آلبوم البو، عمق بیشتری پیدا کرده است.

“کودک بندرت دیده شده” The Seldom Seen kid هم همین سیر عمودی را طی می کند. این بار نوازنده کی بورد گروه “کریگ پاتر” تهیه آلبوم را به عهده گرفته است. با اینکه او تغییر اساسی در صدای کلی گروه ایجاد نکرده ولی آلبوم خیلی تازه نفس و با روح به نظر می رسد.

البو با داشتن هواداران وفادار و موفقیت نسبی در بازارهای موسیقی بر خلاف انتظار بسیاری از منتقدین هنوز به شهرت در سطح دیگر گروه های آلترناتیو راک و راک نرسیده است. یک اشکال صدای خواننده گروه، یعنی “گای هاروی” است.

صدای هاروی منحصر به فرد است. صدای او به ظریفی صدای خواننده های گروه های دیگر پراکنده در جدولها (که بیشتر شبیه صدای نوجوانان خواننده در گروه کر هستند) نیست و از سویی دیگر شباهتی هم به صدای بم و خش دار یک خواننده راک اند رول ندارد. از اینرو، صدای کلی گروه را از بقیه گروه های رایج در بازار جدا می کند و آنها را دور از گروه های عامه پسند نگاه می دارد.

مشکل دوم نداشتن تصویری عامه پسند و یا پیرو مد روز است. اگر عکس گای هاروی را بدون اینکه با او از قبل آشنایی داشته باشیم ببینم او می تواند کارمند اداره ای باشد، فروشنده ای در فروشگاهی، آدمی بیکار و یا هزار چیز دیگر، فقط زمانی که او را پشت میکروفون می بینیم و او می خواند می توان او را یک خواننده مجسم کرد.

بقیه اعضاء گروه نیز در لباس پوشیدن و ارائه خود سعی آنچنانی نمی کنند. بیشتر خودشان هستند. انگار به هیاهوی نشریه های موسیقی، که اکثرا به جای تاکید بر محتوای آلبوم های موسیقی، بیشتر به شخصیت اعضای گروه، زندگی شخصی آنها و بطور کلی درگیر تصویری که گروه ها از خود برای بازار ارائه می کنند هستند، بی اعتنا هستند.

این دو نکته می تواند، بستگی یه عقیده هر شخص، نقطه ضعف و یا نقطه قوت گروه باشد. بدون شک از سوی هواداران گروه مثبت و از سوی کمپانی موسیقی قبلی آنها شاید منفی به نظر آید. هاروی می گوید: “چهار قرار داد موسیقی برای چهار آلبوم، وقتی موسیقی شما بلافاصله بازده تجاری ندارد تهیه بودجه خیلی مشکل است.”

محتوای آلبوم، طبق روال تمام آلبوم های البو مسائل جدی را در بر می گیرد. تعدادی از اعضای گروه تازه پدر شده اند و آلبوم به یاد دوست صمیمی گروه برایان گلنسی خواننده/ ترانه سرای اهل منچستر که اخیرا درگذشت تهیه شده است.

هاروی به عشق، از دست دادن ها، باخت ها و رابطه ها می اندیشد و با صراحتی صمیمانه ترانه می سراید. هاروی در این باره می گوید: “شما فقط می توانید درباره مسائلی، مشکلات و یا چیزهایی که در باره آنها می دانید بنویسید. من هیچ وقت فقیر نبودم و فقر را لمس نکرده ام، پس هیچ وقت در باره آن ننوشته ام…. من بیشتر درباره عشق، مرگ، دوستی، خواستن، نا امیدی و وسوسه می نویسم.”

آلبوم با آهنگ “استارلینگ” Starling آغاز می شود. موسیقی ترانه با جوی غمگین شروع می شود با صدای شیپور نقطه گذاری می شود تا هاروی از به دنبال افتادن در پی معشوقی می خواند: “تو تنها چیز هستی در هر اتاقی که هستی – من سمج، خودخواه و فرسوده هستم.” صدای با احساس هاروی ترانه را متاثر می سازد.

آهنگ “میروربول” Mirrorball یکی از آهنگ های برجسته آلبوم است. ترانه در باره حال و هوای پدر شدن است. چطور در دنیایی بدون شروع و بی انتها آدمی غرق در لحظات، گمشده در گذشته حال و در دنیایی بدون شروع و بی انتها آدمی غرق در لحظات، گمشده در گذشته حال و آینده، روان به هر سویی، افقی را می یابد. تازه رسیده از راه، روحی جدید در پدر می دمد. “اسم بیچاره من/ به نوشته ای روی دیوار تبدیل شده/ من دنبال کسی میگشتم تا مرا تکمیل کند/ دیگر نه، عزیزم/ همه چیز عوض شده.” ریتم آهسته، صدای پیانو که ملودی بازی گوشانه ای را تکرار می کند همراه با سازهای زهی تصویری خوش بینانه را ترسیم می کند. ” و خیابان با صدای پای من جشن می گیرد/ و غروب آفتاب سایه ای به من می دهد که می دانم بلندتر خواهد بود/ و همه یه خاطر تو عزیزم/ همه چیز عوض شده.”

ترانه های البو همیشه دور از جملات تکراری و مبتذل بوده است و هست. و این چیزی است که البو را جلوتر از دیگر گروه های هم دوره خود نگاه داشته است. ولی کیفیت کار البو بیشتر در ریزه کاری است. البو همیشه از نظر موسیقی خالص جذاب تر از دیگر گروه ها بوده است .

هر عنصر موسیقی چه گیتار ها، سازهای زهی، سازهای مختلف کوبه ای و چه هر ذره صدا که برای ایجاد فضا و حال آلبوم نواخته و ضبط شده با دقت خاصی تنظیم شده است. ترانه بعد از ترانه تنظیم های موسیقی البو با زیبایی خاصی به کلمات روح و حال می بخشد.

اینجا فرق کار بین لباس های یک نواخت بدون شکل از قبل دوخته شده با لباس های پرو شده توسط یک خیاط ماهر است .

گاهی موسیقی ساده و بدون درهم ریختگی بیشتر بیانگر احساسات یک ترانه است. در آهنگ “دوست ما” Friend of Ours هارمونی و ملودی ای ساده، ترانه را همراهی می کند. هاروی از عشق خود برای دوست تازه از دست رفته می خواند و با او خداحافظی می کند. ترانه چند سطری بیش نیست اما تا زمانی که موسیقی و ترانه به نقطه اوج خود می رسد انگار که یک سمفونی و یا یک اپرا به اوج خود رسیده است. “دوست ما” یک نمومه عالی از هنر تنظیم موسیقی و ترانه است

قله های خلاقیت “کودک بندرت دیده شده” بسیارند، از آهنگ قوی شبه لد زپلین Grounds for Divorce تا هارمونی های غمگین ولی جذاب Some Riot کیفیت ترانه ها و موسیقی بدون افت در تمام آبلوم یکسان است در نتیجه این آلبوم را باید نقطه اوج خلاقیت البو قلمداد کرد که از عمق بالقی از خلاقیت برخوردار است.

در نشریات موسیقی، اینجا و آنجا البو با گروه “کلد پلی” و “ردیو هد” مقایسه شده است و این سئوال مطرح شده که آیا زمانی فرا خواه رسید که البو به “موفقیت” این دو گروه برسد؟ در جواب باید این را تذکر داد که درست است که البو هیچگاه به موسیقی سبک وزن “کلد پلی” نزدیک نخواهد شد و تا به حال خود را از موسیقی آزمایشی “ردیو هد” به دور نگاه داشته ولی هیچ گروه دیگری هم نزدیک به البو نیست. پس بهتر است که موسیقی البو را برای آن چیزی که هست پذیرفت، ترانه سرایی و آهنگ سازی صادق، بالغ و جذاب.

بی بی سی فارسی



همچنین مشاهده کنید