۱۱ طلایی تاریخ لیورپول

در حالی که سال ۲۰۰۷ به پایان می رسد فرصت را مغتنم شمردیم تا بهترین های تاریخ لیورپول تاکنون را مورد ارزیابی قرار دهیم با تاریخچه ای سراسر افتخار و شکوه نامزدهای فراوانی برای انتخاب شدن به عنوان بهترین های تاریخ لیورپول وجود دارند اما باید اذعان کرد که ممکن است نام بسیاری از بزرگان این باشگاه ذکر نشود

در حالی که سال ۲۰۰۷ به پایان می رسد. فرصت را مغتنم شمردیم تا بهترین های تاریخ لیورپول تاکنون را مورد ارزیابی قرار دهیم. با تاریخچه ای سراسر افتخار و شکوه. نامزدهای فراوانی برای انتخاب شدن به عنوان بهترین های تاریخ لیورپول وجود دارند اما باید اذعان کرد که ممکن است نام بسیاری از بزرگان این باشگاه ذکر نشود.

● دروازه بان

▪ ری کلمنس (۱۹۸۱- ۱۹۶۸)

کلمنس نه تنها بهترین دروازه بان تاریخ لیورپول بلکه یکی از بهترین های دروازه بانی در بریتانیا بوده است. وی سال ۱۹۷۰ توسط تامی لاورنس به عنوان دروازه بان اول تیم انتخاب شد و مسئولیت خود در آنفیلد را به نحو احسن انجام داد. او با ارائه نمایش استثنایی در طول حضور خود در جمع سرخپوشان بندرنشین اطمینان خاطری برای سایر اعضای تیم مخصوصاً مدافعان بود. توانایی فوق العاده او در مهار شوت ها و تشخیص صحیح مسیر توپ ها ارسال شده به سمت دروازه، وی را به یکی از اسطوره های افسانه ای لیورپول مبدل ساخته بود. ۶۱ بازی در تیم ملی انگلستان حاصل حضور این دروازه بان در عرصه ملی بود. قابلیت این دروازه بان تا حدی بود که پیتر شیلتون به ناچار تبدیل به بازیکنی نیمکت نشین شده بود. کلمنس در فصل ۱۹۷۹ - ۱۹۷۸ که به قهرمانی سرخپوشان آنفیلد منتهی گردید با ثبت رکوردی خارق العاده در طول کل فصل، تنها ۱۶ گل دریافت کرد. وی در مدت زمان حضورش در آنفیلد از مجموع ۶۶۵ دیدار از ۳۳۵ دیدار توانست بدون دریافت گل میدان مسابقه را ترک کند. فتح ۵ عنوان قهرمانی در لیگ دسته اول سابق انگلستان، یک عنوان قهرمانی در جام حذفی، ۳ قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا و ۲ قهرمانی در جام یوفا، حاصل تلاش این دروازه بان اسطوره ای درون دروازه مردان آنفیلد بود.

● مدافعان

▪ فیل نیل (۱۹۹۱- ۱۹۷۷)

گرچه پست اصلی فیل نیل بازی کردن در سمت راست خط دفاعی بود اما وی توانایی قرار گرفتن در سایر نقاط این خط از جمله دفاع چپ، دفاع مرکزی و هافبک دفاعی را نیز داشت او با انجام ۶۵۰ بازی برای سرخپوشان آنفیلد توانست موفقیت های زیادی را به همراه این باشگاه کسب نماید. او علاوه بر کسب ۸ عنوان قهرمانی در لیگ دسته اول سابق انگلستان توانست ۴ قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا و ۴ قهرمانی دیگر در جام یوفا را تجربه کند. با به ثمر رساندن ۶۰ گل او به عنوان یک مدافع توانست رکورد فوق العاده ای را در جمع مردان لیورپول به ثبت برساند.

هر چند بخش اعظم این گل ها حاصل به گل تبدیل کردن ضربات پنالتی بوده است. وی با به ثمر رساندن یک گل در فینال رقابت های جام باشگاه های اروپا در سال ۱۹۸۴ و به گل تبدیل کردن یک ضربه پنالتی در دیدار نهایی رقابت های جام یوفا در سال ۱۹۷۷ زمینه قهرمانی لیورپول در ۲ جام معتبر را فراهم آورد.

▪ آلن هانسن (۱۹۹۱- ۱۹۷۷)

طبق دیدگاه کارشناسان شبکه BBC انگلستان، هانسن یکی از بهترین مدافعانی بود که تاریخ فوتبال بریتانیا و لیورپول به چشم دیده است. با حمایت «باب پیسلی» این مدافع اسکاتلندی به سرعت توانست شرایط خود را در آنفیلد ارتقا بخشد و به یکی از مهره های ثابت این باشگاه مبدل شود. وی یکی از بازیکنانی بود که افتخار همراهی لیورپول در دوران اوج این باشگاه را در کارنامه خود می بیند. هانسن مدافعی کلاسیک بود که با ارسال های خود از خط دفاعی لیورپول بسیاری از حملات این تیم را پایه ریزی کرد. ۸ عنوان قهرمانی در رقابت های لیگ دسته اول سابق انگلستان، ۲ قهرمانی در جام حذفی انگلستان و ۳ قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا حاصل حضور این مدافع اسکاتلندی در جمع مردان آنفیلد بود.

▪ املین هیوز (۱۹۷۹ - ۱۹۶۹)

املین هیوز ملقب به اسب دیوانه، بازیکنی بود که توانایی حضور در ۳ پست، مدافع مرکزی، مدافع آخر و حتی هافبک دفاعی را داشت. وی در طول مدت حضورش در جمع سرخپوشان آنفیلد در مجموع در ۶۶۵ دیدار به میدان رفت. وی در میان کاپیتان های لیورپول نخستین فردی بود که توانست برای نخستین بار جام قهرمانی باشگاه های اروپا را در سال ۱۹۹۷ بالای سر برده و به اسطوره ای فراموش نشدنی برای هواداران این باشگاه مبدل شود. تلاش مصرانه و روح جنگندگی فوق العاده از ویژگی های بارز این مدافع بود. عملکرد فوق العاده هیوز در لیورپول او را به یکی از محبوب ترین بازیکنان در نزد هواداران این باشگاه تبدیل کرده بود. همچنین این مدافع اسطوره ای در سال ۱۹۷۷ توانست عنوان بهترین بازیکن سال انگلستان را از آن خود کند.

▪ آلن کندی (۱۹۸۵ - ۱۹۷۸)

کندی سلطان سمت چپ خط دفاعی سرخپوشان آنفیلد به حساب می آمد. وی با به ثمر رسانند ۲ گل در ۲ فینال رقابت های جام باشگاه های اروپا توانست نام خود را در قلب هواداران لیورپول حک نماید. حرکت این مدافع فراموش نشدنی در فینال رقابت های جام باشگاه های اروپا باعث به ثمر رسیدن تنها گل سرخپوشان لیورپول مقابل رئال مادرید و قهرمان شدن این تیم در سال ۱۹۸۱ شد. سال ۱۹۸۴ نیز این کندی بود که با به ثمر رساندن یک گل از روی نقطه پنالتی توانست با شکست رم، لیورپول را فاتح رقابت های جام باشگاه های اروپا نماید. او یک مدافع تمام عیار بود که قابلیتهای متعددی همچون قدرت بدنی، سرعت و قدرت شوتزنی و حرکات تهاجمی فوق العاده را در اختیار داشت.

● هافبک ها

▪ گراهام سونس (۱۹۸۴- ۱۹۷۸)

هر وقت که سخن از خط میانی لیورپول به میان می آید بی درنگ نام گراهام سونس به ذهن تمامی هواداران خطور می کند. روحیه تهاجمی فوق العاده، حفظ توپ عالی، مهارت های انفرادی و ارسال پاس های دقیق ویژگی هایی بودند که سونس از وجود آنها بهره می برد. این بازیکن اسکاتلندی با فتح ۵ عنوان قهرمانی در رقابت های لیگ دسته اول سابق انگلستان، ۳ قهرمانی در جام باشگاه های اروپا، کارنامه درخشانی را در مدت حضور خود در لیورپول به ثبت رسانید. وی بعدها به سمت سرمربی سرخپوشان لیورپول منصوب شد اما هرگز نتوانست افتخارات دوران بازیگری خود و مربیگری در گلاسکو رنجرز را تکرار نماید.

▪ تری مک درموت (۱۹۸۲ - ۱۹۷۴)

این فرزند منطقه «مرسی ساید» انگلستان، یکی از اجزای اصلی سازنده موتور محرک لیورپول در مدت زمان حضور خود در این باشگاه به شمار می رفت. وی با درخشش در نیوکاسل و شکست لیورپول در فینال جام حذفی انگلستان،توجه «باب پیسلی» سرمربی سرخپوشان آنفیلد را به خود جلب نمود و توانست به جمع شاگردان وی بپیوندد. شهرت مک درموت به خاطر فرارهای عمقی او و فراهم آوردن موقعیت حرکت برای سایر هافبک ها و مهاجمان تیم بود. وی با به ثمر رساندن ۸۰ گل در ۳۲۸ حضور در جمع مردان آنفیلد، سابقه ای درخشان در این باشگاه بر جای گذاشت.

۲ گل فوق العاده در فینال جام باشگاه های اروپا در سال ۱۹۷۷ و گلزنی در پیروزی ۷ بر صفر لیورپول مقابل تاتنهام در فصل ۱۹۷۹ - ۱۹۷۸ نام تری مک درموت را برای همیشه در قلب هواداران این تیم ثبت خواهد کرد.

▪ جان بارنز (۱۹۹۷ -۱۹۸۷)

جان بارنز سال ۱۹۸۷ به آنفیلد راه یافت و به همراه بازیکنانی از جمله بردسلی، هاپتون و آلدریج در اولین فصل حضورش در این باشگاه توانست قهرمانی در رقابت های داخلی انگلستان را به ارمغان آورد. او در آن فصل توانست لقب برترین بازیکن سال انگلستان را از آن خود سازد و با تکرار این عنوان در سال بعد از آن نیز توانست ارزش های خود را به اثبات برساند. شروع های فوق العاده و حرکات انفجاری وی هر مدافعی را به ستوه می آورد. ۱۰۸ گل در ۴۰۹ دیدار حاصل تلاش این مهاجم ارزنده در جمع سرخپوشان آنفیلد بود. تنها بدشانسی بارنز در مدت حضورش در لیورپول، محرومیت انگلستان از حضور در رقابت اروپایی بود. از این رو وی فرصت چندانی برای درخشش در رقابت های اروپایی نیافت وگرنه فوتبال این قاره می توانست شاهد هنرنمایی یکی از برترین هافبک های تاریخ خود باشد. هافبکی که با نمایش خیره کننده خود لرزه بر اندام هر مدافعی می انداخت.

▪ بیلی لیدل (۱۹۶۰- ۱۹۳۸)

بیلی لیدل همچنان یکی از برترین بازیکنان تاریخ باشگاه لیورپول است. گرچه مسئولیت اصلی وی ایفای نقش در بال چپ سرخپوشان آنفیلد بود اما او توانایی حضور در مرکز را نیز داشت. البته او آنقدر پر جنب و جوش و با تلاش بود که بتواند در تمام نقاط زمین حضور داشته باشد. لیدل ۶ سال از دوران حرفه ای بازیگری اش را به خاطر آغاز جنگ جهانی دوم از دست داد. قدرت شوتزنی فوق العاده ویژگی بارز این هافبک طراز اول بود اما او علاوه بر فراهم آوردن موقعیت گل از قدرت تمام کنندگی بالایی نیز برخوردار بود. لیدل بازیکنی با اخلاق بود و در ۵۳۷ بازی در لیورپول حتی یک بار هم اخطار نگرفت. ۲۲۹ گل، ثمره تلاش این هافبک تهاجمی قدرتمند در طول مدت حضورش در جمع سرخپوشان آنفیلد بود.

● مهاجمان

▪ یان راش (۱۹۹۵-۱۹۸۸ و ۱۹۸۷-۱۹۸۰)

یان راش در طول ۲ دوره حضور در جمع سرخپوشان آنفیلد با به ثمر رساندن ۳۴۶ گل، آقای گل همیشگی لیورپول بوده است. او یک تمام کننده قهار بود که با همکاری زوج خود در خط حمله یعنی کنی دالگلیش، خط حمله مرگباری را برای مردان آنفیلد به وجود آورده بودند. راش به همراه لیورپول موفق به فتح ۵ عنوان قهرمانی در رقابت های لیگ دسته اول سابق انگلستان یک قهرمانی در لیگ اروپا، ۳ قهرمانی در جام حذفی و ۵ قهرمانی در جام اتحادیه انگلستان شد. راش سال ۱۹۸۴ موفق به کسب جایزه کفش طلایی فوتبال اروپا شد.

▪ کنی دالگلیش (۱۹۹۰-۱۹۷۷)

بدون شک دالگلیش برترین بازیکن تاریخ فوتبال باشگاه لیورپول است. «سلطان کنی» علاوه بر پر کردن خلأ حضور کوین کیگان در لیورپول نشان داد که جایگزینی او امری اشتباه نبوده است. در نخستین فصل حضورش در جمع سرخپوشان آنفیلد، دالگلیش توانست عنوان آقای گلی فصل را از آن خود کند ضمن آنکه وی با گلزنی در فینال رقابت های جام باشگاه های اروپا در سال ۱۹۷۸ توانست قهرمانی در این رقابت ها را برای بندرنشینان به ارمغان آورد. ۷ عنوان قهرمانی در لیگ دسته اول سابق انگلستان و به ثمر رساندن ۱۷۲ گل در ۵۱۵ حضور برای لیورپول توانست کارنامه درخشانی از خود در آنفیلد بر جای گذارد. کنترل توپ مثال زدنی، هوش و ذکاوت سرشار از ویژگی های بارز این مهاجم خارق العاده به شمار می رود. همکاری فوق العاده با سایر اعضای تیم و از خودگذشتگی در دادن پاس های گل، دالگلیش را به یکی از محبوب ترین بازیکنان در نزد هواداران لیورپول تبدیل کرده است.