کفاشیان توان ایجاد تعامل بین باشگاه ها و تیم ملی را ندارد

گفت وگو با رسول کربکندی, کارشناس فوتبال

سعید جمشیدیان/ علیرضا منصوریان، سرمربی تیم‌ملی زیر ۲۲ سال پس از آنکه متوجه شد باشگاه‌ها بازیکنان خود را به تیم‌ملی نمی‌دهند و باید بدون بازیکنان اصلی‌اش به مصاف تیم‌های قدرتمند آسیا برود از سمتش استعفا داد و جای خود را به هومن افاضلی سپرد. حالا تیم‌ملی زیر ۲۲ سال ایران باید بدون بازیکنان اصلی‌اش در روز یکشنبه ۲۲ دی به مصاف ژاپن برود، روز سه‌شنبه ۲۴ دی در برابر استرالیا قرار ‌گیرد و پنجشنبه ۲۶ دی مقابل کویت صف‌آرایی ‌کند. موضوع عدم تعامل باشگاه‌ها و تیم‌ملی که در چند وقت اخیر بارها اتفاق افتاده است، بهانه‌یی شد که دلیل عدم تعامل بین باشگاه‌ها و تیم‌ملی را جویا شویم و در این خصوص با رسول کربکندی، کارشناس و مربی خوشنام فوتبال کشورمان به گفت‌وگو نشستیم.

علی منصوریان به دلیل اینکه باشگاه‌ها بازیکنان‌شان را در اختیار تیم‌ملی زیر ۲۲ سال قرار ندادند استعفا داد. آیا استعفای ایشان کار درستی بود؟

به هر حال انتظاراتی از تیم‌ملی زیر ۲۲ سال و علی منصوریان می‌رود که باید برآورده شود. منصوریان با توجه به آنکه در زمان بازیگری بازیکن خوبی بوده و در دوره مربیگری عملکرد مطلوبی داشته، احساس کرده بدون نفرات اصلی‌اش نمی‌تواند نتیجه مطلوبی را که می‌خواهد کسب کند و اعتبارش زیر سوال می‌رود، به همین دلیل استعفا داده است. به نظرم منصوریان بهترین راه را انتخاب کرده و او به خاطر استعفایش اشتباه نکرده است. مردم و هواداران کاری ندارند که مربی بازیکن دارد یا خیر؛ آنها از تیم‌ملی نتیجه می‌خواهند و در صورت شکست حرف و حدیث زیادی پیش می‌آید.

باشگاه‌ها مدعی هستند که نباید بازیکنانشان را در اوج مسابقات لیگ برتر به خاطر مسابقات نه چندان مهم عمان تقدیم به تیم‌ملی زیر ۲۲ سال کنند. نظرتان در این باره چیست؟

باشگاه‌ها حق دارند بازیکنان خود را به تیم‌ملی ندهند. باشگاه‌ها مبالغ زیادی برای آنکه تیم‌های لیگ‌برتری‌شان نتیجه بگیرند هزینه کرده‌اند و به بازیکنان پول‌های میلیاردی داده‌اند تا نتیجه بگیرند. تیم‌ها در صورت عدم نتیجه شرایط بسیار بدی پیدا خواهند کرد، مربیان و مسوولان‌شان عوض می‌شوند، پس بنابراین باید به باشگاه‌ها حق داده شود. متاسفانه فدراسیون هم در زمینه تعامل بین باشگاه‌ها و تیم‌ملی ضعیف عمل کرده است و نتوانسته راهکاری برای حل این مشکل پیدا کند.

بازهم شاهد ضعف همکاری بین تیم‌ملی و باشگاه‌ها هستیم اما این‌بار مشکل در رده بزرگسالان نیست بلکه در رده زیر ۲۲ سال است. مشکلات بین باشگاه‌ها و تیم‌ملی از کجا سرچشمه می‌گیرد؟

با برنامه‌ریزی و تعامل می‌توانند این مشکل را حل کنند اما متاسفانه تعامل بین باشگاه‌ها و تیم‌ملی وجود ندارد. حضور در تیم‌ملی برای بازیکنان یک افتخار است اما مشکلات مالی بازیکنان در تیم‌های باشگاهی برطرف می‌شود. باشگاه‌ها نیز هزینه‌های سنگینی را متحمل می‌شوند که بازیکنان‌شان را در اختیار‌شان داشته باشند تا نتیجه مطلوب بگیرند. کی‌روش و منصوریان به دنبال هدف خودشان هستند و باشگاه‌ها نیز هدف خود را دنبال می‌کنند. به نظرم هدف هر دو مهم بوده و ایراد اصلی از سیستم فوتبالی ما است. مطمئنا در این موضوع هیچ‌کدام عقب‌نشینی نمی‌کنند. حتی بازیکنان هم این وسط گیر کرده‌اند که اگر بخواهند هدف‌شان جام‌جهانی باشد؛ باشگاه‌ و منابع مالی خود را از دست می‌دهند و اگر هدف‌شان باشگاه‌شان شود، تیم‌ملی را از دست می‌دهند.

در چنین شرایطی فدراسیون باید چه کاری انجام دهد که تیم‌ملی و باشگاه‌ها متضرر نشوند؟

در چنین شرایطی فدراسیون باید برای تیم‌ملی و باشگاه‌ها تصمیم بگیرد و با برنامه‌ریزی دقیق، کاری کند که تعامل بین تیم‌ملی و باشگاه‌ها برقرار شود. در کشورهایی که شانس زیادی در قهرمانی جام‌جهانی دارند تعامل بین تیم‌ملی و باشگاه‌هایشان برقرار می‌شود اما در کشور ما چنین اتفاقی نیفتاده است. ما اگر در جام‌جهانی شاهکار کنیم، می‌توانیم از گروه خودمان بالا برویم. به نظرم کی‌روش باید تعاملش را با باشگاه‌ها بیشتر کند به دلیل اینکه فدراسیون در برابر کی‌روش ضعف دارد. کی‌روش نگران خودش است و می‌خواهد با فوتبال ایران آینده خودش را تامین کند و لیگ داخلی ما اصلا برایش مهم نیست. اما از طرف دیگر اهمیت بازی‌های تیم‌ملی زیر ۲۲ سال کمتر بود و باشگاه‌ها حق داشتند که بازیکنان‌شان را در اختیار داشته باشند. مسابقات عمان اعتبار است اما مهم نیست. به نظرم فدراسیون باید به منصوریان می‌گفت که در شرایط فعلی نمی‌تواند بازیکنانش را در اختیار داشته باشد.

بارها در رده بزرگسالان شاهد بودیم که مربیان باشگاه‌ها علیه تیم‌ملی موضع‌گیری کردند و دلیل افت تیم‌شان را قرار دادن بازیکنانشان در اختیار تیم‌ملی دانستند. آیا با این نظر مربیان موافق هستید؟

به نظرم این موضوع به مربیان مربوط نمی‌شود و مربیان نباید وارد این ماجرا شوند. این وظیفه باشگاه است که در این خصوص تصمیم بگیرد و مشکل را حل کند.

برای اینکه شاهد این‌گونه مشکلات نباشیم باید چه برنامه‌ریزی‌ای انجام شود؟

باید برنامه‌ریزی دقیقی برای لیگ انجام شود و باید فدراسیون و تیم‌ملی این موضوع را درک کنند که اردوهای دراز مدت برای تیم‌ملی در تمام دنیا منسوخ شده است. ما باید از کشورهای صاحب فوتبال الگوبرداری کنیم. تمام تیم‌‌های بزرگ دنیا به تیم‌ملی بازیکن می‌دهند و به موقع و سریع بازیکنان خود را پس می‌گیرند. در تمام دنیا این درک متقابل است. تیم‌ملی که هیچ شانسی برای صعود ندارد بر خلاف تمام دنیا عمل می‌کند.

تیم‌ملی زیر ۲۲ سال در مسابقات عمان سه دیدار بزرگ با تیم‌های ژاپن، استرلیا و کویت دارد که می‌تواند به تجربه بازیکنان بیفزاید و در آینده خیلی به کمک جوانان کشورمان بیاید اما قرار است تیم‌ملی زیر ۲۲ سال بدون بازیکنان اصلی به میدان برود. این موضوع چه مقدار به ضرر بازیکنان و آینده فوتبال است؟

این بازی‌ها خیلی می‌توانست به بازیکنان جوان ما کمک کند اما باید ببینیم که در این موضوع چه چیزی به دست می‌آوریم و چه چیزی از دست می‌دهیم. باشگاه‌ها میلیاردی هزینه کرده‌اند و سایه نتیجه‌گرایی بر سر آنهاست. پس عدم حضور ستارگان تیم‌ها در این مسابقات نه چندان مهم ایرادی ندارد.

این روزها خیلی‌ها از عملکرد کفاشیان ناراضی هستند، نظر شما درباره عملکرد ایشان چیست؟

همین اشکال‌هاست که باعث شده کفاشیان مورد انتقاد قرار بگیرد. مشکل کفاشیان این است که نمی‌تواند در تصمیم‌گیری‌های بزرگ اثرگذار باشد. پس از آنکه تیم‌ملی به جام‌جهانی صعود کرد، انتقادها از کفاشیان کمتر شده است. با این حال کفاشیان در برابر تیم‌ملی و کی‌روش دست و پا بسته عمل کرده است و توان ایجاد تعامل بین باشگاه‌ها و تیم‌ملی را ندارد. کفاشیان توان مدیریت کارهای معمولی را دارد اما وقتی کار سخت می‌شود کفاشیان نمی‌تواند در شرایط سطح بالا مدیریت کند.

فوتبال در شرایط بحرانی قرار دارد. وجود تبانی و دلالی‌ها در فوتبال روزبه‌روز بیشتر می‌شود. به نظرتان این‌گونه اتفاقات چه مقدار بر نابودی فوتبال تاثیر گذاشته است؟

فوتبال ما خیلی اشکال دارد و این موضوع مهم‌ترین مشکل فوتبال ما است. خودم نخستین کسی بودم که گفتم جریان‌هایی وجود دارد که در نتایج لیگ تاثیرگذار است اما مرا به خاطر اینکه این موضوع را مطرح کردم، جریمه‌ کردند. حالا همه از اتفاقات پشت پرده می‌گویند. در حال حاضر ویروس دلالی و تبانی دیگر مختص به مربی و بازیکن نیست و این ویروس همه‌جای فوتبال را گرفته است. متاسفانه با دلال‌ها هیچ برخوردی نمی‌کنند و حتی با آنها مدارا می‌شود. بارها مسوولان رسیدگی به تخلفات به نقطه اصلی رسیدند و برخورد نکردند اما اگر در اروپا باشد طرف هر شخصی که می‌خواهد باشد او را دستبند زده به زندان می‌برند.

آن‌گونه که شواهد نشان می‌دهد، قرار نیست بازیکن جدیدی در ترکیب تیم‌ملی در جام‌جهانی اضافه شود. ‌با توجه به همگروهی ایران با نیجریه، آرژانتین و بوسنی؛ آیا کی‌روش می‌تواند با این نفراتی که در اختیار دارد موفق شود؟

بخشی به ما مربوط می‌شود و بخش دیگری به رقبای تیم‌ملی مربوط می‌شود. به‌طور طبیعی ما نباید در جام‌جهانی موفق شویم و به مرحله بعدی صعود کنیم، مگر اینکه اتفاقات جدول به سود ما حرکت کند و بازی‌هایمان را مانند بازی با کره‌جنوبی در مرحله مقدماتی جام‌جهانی با صددرصد خوش‌شانسی پیروز شویم. فوتبال ما تنها در حد حضور در جام‌جهانی است. هافبک‌های ما در جام‌جهانی ۲۰۰۶ نکونام و تیموریان بودند و در جام‌جهانی پیش‌رو نیز همین بازیکنان هستند که نشان می‌دهد در امر تولید ضعیف بودیم و نباید به این تیم امید بیش از اندازه داشته باشیم.