اصلاح طلبان چه کنند که متهم نشوند

پس از آنکه آقای حدادعادل به عنوان رئیس مجلس هفتم به رقبای سیاسی خود توصیه کردند آنان که از رد صلاحیت خود مطمئن هستند از ثبت نام خودداری کنند, آقای وزیر کشور دولت نهم به عنوان عالی ترین مجری انتخابات طی اظهارنظری عجیب اظهار داشتند برخی به رغم اطمینان از رد صلاحیت خود اقدام به ثبت نام کرده اند تا پس از اعلام نتایج دست به تبلیغات و فضاسازی بزنند

پس از آنکه آقای حدادعادل به عنوان رئیس مجلس هفتم به رقبای سیاسی خود توصیه کردند؛ آنان که از رد صلاحیت خود مطمئن هستند از ثبت نام خودداری کنند، آقای وزیر کشور دولت نهم به عنوان عالی ترین مجری انتخابات طی اظهارنظری عجیب اظهار داشتند برخی به رغم اطمینان از رد صلاحیت خود اقدام به ثبت نام کرده اند تا پس از اعلام نتایج دست به تبلیغات و فضاسازی بزنند.

این سخنان بیش از هرچیز به این شائبه دامن می زند که ظاهراً آقایان پیشاپیش از نتایج بررسی صلاحیت ها و نتایج تصمیمات هیات های اجرایی و نظارتی اطلاع دارند.

هرگاه اظهاراتی از این دست را در کنار هشدار و نگرانی کسانی چون آقای خاتمی نسبت به سلامت انتخابات و ردصلاحیت نامزدهای اصلاح طلبان قرار دهیم آنگاه موضوع جدی تر به نظر خواهد رسید و این احتمال تقویت خواهد شد که لابد اظهار نگرانی های مذکور مستند به اطلاعات دقیق و موثقی است.این درحالی است که اعلام سال جاری به عنوان سال وحدت و انسجام ملی، تاکید رهبری بر رعایت اخلاق انتخاباتی و نیز شرایط و وضعیت کشور این امید و انتظار را در نیروهای سیاسی تقویت کرده بود که لابد مسوولان کشور ضرورت تفاهم و همبستگی ملی را امروز بیش از هر زمان دیگری درک کنند و دیگر قرار نیست اشتباهاتی که در دوره های انتخاباتی گذشته به ویژه انتخابات مجلس هفتم صورت پذیرفت، تکرار شود. اما با اظهاراتی از این دست از یکسو و تهدید وزیر اطلاعات مبنی بر برخورد امنیتی با کسانی که سلامت انتخابات را زیر سوال می برند از سویی دیگر، به نظر می رسد فهم و برداشت آقایان از وحدت و انسجام و همبستگی ملی و ضرورت ها و اقتضائات آن و نیز درک ایشان از اخلاق انتخاباتی متفاوت از آن چیزی است که گروه های سیاسی منتقد تصور می کنند. به راستی گروه های منتقد و اصلاح طلب چه تکلیف و وظیفه یی دارند؟ اگر از انتخابات استقبال نکرده و از ثبت نام خودداری کنند، متهم به همراهی با بیگانگان، نادیده گرفتن مصالح کشور در شرایط حساس کنونی و تلاش برای کاهش مشارکت مردم در انتخابات و تامین خواست امریکا می شوند و اگر از انتخابات استقبال کرده و با همت و جدیت برای حضور در رقابت های انتخاباتی تلاش کنند متهم می شوند که به رغم اطمینان از ردصلاحیت نامزدهای خود آنان را ملزم به ثبت نام کرده اند تا پس از اعلام نتایج بررسی صلاحیت ها دست به جنجال تبلیغاتی و سیاسی زده در جهت اهداف امریکا حرکت کنند. در این صورت می توان مطمئن شد که مصرف تصریحاتی نظیر اینکه آزادی موجود در ایران بی نظیر بوده و در هیچ کشوری وجود ندارد، تنها ویژه موقعیت ها و مکان هایی مانند دانشگاه کلمبیا است. به راستی آیا جز ضوابط و معیارهایی که در قانون انتخابات بدان تصریح شده است معیار و ملاک دیگری برای بررسی صلاحیت کاندیداها وجود دارد که احزاب طرفدار دولت و مسوولان اجرایی و اعضای دولت از آن آگاه و احزاب منتقد از آن بی اطلاعند؟ بدیهی است احزاب رقیب اقدام به معرفی نامزدهایی می کنند که مطمئن هستند با توجه به معیارها و ضوابط مصرح در قانون انتخابات صلاحیت کاندیداتوری دارند. بدون شک از نظر درک و فهم عبارات موجود در قانون انتخابات تفاوتی میان آقای وزیر کشور و رقبای سیاسی ایشان وجود ندارد. با این وصف اگر آقای وزیر از ردصلاحیت کاندیداهای رقیب مطمئن هستند، دو احتمال می توان داد؛ یا ایشان مطمئن هستند که نظرشان درباره افراد ملاک عمل هیات های اجرایی قرار می گیرد یا اینکه اطمینان دارند بررسی صلاحیت کاندیداهای رقیب براساس ضوابطی جز آنچه در قانون آمده است، صورت می پذیرد.

تا پیش از روی کار آمدن دولت جدید جریان محافظه کار همواره نتایج بررسی صلاحیت ها در مراجع نظارتی را پیش بینی کرده و پیشاپیش از ردصلاحیت برخی از کاندیداهای رقیب خبر می داد. در این دوره آقایان علاوه بر نتایج بررسی صلاحیت ها در مراجع نظارتی از نتایج بررسی ها در هیات های اجرایی نیز خبر می دهند. به راستی چه اتفاقی افتاده است؟ با توجه به اینکه هیات های اجرایی هر دوره به تایید هیات های نظارت می رسند، نمی توان احتمال داد که هیات های اجرایی این دوره امین تر از دوره های گذشته هستند. همچنین احتمال این نیز که هیات های اجرایی این دوره از اشراف بیشتری نسبت به قانون برخوردار باشند، منتفی است. بنابراین به طور جدی باید پرسید چه اتفاق ویژه یی در این دوره رخ نموده است؟

به نظر می رسد مسوولان دولتی و مجریان و ناظران انتخاباتی ما نه درباره مفاهیمی همچون اتحاد ، انسجام ملی و وحدت و نه درباره مفاهیمی همچون اخلاق انتخاباتی و حتی نه درباره ضوابط و ملاک های قانونی بررسی صلاحیت ها با نیروها و احزاب سیاسی منتقد و رقیب خود هیچ تفاهمی ندارند. در این میان روزنامه یی که از سوی دولت به روزنامه منتقد منصف برگزیده شده است، با صراحت و شجاعتی بیشتر مافی الضمیر آقایان را بیان می دارد. به نوشته این روزنامه اصلاح طلبان چه افراطی و چه معتدل ماهیتاً با یکدیگر تفاوتی ندارند. این کافی نیست که از بیگانگان تبری بجویند بلکه باید تغییر ماهیت داده و از عقاید خود دست بردارند تا وابسته به بیگانه به شمار نیایند.

با این وصف احزاب منتقد و اصلاح طلب جز دست کشیدن از اصلاح طلبی و اصول و مبانی مورد اعتقاد خود و پذیرش دیدگاه های آقایان چه کار دیگری باید انجام دهند تا اجازه و حق حضور مؤثر و برابر را در عرصه رقابت سیاسی داشته باشند. در این صورت آیا نباید به این نتیجه رسید که از نظر آقایان منتقد خوب منتقد مرده است؟

نویسنده : محسن آرمین