پنجشنبه, ۹ فروردین, ۱۴۰۳ / 28 March, 2024
مجله ویستا

لیورپول در رویای بازگشت به دوران طلایی بنیتس سزاوار احترام


رافا در سكوت كامل كارش را شروع كرد و از آنچه می خواست در آنفیلد انجام دهد, هیچ نگفت در اوایل تمرینات پیش از فصل بنیتس در كنار زمین می ایستاد و با نگاهی گیج و سردرگم تمرینات شاگردانش را نظاره می كرد و می دید كه نمی توانند از پس آنچه او از آنها می خواهد, برآیند

(البته تیم ستاره های حاضر در یورو ۲۰۰۴ را در اختیار نداشت) این تمرینات اساس كار رافا در والنسیا بود. تیمی كه با اندیشه های او اوج گرفته بود و در اسپانیا و اروپا قدرت نمایی می كرد. اما او به خوبی می دانست بازسازی لیورپول و رسیدن به شرایط ایده آل زمان می برد. پس لب فرو بست و آرام آرام خشت های بنای لیورپول را روی هم گذاشت. اكنون ۹ ماه گذشته و همان لیورپول ضعیف كه در ارائه بازی های خسته كننده شهره بود، با چند تغییر كوچك به نیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپا رسیده و این نشان می دهد لیگ برتر با دیدن این مربی بزرگ در جمع خود به یكی از بزرگترین پیشرفت ها و دستاوردهای سال های اخیرش رسیده. این اصلاً مبالغه نیست، فقط كافی است به اسامی تعدادی از بازیكنان لیورپول كه در تورین بازی را آغاز كردند، نگاهی بیندازیم. درون دروازه یرزی دودكی ایستاده بود كه یك فصل هواداران لیورپول را با دستپاچگی و عملكردهای ناشیانه اش عذاب داده بود و گل های زیادی تقدیم حریفان این تیم كرده بود. به طوری كه تماشاگران لیورپولی زمانی كه توپ روی دروازه خودشان بود بیشتر هیجان داشتند تا زمانی كه توپ در نزدیكی دروازه حریفان بود و یا جیمی ترائوره كه پس از كمی خستگی از كنترل توپ های ساده عاجز بود و توپ به راحتی از زیر پایش در می رفت، همین طور ایگور بیشكان نامنظم و میلان باروشی كه همواره با سری رو به پایین فوتبال بازی می كند. اما بنیتس با هوش سرشاری كه دارد در مقابل یووه سیستم بازی تیمش را به ۲-۵-۳ تغییر داد تا میانه میدان را از هافبك های قدرتمند حریف بگیرد و از سوی دیگر به ژابی آلونسو آزادی عمل بیشتری داد تا ضریب خلاقیت خط میانی اش افزایش یابد و او با پاس های پخته اش مهاجمان را تغذیه كند.اما بنیتس این راه ناهموار را پیمود. آن هم با فهرست بلند بالایی از مصدومان و همین طور بازیكنانی كه نمی توانست از آنها در لیگ قهرمانان بازی بگیرد. تنها نگاهی كوتاه به این فهرست برای اثبات ارزش های رافا كافی به نظر می رسد: فرناندو مورینتس، مائورو پلگرینو، دتمار هامان، هری كیول، فلورنت پانگوله، كریس كركلند، استیون جرارد و نیل ملر. فراموش نكنید كه حریف لیورپول تیمی معمولی نبود، آنها به مصاف یوونتوسی رفتند كه پرافتخارترین تیم ایتالیا است و استاد بزرگی به نام فابیو كاپلو را روی نیمكتش می بیند.حال این وضعیت را مقایسه كنید با واكنش های ژرار هولیه در هنگام باخت های لیورپول. از مصدومیت ها ضربه خوردیم، بازیكنان مقصر بودند، داور مقصر بود. بله باخت تقصیر همه بود به غیر از آقای هولیه. و می توانید تصور كنید واكنش آلكس فرگوسن را قبل از مسابقه بزرگ اروپایی كه تیمش در خانه حریف به یك تساوی احتیاج دارد؟ یك بهانه تراشی بی تفاوت كه مانند ریختن آب یخ روی انسان است.در دیدارهای داخلی البته لیورپول همیشه به این خوبی نبوده و حتی می توان گفت گاهی هم افتضاح بوده. دو بار در برابر بیرمنگام باختند و همین طور مقابل بولتون، منچسترسیتی، ساوتهمپتون و برنلی كه نشان می داد آنها هم گاهی از خط خارج می شوند. البته این قضیه اصلاً عجیب نیست. فقط كافی است مقایسه ای بین بنیتس و دیگر مربی بزرگی كه این فصل به جزیره آمد، یعنی خوزه مورینیو داشته باشیم. مورینیو زمانی كه به چلسی آمد وارث تیمی بزرگ با امكاناتی عالی شد. در حالی كه بنیتس الماس های كوچكش را هم از دست داد. یكی از آنها مایكل اوون بود كه خیلی زود از تیم جدا شد و به رئال رفت، دیگری جرارد بود كه فصل را در جنجال بر سر ماندن یا رفتنش گذراند، پای سیسه شكست و به اینها اضافه كنید تیمی را كه هولیه در آن بد بازی كردن و نبردن را به خوبی جا انداخته بود.از اینها گذشته بنیتس حتی یك مدافع تراز اول در اختیار نداشت. مثلاً در مقایسه با دیوید مویس مدافعی كه در اورتون استثنایی كار می كند. اما رافا تا جایی كه می توانست تیمش را تقویت كرد و مهره های كارآمدی را در حد توانش به آنفیلد آورد: آلونسو بازیكنی با هوش بالا و پاهایی هنرمند و همچنین مورینتس یك گلزن بالفطره كه اگر مصدومیت اجازه دهد استعدادش را نشان خواهد داد. در همین حال جیمی كاراگر روز به روز توانایی هایش را گسترش داد تا پاسخی باشد به جان تری در چلسی. البته طبیعی است كه تمام بازیكنان بنیتس به این خوبی نیستند و او تنها می تواند آنهایی را كه خنگ تر هستند، بیرون گذارد. مثلاً پلگرینو كه از والنسیا آمد و با اینكه یك نظم دهنده خوب در خط دفاعی است، به دلیل خوب ظاهر شدن مدافعان لیورپول فرصت ابراز توانایی هایش را پیدا نكرد.شاید عده ای بگویند عملكرد بنیتس در لیورپول در مقایسه با والنسیا چندان درخشان نیست. چرا كه او طی سه سال توانست به دو عنوان قهرمانی در لالیگا دست پیدا كند، اما بنیتس تنها می تواند از ابزاری كه در اختیارش است، استفاده كند.



همچنین مشاهده کنید