به تركیب «بازنده» دست بزن

اتفاقاتی آنجا در پرسپولیس رخ می دهد كه عجیب است و غریب جالب اینجاست كه در مقابله با آن اتفاقات عجیب و غریب, دنیزلی و انصاری فرد هیچ حركتی نشان نمی دهند

● آقای دنیزلی هیچ كار دیگری بلد نیستی؟

اتفاقاتی آنجا در پرسپولیس رخ می دهد كه عجیب است و غریب؛ جالب اینجاست كه در مقابله با آن اتفاقات عجیب و غریب، دنیزلی و انصاری فرد هیچ حركتی نشان نمی دهند. نه ضرب شستی نشان می دهند و نه ریسك می كنند تا بازیكنان جدی تری را به میدان بفرستند و نه حركت مدیریتی جدیدی از خود نشان می دهند.

البته شاید یكی مثل انصاری فرد و البته دیگر مدیران این روزگار حق داشته باشند كه نتوانند هیچ حركتی انجام دهند چون همه انرژی آنها صرف تهیه پول می شود و بس. اما از دنیزلی توقع می رود كه آزموده های چند هفته ای را كنار بگذارد و به نیمكت نشینانش اعتماد كند.

در واقع اگر قرار به شكست خوردن باشد كه اینها هم می توانند شكست بخورند! لااقل در چنین فضایی نیروهای جدید و باانگیزه آزموده می شوند و بی انگیزه ها صاحب انگیزه خواهند شد. به پرسپولیس نگاه كنید؛ ۲ نفر ساز سفر به امارات را می زنند و این به درست یا غلط، یعنی دلشان با تیم نیست!

۶ نفر هم مصدوم و محروم هستند و این با احتساب آن ۲ نفر می شوند ۸ نفر؛ به این ترتیب دنیزلی از تیم ۱۱ نفره اول فصل خود كه هجومی بازی می كرد و زیبا، تنها ۳ نفر را در اختیار دارد چون دیگران یا نیستند، یا هستند و انگیزه ای برای ادامه دادن ندارند.دنیزلی اما دست روی دست گذاشته و نگاه می كند! شاید هم فقط به فكر پولش است تا آن را بگیرد و برود و به این بی انگیزه ها و مصدوم شده ها نگاه هم نكند. به هر حال وقتی او می گوید: «تا زمانی كه تیم دلش نخواهد كه بازی را ببرد، هیچ چیز عوض نمی شود» مؤید این مسأله است كه شرایط را برای كارش مناسب نمی بیند و البته نسبت به آن بی تفاوت مانده است.

در همین میان هستند بازیكنانی كه در اكثر مواقع فقط چند دقیقه به میدان آمده اند اما نسبت به ستاره های كاغذی بی انگیزه پرسپولیس بهتر ظاهر شده اند اما نمی دانیم چرا دنیزلی همچنان به استفاده از بازیكنان قبلی اصرار می ورزد و به اینهایی كه در همان چند دقیقه خوب كار می كنند، میدان بیشتری نمی دهد؟ لازم نیست از كسی اسم ببریم كه هم آن بی انگیزه ها را همه می شناسند و هم ذخیره هایی كه خوب كار كرده اند اما نمی دانیم چرا دنیزلی با وجود این همه تساوی و آن شكست ها (۸ تساوی و ۲ شكست) همچنان سعی دارد مسیر قبلی خود را برود و دست به هیچ چیز نزند.

معمولاً به تركیب برنده دست نمی زنند اما دنیزلی معلوم نیست كه چرا به تركیب بازنده اش دست نمی زند. آیا او هم فقط انتظار پایان كارش باپرسپولیس را می كشد و در انتظار اخراج شدن است؟ به هر حال امروز انگار خیلی ها دوست دارند كه پرسپولیس هرچه سریعتر دچار چنین بحرانی شود اما انگار دنیزلی هم مثل همانها كه این روزها زیاد دور و بر انصاری فرد دیده می شوند، دلش می خواهد این پروسه زودتر رخ دهد وگرنه دست زدن به تركیب تیم بازنده اولین چیزی است كه به یاد یك مربی می آید.

مربی كه دم از گلزنی هایش می زند در حالی كه ۳ مهاجم را روی نیمكت نشانده و یا از آنها استفاده نمی كند و یا اینكه بسیار كم و محدود آنها را به زمین می فرستد و باز در پایان كار حرف از گل نشدن توپ هایش به میان می آورد.یكی نیست به آقای دنیزلی بگوید اگر مهاجمانت بلد نیستند توپ ها را گل كنند چرا از دیگران استفاده نمی كنی و دست به آزمایش نمی زنی؟

آن همه توپ سانتر كردید روی دروازه حریف اما فقط ۶ دقیقه یك مهاجم سرزن به میدان آوردی آقای دنیزلی كه او هم فقط یك فرصت گلزنی داشت و توپش از كنار دروازه رد شد. خودت با دست روی دست گذاشتن نسخه پرسپولیس را پیچیده ای آقامصطفی!

اینكه نمی شود شما یك سری جمله تكراری را پس از هر باخت و تساوی تحویل هواداران پرسپولیس بدهی و بگویی اینها گل نمی زنند. دیگر هر فوتبالدوستی می فهمد كه اگر آنها گل نمی زنند باید جای خود را به دیگران بدهند اما با عدم فرصت سازی برای این بازیكنان هم انگیزه اینها هرز می رود و هم هیچ اتفاقی برای آنها كه اصلی هستند و البته این روزها فاقد انگیزه رخ نمی دهد در حالی كه اگر دنیزلی به درستی این كار را انجام دهد همان اصلی ها نیز به خود می آیند و مسیر حركت خود و تیمشان را عوض می كنند.