آموزش های زندگی

فرم ها و دست نوشته های چوی لی فوت کونگ

اگرچه چوی لی فوت کونگ‌‌فو Choy li fut Kung- Fu به‌عنوان سبک جنوبی شناخته می‌شود ولی ریشه در هر دو بخش جنوبی و شمالی دارد. استاد چان هئونگ Chon Heung بنیانگذار سبک فوق، سه استاد داشت، دو تا از جنوب و یکی از شمال. چوی لی فوت یکی از سبک‌های کونگ‌فو است که تحت تأثیر کونگ‌فوی چینی شمالی و جنوبی بوده و فنون سبک جنوبی را با حرکات سریع و با هنرهای رزمی شمال چین ترکیب می‌کند.

چوی لی فوت توسط چان هئونگ بنا نهاده شد، کسی که خود در آن دوره یک رزمی‌کار شناخته می‌شد. سابقهٔ هنرهای رزمی وی از سن هفت سالگی شروع شد. یعنی زمانی که با عموی خود چان یوئن وو Chan Yuen Woo زندگی می‌کرد، عمویش بوکسور مشهوری از معبد شائولین فوجیان چین بود. چان هئونگ هنر کونگ‌فوی شائولین را از چان یوئن وو آموخت و در سن ۱۵ سالگی توانست مهارت خوبی کسب نماید و تمام مبارزان در روستاهای اطراف را شکست دهد.

زمانی‌که به سن ۱۷ سالگی رسید، چان هئونگ آماده اجرای مهارت‌های رزمی بیشتر بود. بنابراین چان یوئن وو او را به لی یائوسان Li Yau-San، همکلاسی ارشد یوئن وو در معبد شائولین جنوبی معرفی کرد. چان هئونگ چهار سال دیگر هم به تمرینات خود را زیر نظر دقیق لی یائوسان ادامه داد.

بعد از گذشت چهار سال به خوبی نشان داد که چان هئونگ آماده رفتن به سطوح بالاتر می‌باشد. وقتی که فقط ۱۰ سال از عمر او سپری شده بود، به سطوحی از مهارت رسید که یوئن وو و لی یائوسان این سطح را در سن ۲۰ سالگی به‌دست آورده بودند.

پتانسیل این مرد جوان به قدری زیاد بود که لی یائوسان او را به راهبی از شائولین به نام چوی فوک Choy Fook که بهترین استاد چان هئونگ بود و در منطقه کوهستانی لائوفو Lau Fu زندگی می‌کرد، معرفی نمود. وقتی که چان هئونگ ۲۹ ساله بود، چوی فوک را ترک کرد و به روستای خود برگشت و دو سال وقت خود را صرف فنونی که آموخته بود، نمود.

چان هئونگ سیستم جدیدی را تحت عنوان کونگ‌فو پایه‌ریزی کرد.

در سال ۱۸۳۶، رسماً سیستم چوی لی فوت را به احترام دو مربی اصلی خود تأسیس کرد. نام دو مربی او چوی فوک و لی یائوسان بود و کلمه فوت هم از زبان چینی به معنای بوداست تا ارادت خود را به عموی خود (چان یوئن وو) و شائولین را در این سیستم نشان دهد.

علت این‌که سبک چوی لی فوت، دارای بسیاری از فرم‌های کونگ‌فو می‌باشد، این است که چان هئونگ این فرم‌ها را از سه مربی ماهر شائولین آموخته بود. هریک از مربی‌های او فرم‌های سنتی زیادی می‌دانستند و خود وی نیز بسیاری از فرم‌های آموزشی و مبارزه را با تجربه شخصی خود طی سال‌ها تمرین و ممارست به‌دست آورده بود.

ضمناً فرم‌های زیادی را هم برای هنرجویان مختلف طراحی کرد که اشکال و توانمندی‌های فیزیکی مختلفی دارند. فرم‌های کونگ‌فوی او در یادداشت‌هائی ثبت شد و در اختیار نزدیک‌ترین هنرجویانش قرار گرفت.

استاد دوم من ر چوی لی فوت، دکتر هویوئن چو Hu Yuen Chon نوهٔ بنیانگذار این سبک، صرف مطالعه چوی لی فوت نمود.

کار سخت و آموزش هدفمند یوئن چو باعث شد تا سیستم فکر و روح چان ییوچی را دریافت نماید. وی یادداشت‌های فرم سنتی کینگ‌موئی King mui را از سوی بنیانگذار آن فراگرفت.

استاد بعدی من تحت عنوان ونگ گونگ Wong Gong یادداشت‌های سبک سنتی را از چان چئونگ مو Chan Cheong Mo و چان ین Chan Yen به ارث برد که این یادداشت‌ها را از پیرترین پسر بنیانگذار یعنی چان آن پک Chan On Pak دریافت کرده بودند. آموزش من در چولی فوت دارای کامل‌ترین سیستم آموزشی فرم‌های سنتی امروز بود.

در سال ۱۹۷۸ کار ترجمه یادداشت‌ها را به زبان انگلیسی شروع کردم. از روی همین ترجمه‌های انگلیسی، دانش‌آموزان من را به زبان‌های اسپانیائی، فرانسه، ایتالیائی، لهستانی، آلمانی، مجارستانی و بسیاری از زبان‌های دیگر ترجمه کردند.

به قلم: داک فای ونگ