چند قربانی دیگر برای فینال

ستاره های گمنام عراق با اشک و اندوه مالزی را به سمت اندونزی ترک کردند, آنها با خود می اندیشیدند که آیا پیروزی بعدی در فینال مسابقات منجر به کشته شدن چند هموطن دیگر خواهد شد دست کم تا پایان رقابت ها این مهمترین سوال فوتبال آسیا است

خودشان را رسانده بودند به «پرنس هتل» تا با ستاره های گمنام تیم ملی کشورشان عکس بیندازند. آنها که وقتی وحید هاشمیان، تنها ایرانی بازمانده در هتل را دیدند، دورش حلقه زدند و با کلماتی عربی - انگلیسی تاسف خود را از حذف ایران اعلام کردند. جوان هایی مثل عدنان، دانشجوی عراقی مقیم کوالالامپور که می گفت عاشق بازی علی کریمی است. تیم ملی عراق، پدیده چهاردهمین دوره جام ملت های آسیاست.

آنها که با شور و هیجان غریب ساق هایشان تا فینال تورنمنت بالا آمده و مقابل عربستان می ایستند؛ دو کشور هم مسلک و هم زبان که در دو سوی یک خط ایستاده اند. از طرفی عراق است که با تنی رنجور از مشکلات داخلی پای به رقابت ها گذاشت و از سوی دیگر، عربستان که به عنوان ثروتمندترین کشور عربی پس از دو دوره ناکامی دوباره به فینال جام ملت های آسیا رسید.

عراقی ها که از ویتنام به کوالالامپور آمده بودند، در بدو ورود به هتل پرنس، نزدیک به ۶ ساعت منتظر تحویل اتاق ها شدند. اتاق هایی که در اختیار ایرانیان بود؛ کلی به مدعی اول قهرمانی مسابقات که بازیکنانش شوکه از شکست به گوشه گوشه کلان شهر کوالالامپور خزیده بودند و بر پایان اقامت خود در شرق آسیا افسوس می خوردند؛ آنها که فکر می کردند کره ای ها، نهایتاً سه روز در پرنس هتل اقامت خواهند داشت و به کشورشان باز خواهند گشت، اما حالا باید آماده «چک اوت» می شدند.

بعدازظهر دو روز پیش از بازی نیمه نهایی عراق - کره در بوکیت جلیل به این شکل گذشت. ایرانی ها با تاخیر دور هم جمع شدند و ساک ها را بستند. در حالی که ته دلشان مطمئن بودند عراق می تواند کره جنوبی را شکست بدهد. در این بین خوش و بش هایی هم وجود داشت با لبخند هایی متقابل میان نمایندگان دو کشوری که جنگ، سال ها میان شان فاصله انداخت. جنگی که هنوز عراق را عذاب می دهد و اخبار دیگر مربوط به این کشور را زیر سایه خود می برد.

نشاط اکرم، که خبر احتمال حضور او در ساندرلند تبدیل به تیتر بزرگ روزنامه های مالزیایی شد، می گوید؛ «فوتبال تنها فرصت ما برای اتحاد و زندگی است. مردم عراق بالاخره بعد از سا ل ها فرصت کرده اند بدون توجه به اختلافات زیر یک سقف جمع شوند و تیم ملی کشورشان را تشویق کنند.» او که از علاقه مندان به بازیکنان ایرانی است، به خبرنگاران ایرانی می گوید؛ «انتقام شکست شما از کره را می گیریم...»

آنها که تنها با دو، سه خبرنگار عراقی همراهی می شوند، در بازی کره به وعده خود عمل کرده و به فینال رسیدند. عدنان می گوید؛ «ما نگران بودیم بازیکنانمان بعد از حضور در کوالالامپور تمرکز خود را از دست بدهند اما آنها ثابت کردند که برای پیروزی از همه چیز گذشته اند.» اشاره او به بی توجهی بازیکنان عراق به حضور پرتعداد زنان جنوب شرق آسیایی در هتل پرنس است، چیزی که دبیرکل فدراسیون فوتبال ایران نیز از آن به عنوان یکی از مشکلات اقامت در هتل پرنس یاد کرده بود.

عراقی ها اما دو روز بعد دچار مشکلات بزرگتری شدند که فائق آمدن بر آن احتیاج به روحیه ای بیش از «اراده پیروزی بر وسوسه های زمینی» دارد. آنها که تازه از بوکیت جلیل به هتل آمده بودند و بازی عربستان - ژاپن را از تلویزیون بزرگ لابی تماشا می کردند، باخبر شدند ده ها تن از طرفدارانشان در همین جشن ملی چهارشنبه شب در بغداد کشته شده اند.

خبر، بهت آور و گیج کننده بود و بازیکنان در ابتدا آن را باور نمی کردند. چرا که دوستان آنها از بغداد خبر داده بودند جوان ها در خیابان مشغول شادی و تیراندازی هوایی هستند و صلح به عراق بازگشته است. عدنان می گوید؛ «فکر می کردیم اختلافات تمام شده ...» اما حقیقت ۵۰ کشته دیگری است که دو بمب گذاری متوالی روی دست عراق گذاشت.

تیم ملی عراق دارای بازیکنان سنی و شیعه و کرد است که در کنار یکدیگر بازی می کنند، به همین دلیل جلال طالبانی رئیس جمهور عراق نیز با افتخار اعلام کرد اولین فردی بوده که به اعضای تیم پیروزی شان را تبریک گفته است. او می گوید؛ پیروزی تیم عراق منبع شادی و افتخار برای تمامی مردم عراق از هر گروه و قومی بوده است.

در این شرایط سایر سیاستمداران عراقی نیز فرصت را غنیمت شمرده و با تقدیر از «شیران سرزمین دو رودخانه ای» آنها را سمبل اتحاد عراق معرفی کردند.

همچنین نوری المالکی نخست وزیر عراق در نطق تلویزیونی خطاب به اعضای تیم ملی فوتبال عراق گفت؛ شما پرچم عراق را به اهتزاز درآوردید و شادی را برای مردم عراق به ارمغان آوردید. علی الدباغ سخنگوی دولت نیز گفت که نخست وزیر در تلاش است با گفت وگوی شخصی با بازیکنان تیم ملی شخصاً به آنها تبریک بگوید.

او گفت؛ چشمان ما از اشک پیروزی و شادی پر است. اما همه این نقل قول ها پیش از اتفاق مهمتری بود که شادی را تبدیل به عزا کرد.

● از جشن تا عزا در یک چشم به هم زدن

خبر مهمی که پس از پیروزی تاریخی تیم ملی عراق مقابل کره خبرگزاری ها را اشغال کرد، این بود؛ انفجار دو بمب در بغداد باعث مرگ ۵۰ تن و زخمی شدن ۱۳۵ تن از مردمی که خوشحال از پیروزی تیم ملی کشورشان در بازی های جام ملت های آسیا به خیابان ها آمده و به پایکوبی می پرداختند، شد.

در اولین حمله که یک بستنی فروشی هدف قرار گرفت، یک عامل انتحاری خودرویش را در میان جمع خوشحال مردم در منطقه سنی نشین منصور در غرب بغداد که پیروزی تیم ملی کشورشان را جشن گرفته بودند، منفجر کرد و انفجار بعدی در یک ایست بازرسی نظامی در شرق بغداد که مردم خوشحال با اتومبیل های خود در آن صف بسته بودند، روی داد. یک شاهد عینی انفجار اول گفت؛ من با دوستانم در ماشین بودم، مردم در هر طرف در حال جشن و شادمانی بودند که ناگهان همه جا آتش گرفت...

ستاره های گمنام عراق با اشک و اندوه مالزی را به سمت اندونزی ترک کردند، آنها با خود می اندیشیدند که آیا پیروزی بعدی در فینال مسابقات منجر به کشته شدن چند هموطن دیگر خواهد شد؟ دست کم تا پایان رقابت ها این مهمترین سوال فوتبال آسیا است.

پژمان راهبر