واسطه فیض الهی

عصر رسول خدا (ص) بود، حسن و حسین کودک حدود دو سه ساله بودند، یکی از مسلمانان گناهی را مرتکب شد، از شدت شرمندگی خود را پنهان کرد و به حضور پیامبر(ص) نمی آمد تا اینکه او روزی حسن(ع) و حسین(ع) …

عصر رسول خدا (ص) بود، حسن و حسین کودک حدود دو سه ساله بودند، یکی از مسلمانان گناهی را مرتکب شد، از شدت شرمندگی خود را پنهان کرد و به حضور پیامبر(ص) نمی آمد تا اینکه او روزی حسن(ع) و حسین(ع) را در کوچه ای دید، بی درنگ نزد آنها آمد و آن دو را بر روی شانه هایش سوار کرد، و با همان حال به حضور رسول خدا(ص) آمد و عرض کرد: «ای رسول خدا! من به وسیله این دو نور دیده، به تو پناه آورده ام و توبه کردم» پیامبر گرامی (ص) وقتی این منظره را دید، آن چنان خندید که ناچار دستش را بر دهانش گرفت.

سپس به آن مرد گنهکار فرمود «برو جانم، تو آزاد هستی اذهب فانت طلیق» پس پیامبر(ص) به حسن و حسین(ع) فرمود: «او شما را شفیع و واسطه آمرزش قرار داد» در این هنگام این آیه نازل شد: «و اگر این گنهکاران هنگامی که به خود ستم کردند و گناه نمودند به نزد تو می آمدند و از خداوند طلب آمرزش می کردند و پیامبر هم برای آنها استغفار می کرد، همانا خدا را توبه پذیر و مهربان می یافتند. (۱)

۱) معالی السبطین، ج ۲، ص .۲۸۶