جواب قاطع فورلان به انگلیسی ها

«او» بهترین بهترین ها بود

دور پایانی جام جهانی فوتبال ۲۰۱۰ در آفریقای جنوبی تأییدی بر ارزش‌های فراوان فنی دیه‌گو فورلان بود. مردی که به جز انگلیس در هر جای دیگری بازی کرده، موفق بوده است.

این مهاجم اروگوئه‌ای در فصل اخیر فوتبال قاره سبز نیز رل اول را در قهرمانی اتلتیکو مادرید در «لیگ اروپا» (جام یوفای سابق) بازی کرده بود و همچنین در رسیدن این تیم متعلق به پایتخت اسپانیا به فینال جام حذفی این کشور سهمی آشکار داشت. با این حال آنچه او در واپسین دوره جام جهانی و اولین دوره برگزار شده آن در خاک آفریقا صورت داد، از قبلی‌ها فراتر رفت و یک نمایش چشمگیر و بسیار پخته بود که طی آن فورلان از هر مکان و به هر شکل قابل تصور گلزنی و گلسازی کرد و از تیم معمولی اروگوئه تیمی را ساخت که بر سکوی رفیع چهارم دنیا ایستاد.

دیه‌گو فورلان از یک خاندان کاملاً فوتبالی می‌آید. پدر او با تیم ملی اروگوئه در جام‌های جهانی ۱۹۶۶ و ۷۴ شرکت جست و پدربزرگ وی نیز سال‌ها پیش در ایندپاندیانت، همان باشگاه آرژانتینی که دیه‌گو فوتبال حرفه‌ای خود را در آن جا آغاز کرد، عضویت داشت. گل‌های جالب و متعدد دیه‌گو در این باشگاه آرژانتینی بود که سبب شد منچستر یونایتد به دنبال وی بیاید و او را به اولدترافورد ببرد. فورلان در مسابقات رسمی ۸۰ بار برای ایندپاندیانت به میدان آمد و ۳۷ گل زد و شیاطین سرخ برای بهره‌مند شدن از چنین مهاجم مستعدی ۹/۶ میلیون پوند پرداختند.

دیه‌گو اولین بازی‌اش را برای تیم الکس فرگوسن در ژانویه ۲۰۰۲ انجام داد اما تا ماه سپتامبر همان سال طول کشید تا نخستین گل خود را برای این تیم به ثمر برساند. او برخی گل‌های حساس را به تیم‌های معروف چلسی و لیورپول زد ولی در مجموع در۶۳ بازی خود برای یاران گیگز و اسکولز بیشتر از ۱۰ گل نزد. این در حالی بود که فرگی و سایر ناظران آگاه چیزی بسیار فراتر از این را از فورلان می‌طلبیدند و چون این توقع برآورده نشد، مخالف‌خوانی با وی نیز شدت گرفت و القابی منفی به وی دادند.

● صیاد عنوان «پیچیچی»

این چنین بود که فورلان عطای ماندن در انگلیس را به لقای آن بخشید و در سال ۲۰۰۴ از این کشور رفت و به اسپانیا کوچ کرد و عضو ویارئال شد و از آن پس وی دیگر قدمی به سمت عقب برنداشته است. او در همان نخستین فصل حضورش در جمع «زیردریایی‌های زرد» ۲۵ گل زد تا آقای گل لیگ اسپانیا و به قول خود آنها تبدیل به «پیچیچی» شود. همان موفقیت سبب شد او کفش طلای فوتبال اروپا را نیز که هر ساله به بازیکن زننده بیشترین و پرارزش‌ترین گل‌ها در لیگ‌های اروپایی اهدا می‌شود به اتفاق تیه‌ری آنری فرانسوی (که درآن زمان پیراهن آرسنال را برتن داشت) تصاحب کند. با این گل‌ها بود که ویارئال توانست برای اولین بار به مسابقات جام قهرمانان باشگاه‌های اروپا نیز راه یابد.

فورلان در دو فصل بعدی نیز گل‌های متعددی برای ویارئال زد ولی پیامدهای انتقال فرناندو تورس از اتلتیکو مادرید به لیورپول و لزوم یافتن جانشینی برای او در ویسنته کالدرون پای فورلان را به مادرید باز کرد. او در حالی از ال مادریگال رفت و پیراهن سفید و سرخ اتلتیکو را به تن کرد که در ۱۰۶ بازی رسمی برای ویارئال ۵۴ گل به ثبت رسانده بود. فورلان در ویسنته کالدرون هم به روند جالب گلزنی‌های خود استمرار بخشید به طوری که در ۳۳ بازی خود برای اتلتیکو ۳۲ گل در دروازه‌ رقبا کاشت تا برای دومین بار عنوان پیچیچی را مال خود کند و بعد از «رونالدوی» برزیلی نخستین فردی باشد که این مقام را دوبار کسب کرده است. وی از این طریق کفش‌ طلای فوتبال اروپا را نیز برای دومین بار صید کرد.

● در بالاترین سطح

فصل پیش همان طور که قبلاً نیز گفتیم برای فورلان فصلی خاص بود زیرا با گل‌های حساس او بود که اتلتیکو مادرید در مراحل نیمه نهایی و پایانی «لیگ اروپا» بر دو تیم انگلیسی لیورپول و فولام فایق آمد و به افتخار فتح این مسابقات رسید. این جوابی قاطع از سوی او به انگلیسی‌هایی بود که به سبب کم گل زدن او در دوران حضور وی در اولدترافورد به توانایی‌های او شک کرده و وی را «ضعیف و مردد» خوانده بودند. فورلان حالا و با احتساب کل بازی‌های فصل گذشته در ۱۰۲ بازی رسمی خود برای اتلتیکو زننده ۶۶ گل بوده است و بعد از نمایش‌های اخیر او در جام جهانی نوزدهم شکی نیست که وی در بالاترین سطح ملی هم کم نمی‌آورد. بیهوده نیست که الکس فرگوسن سرمربی دیرپای منچستریونایتد بعد از درخشش خیره‌کننده فورلان در پیکارهای آفریقای جنوبی با تمجید از وی در عمل از افسوس خود در زمینه از دست دادن چنین مهاجم فنی و توانایی سخن گفت. فرگی مدعی شد که خود فورلان خواستار ترک اولدترافورد بوده اما همه می‌دانند وی به سبب عدم رضایت خودش و هواداران شیاطین سرخ از حاصل و چگونگی کار فورلان اقدام به واگذاری وی کرد. این سرمربی تمام نشدنی مدعی شد که اگر فورلان در جمع منچستری‌ها می‌ماند تبدیل به یک اسطوره برای آنها می‌شد.

● بیشترین گل

نمایش‌های فورلان در جام جهانی امسال آنجا که وی «بهترین بهترین‌ها» شناخته شد، تأییدی بر گفته‌های فرگی بود. او در ۷ مسابقه لاسلسته ۵ گل به ثمر رساند و با این گل‌ها و حضور مؤثر او در اکثر صحنه‌ها و نقش تعیین‌کننده وی بود که در یکی از بزرگترین شگفتی‌های جام نوزدهم اروگوئه برای اولین بار در ۴۰ سال اخیر صاحب رتبه چهارم دنیا شد. تعداد گل‌های او برابر با گل‌هایی بود که توماس مولر آلمانی، وسلی اشنایدر هلندی و داوید ویای اسپانیایی زدند اما فیفا نهاد حاکم بر فوتبال جهان با رجوع به تعداد پاس‌های گل این مهاجمان مولر را که در این زمینه موفق‌تر از سایرین بود صاحب کفش طلای جام کرد.

● سنت شکنی

برای فورلان افسوس بزرگی بر جای نماند زیرا وی صاحب عنوان مهمتر و بزرگتر برترین بازیکن جام شد و در این راه، ویا، اشنایدر، مولر و همچنین ژاوی و اینی‌یستا از اسپانیا و روبن از هلند را پشت سر گذاشت. فیفا معمولاً عادت داشت یکی از بازیکنان دو تیم فینالیست را صاحب این عنوان کند اما فورلان چنان نقطه عطف مسابقات و مرد چشمگیر پیکارها شد که برای نهاد مجری جام جهانی هم چاره‌ای جز تغییر رویه در این زمینه باقی نماند. فورلان در ۳۲ سالگی حیاتی تازه را آغاز کرده و حالا باشگاه‌هایی بزرگتر از اتلتیکو مثل یوونتوس و میلان برای صید او پا پیش گذاشته‌اند و حتی بارسلونا قبل از صید ویا بدش نمی‌آمد این اروگوئه‌‌ای درخشان را داشته باشد. جز فرگوسن «گاه لجباز و بیش از حد سرسخت» چه کسی می‌تواند او را نخواهد؟!!

وصال روحانی