بهترین دروازه بان های جهان

آیا تا به حال این سوال که بهترین دروازه بان جهان چه کسی است, به ذهنتان خطور کرده این سوالی است که شاید جواب دادن به آن, خیلی هم سخت نباشد, اما مثل تمام پست های دیگر فوتبال, نظرات متفاوت است

آیا تا به حال این سوال که بهترین دروازه‌بان جهان چه کسی است، به ذهنتان خطور کرده؟ این سوالی است که شاید جواب دادن به آن، خیلی هم سخت نباشد، اما مثل تمام پست‌های دیگر فوتبال، نظرات متفاوت است. همان‌طور که عده‌ای، کریستیانو رونالدو را بهترین بازیکن جهان می‌دانند و عده دیگری لیونل مسی و کاکا را شایسته این لقب می‌دانند، در پست دروازه‌بانی هم سلیقه‌ها متفاوت است.

در سال‌های اخیر جانلوئیجی بوفون، پتر چک، ادوین فاندرسار و الیور کان از بهترین‌های این پست بوده‌اند، ولی سال ۲۰۰۸ ایکر کاسیاس به این جمع اضافه شده و الیور کان که در ۳۸ سالگی از میادین فوتبال خداحافظی کرد، از این جمع خارج شده است.

پست دروازه‌بانی یک پست کاملا متمایز در فوتبال است؛ به طوری که ذهنیت، شخصیت و نوع نگاه یک دروازه‌بان به فوتبال با دیگر بازیکنان متفاوت است. تمرینات یک دروازه‌بان با بقیه فوتبالیست‌ها فرق می‌کند و برای مبدل شدن به یک دروازه‌بان خوب، باید حتما قد بلند و فیزیک مناسبی داشته باشید.

بسیاری معتقدند: پست دروازه‌بانی، مشکل‌ترین پست فوتبال است و کسی که بتواند در این پست بدرخشد، حتما از بهترین بازیکنان فوتبال است. در تاریخ فوتبال نام چند دروازه‌بان بیش از بقیه ماندگار شده است.

لو یاشین و گوردون بنکس در میانه قرن بیستم برترین دروازه‌بان‌های جهان بودند که اولی که به عنکبوت دروازه‌ها شهرت داشت. یاشین، تنها دروازه‌بانی است که تا به حال توپ طلای اروپا را فتح کرده است. او سال ۱۹۶۳ به این مهم نائل شد و در پایان قرن هم لقب بهترین دروازه‌بان قرن بیستم را به خود اختصاص داد.

به دهه ۷۰ و ۸۰ که می‌رسیم نام سپ مایر، دینوزوف و در پی آنها رینات داسایف مطرح می‌شود. دهه ۹۰ با والتر زنگا شروع می‌شود که ۳ سال جایزه بهترین دروازه‌بان جهان را به خانه برد، سپس آندریاس کوپکه اوج گرفت. این دهه با درخشش فوق‌العاده پیتر اشمایکل ادامه یافت و با چیلاورت پایان گرفت.

● سهم آمریکای جنوبی

نکته جالب درخصوص دروازه‌بان‌های برتر جهان، این‌که بیشتر آنها اروپایی بوده‌اند و کشورهایی مثل روسیه، ایتالیا و آلمان در این زمینه پیشتاز هستند.

در تاریخ فوتبال اغلب دروازه‌بان‌های آمریکای جنوبی به آن حد و اندازه نرسیده‌اند که بتوان آنها را در جمع بهترین دروازه‌بان‌های جهان قرار داد. برای مثال بهترین دروازه‌بان تاریخ برزیل لیائو است که در زمان خود هرگز در بین بهترین‌های جهان جایی نداشت.

دروازه‌بان‌های بعدی برزیل نظیر والدیر پرز آرودا بیش از آن که به خاطر توانایی‌هایشان در اذهان باقیمانده باشند به دلیل پذیرش گل‌های بد به تاریخ پیوسته‌اند.دروازه‌بان‌های آرژانتین کمی وضعیت بهتری داشته‌اند، اما آنها هم هرگز در کلاس بالای جهانی نبوده‌اند.

اوبالدو فیلول و نری پومپیدو که به عنوان قهرمانی جهان هم نائل شده‌اند، بیشتر در سایه یک تیم هجومی تمام عیار این موفقیت را به دست آورده‌اند. آندونی گوی گوچه‌ آ که در سال ۱۹۹۰ با مهار ضربات پنالتی آرژانتین را به دیدار نهایی رساند هم، تنها در همان دوره بازی‌های جام جهانی درخشید و هرگز نتوانست خود را به عنوان یک دروازه‌بان همیشه مطرح کند.

شاید یکی از موفق‌ترین دروازه‌بان‌های آمریکای جنوبی، آنتونیوکارباجال مکزیکی باشد که سابقه ۵ دوره حضور در جام‌های جهانی را دارد، هر چند که در این ۵ دوره به هیچ جا نرسید.

● ظهور چیلاورت

دنیای فوتبال در دهه ۹۰ شاهد هنرنمایی بهترین دروازه‌بان تاریخ آمریکای جنوبی بود. خوزه لوئیس چیلاورت، دروازه‌بان تیم ملی پاراگوئه و باشگاه ولز سارسفیلد آرژانتین بعد از ظهور رنه هیگوئیتا که حرکت‌های عجیب و غریب را شگرد داشت، تعریفی جدید از یک دروازه‌بان را ارائه کرد.

چیلاورت در ۲۷۲ بازی برای تیم ولز سارسفیلد آرژانتین ۲۴ گل به ثمر رساند تا لقب گلزن‌ترین دروازه‌بان جهان را از آن خود کند. وی این گل‌ها را اغلب روی ضربات آزاد پنالتی به ثمر رساند. چیلاورت هشت گل ملی هم به ثمر رساند و جالب این‌ که وقتی به اروپا آمد و برای تیم استراسبورگ بازی کرد، هرگز نتوانست گل بزند. چیلاورت تنها دروازه‌بان غیر اروپایی است که عنوان بهترین دروازه‌بان جهان را کسب کرده است.

● یک افسانه جدید

الیورکان و فابین بارتز در اواخر دهه ۹۰ بهترین دروازه‌بان‌های اروپا بودند و از سال ۲۰۰۳ جانلوئیجی بوفون را بسیاری بهترین دروازه‌‌بان جهان می‌دانند که در بسیاری از تکنیک‌های دروازه‌بانی حرف اول و آخر را در جهان می‌زند. بوفون با کسب چهار بار عنوان بهترین دروازه‌بان جهان رکورد والتر زنگا، چیلاورت و الیورکان را که هر یک سه بار این عنوان را به دست آورده بودند، پشت سرگذاشت. وی بعد از اوجگیری فقط در سال ۲۰۰۵ این جایزه را به پیتر چک واگذار کرد که دلیل اصلی آن مصدومیت ۹ ماهه بوفون بود. این دروازه‌بان ۳۰ ساله در سال‌های ۲۰۰۳ ، ۲۰۰۴ ، ۲۰۰۶ ، ۲۰۰۷ از دیدگاه فدراسیون بین‌المللی آمار و تاریخ فوتبال‌ (IFFHS)، بهترین دروازه‌بان جهان شده است.

بوفون امسال همراه با تیم ایتالیا در یورو ۲۰۰۸ خوش درخشید اما مصدومیت مزمن وی از ناحیه کتف مدتی است که او را دور از میادین نگه داشته است و ممکن است به تصاحب پنجمین عنوان وی لطمه بزند.

● مردی با کلاه راگبی

رقیب اصلی بوفون در سالیان اخیر پیتر چک مشهور است که در تیم چلسی بسیار مطمئن جلوه می‌کند. چک هم مثل بوفون زیاد دچار آسیب دیدگی شده است. که بدترین آسیب‌دیدگی وی مربوط به برخورد شدید وی با استفان هانت بازیکن ردینگ در اکتبر سال ۲۰۰۶ است که موجب شد این دروازه‌بان ۴ ماه از فوتبال دور باشد و بعد از آن با کلاه راگبی در میادین فوتبال دیده شود.

چک عناوین متعددی را همراه با چلسی به دست آورده است. وی سال ۲۰۰۵ بهترین دروازه‌بان جهان شناخته شد ولی با توجه به اشتباه‌های عجیبش در یورو ۲۰۰۸ که موجب حذف جمهوری چک در بازی مقابل ترکیه شد شانسی برای این که امسال بتواند جایزه سال ۲۰۰۵ خود را تکرار کند، ندارد.

● طلوع دیر هنگام‌

ادوین فاندرسار هلندی در طول ۱۵ سال گذشته همواره دروازه‌بان با ثبات و کم لغزشی بوده ولی این اواخر که با تیم منچستریونایتد به میدان می‌رود، اوج هنر یک دروازه‌بان را به نمایش گذاشته است. فاندرسار که دقیقا ۳۸ ساله است، بعد از ترک آژاکس در سال ۱۹۹۹ در انتخاب باشگاه، خوب عمل نکرد وگرنه می‌توانست خیلی زودتر از اینها به اوج برسد.

او در آن زمان به یوونتوس رفت و به دلیل حضور بوفون نیمکت‌نشین شد و ۲ سال بعد راهی تیم فولام انگلیس شد که همیشه از تیم‌های میانه پایین جدول بوده است. انتقال او در سال ۲۰۰۵ به منچستریونایتد فاندرسار را بیشتر در دید قرار داد و این هلندی خوش اخلاق، سال ۲۰۰۸ موجب قهرمانی شیاطین سرخ در لیگ برتر و لیگ قهرمانان اروپا شد. او در فینال مسکو توانایی خاصش را در مهار ضربات پنالتی به رخ کشید و در یورو ۲۰۰۸ هم بازی‌های خوبی انجام داد.

در پی یورو ۲۰۰۸ فاندرسار تصمیم به خداحافظی از تیم ملی گرفت و تصمیمش را عملی کرد ولی چندی پیش به دلیل آسیب‌دیدگی خنک تیمر و مارتن استکلنبرگ دروازه‌بان‌های تیم ملی هلند به وسیله برت فان ماروایک دوباره به تیم ملی فراخوانده شد و پذیرفت که در دو دیدار تیمش در مرحله انتخابی جام‌جهانی ۲۰۱۰ برابر ایسلند و نروژ حفاظت از دروازه تیم کشورش را به عهده داشته باشد.

فاندرسار بسیار امیدوار است با درخشش در ۳ ماه باقیمانده از سال ۲۰۰۸ میلادی در اواخر دوران بازیگری‌اش عنوان بهترین دروازه‌بان جهان را به دست آورد.

● سن کاسیاس

و بالاخره به ایکر کاسیاس می‌رسیم که نزدیک‌ترین دروازه‌بان به جایزه سال ۲۰۰۸ به نظر می‌رسد. کاسیاس در سال ۲۰۰۸ نسبت به گذشته پیشرفت خوبی کرده و موفقیت‌های قابل‌توجهی را به دست آورده است که مهم‌ترین آنها قهرمانی در یورو ۲۰۰۸ با بازوبند کاپیتانی تیم ملی اسپانیا است. او در طول رقابت‌ها بسیار خوب بازی کرد و با واکنش‌های بموقع بارها دروازه تیمش را نجات داد.

بهترین عملکرد وی در بازی با ایتالیا بود که با مهار دو ضربه پنالتی موجب حذف قهرمان جهان شد. کاسیاس که در نزد هواداران رئال به سن‌کاسیاس یا کاسیاس مقدس مشهور است، در فصل ۲۰۰۸ ۲۰۰۷ جایزه زامورا را نیز که ویژه بهترین دروازه‌بان فصل لالیگاست کسب کرد.

کاسیاس در سال‌های ۲۰۰۲ و ۲۰۰۳ عنوان دوم رده‌بندی بهترین دروازه‌بان سال را به خود اختصاص داده و در سال ۲۰۰۷ سوم شده بود. با آن که این بازیکن ۲۷ ساله نسبت به بوفون، فاندرسار و چک قامت کوتاه‌تری دارد، همچون آنها در هوا و زمین به کمتر بازیکنی باج می‌دهد.

کاسیاس در این فصل آن درخشش فصل گذشته را بروز نداده و در بعضی بازی‌ها گل بد هم خورده است، ولی نسبت به رقبایش شانس بیشتری برای کسب عنوان بهترین دروازه‌بان جهان دارد. کاسیاس آنقدر محبوبیت دارد که هوادارانش در اقدامی سمبلیک برای این که او مرد سال فوتبال اروپا شود، امضا جمع کرده‌اند.

● تازه رسیده‌ها

بجز دروازه‌بان‌هایی که راجع به آنها سخن گفته شد، چند تن از دروازه‌بان‌های دیگر جهان هم در شرایط مطلوبی به سر می‌برند و توانایی این را دارند که در سال‌های آتی به سقف فوتبال جهان برسند. ازجمله این دروازه‌بان‌ها می‌توان به په‌په دینا دروازه‌بان اسپانیایی لیورپول اشاره کرد که بعد از نمایش‌هایی درخشان در تیم محبوب مرسی‌ساید فاصله خود را با ایکر کاسیاس در تیم ملی اسپانیا به حداقل رسانده است. ژولیو سزار، دروازه‌بان برزیلی اینتر با بازی‌هایی کم‌نقص، خود را در زمره بهترین‌های پستش در سطح جهان قرار داده است و آماده‌ترین دروازه‌بان کنونی آمریکایی جنوبی است.

● بهترین دروازه‌بان‌های جهان از دید‌ (IFFHS)

▪ ۱۹۸۷- ژان ماری فاف (بلژیک - بایرن مونیخ)‌

▪ ۱۹۸۸- رینات داسایف (شوروی سابق - اسپارتاک مسکو)‌

▪ ۱۹۸۹- والتر زنگا (ایتالیا - اینتر)‌

▪ ۱۹۹۰- والتر زنگا (ایتالیا - اینتر)‌

▪ ۱۹۹۱- والتر زنگا (ایتالیا - اینتر)‌

▪ ۱۹۹۲- پیتر اشمایکل (دانمارک - منچستریونایتد)‌

▪ ۱۹۹۳- پیتر اشمایکل (دانمارک - منچستریونایتد)‌

▪ ۱۹۹۴- میشل پردوم (بلژیک - میشلن)‌

▪ ۱۹۹۵- خوزه لوئیس چیلاورت (پاراگوئه - ولزسارسفیلد)‌

▪ ۱۹۹۶- آندریاس کوپکه (آلمان - مارسی)‌

▪ ۱۹۹۷- خوزه لوئیس چیلاورت (پاراگوئه - ولزسارسفیلد)‌

▪ ۱۹۹۸- خوزه لوئیس چیلاورت (پاراگوئه - ولزسارسفیلد)‌

▪ ۱۹۹۹- الیور کان (آلمان - بایرن مونیخ)‌

▪ ۲۰۰۰- فابین بارتز (فرانسه - منچستریونایتد)‌

▪ ۲۰۰۱- الیور کان (آلمان - بایرن مونیخ)‌

▪ ۲۰۰۲- الیور کان (آلمان - بایرن مونیخ)‌

‌▪ ۲۰۰۳- جانلوئیجی بوفون (ایتالیا - یوونتوس)‌

▪ ۲۰۰۴- جانلوئیجی بوفون (ایتالیا - یوونتوس)‌

▪ ۲۰۰۵- پیتر چک (جمهوری چک - چلسی)‌

▪ ۲۰۰۶- جانلوئیجی بوفون (ایتالیا - یوونتوس)‌

▪ ۲۰۰۷- جانلوئیجی بوفون (ایتالیا - یوونتوس)‌

مزدک میرزایی‌