بازگشت اسطوره از شایعه تا واقعیت

به بهانه حضور باجو در بره شا

روبرتو باجو را می توان یکی از بزرگترین اسطوره های فوتبال در دهه ۹۰ نامید.با اینکه ستاره پیشین فوتبال ایتالیا با از دست دادن ضربه پنالتی آتزوری در بازی مقابل برزیل در فینال جام جهانی ۱۹۹۴ که باعث شد ایتالیا به مقام نایب قهرمانی برسد تا حدودی محبوبیت خود را از دست داد اما هرگز موجب نشد از دل مردم کشورش بیرون برود.

نزدیک به ۴ سال از خداحافظی این اسطوره ایتالیایی از فوتبال ملی و باشگاهی می گذرد و با اینکه او به کلی از این ورزش پرطرفدار فاصله گرفته هنوز هم وقتی صحبت از بازگشت او به عرصه مستطیل سبز می شود ایتالیایی ها از فرط خوشحالی تیتر اخبار خود را به او اختصاص می دهند. طی روزهای گذشته اخباری در رابطه با حضور باجو در رأس کادر مربیگری یا مدیریتی باشگاه بره شا منتشر شده است و با اینکه باجو هنوز آن را رسماً تأیید نکرده است این خبر سر و صدای زیادی به پا کرده است.باجو در زمان بازیگری از سال ۱۹۸۲ تا ۲۰۰۴ در تیم های ویچنزا، فیورنتینا، یوونتوس، میلان،بولونیا،اینتر و بره شا بازی کرده و در ۴۵۲ بازی در سری A در مجموع ۲۰۵ گل به ثمر رسانده است.باجو بین سال های ۱۹۸۸ تا ۲۰۰۴ هم ۵۶ بازی برای تیم ملی ایتالیا انجام داده و ۲۷ گل به ثبت رسانده است.آخرین بازی که طرفداران باجو او را رویت کردند در هشتم مارس سال ۲۰۰۸ بود که او به دعوت ماسیمو موراتی رئیس اینتر در جشن یکصد سالگی باشگاه نراتزوری شرکت نمود و حالا هم شایعاتی در رابطه با حضور او در باشگاه بره شا شنیده می شود.

● روبرتو باجو

روبرتو ساعت ۱۸ و ۱۵ دقیقه روز شنبه ۱۸ فوریه سال ۱۹۶۷ در خانه شماره ۳ خیابان مارکونی کالدونیو در ایالت ویچنزا چشم به جهان گشود . از همان کودکی مشخص بودکه روبرتو برای درس خواندن نشده است . او حتی با توپ تنیس فوتبال بازی می کرد و همبازی های او معمولاً برادران بزرگترش بودند . چون پدرش عاشق شکار کردن بود ، روبرتو نیز به شکار عشق می ورزید و معمولاً با پدرش همراه می شد و به همین دلیل اولین لقب او شکارچی بود .

چه کسی می دانست لقب بعدی او دم اسب طلایی خواهد بود؟ روبرتو ۱۳ ساله در مسابقه های ایالتی ، ۴۲ گل به ثمر رساند و آوازه اش به گوش مردم ویچنزا و جولیو ساوینی ، مربی تیم لانروسی که به تازگی مهاجم نامدارش پائولو روسی را از دست داده بود ، رسید. ساوینی می گوید : در بیمارستان ویچنزا مرد پرستاری کار می کرد . او هر بار که پزشک باشگاه را می دید با هیجان تکرار می کرد در زادگاهش پدیده ای وجود دارد که هر طور شده باید او را آزمایش کرد. اولین باری که او را دیدم دهانم از فرط تعجب بازماند . او با استعدادتر از هر کسی بود که دیده بودم . در آن زمان «کاررا» بهترین مدافع تیم ما بود و در بازی تمرینی مقابل باجو بازی می کرد .

من روبی را صدا کردم و گفتم دریبلش کن . او توپ را گرفت خود را به کاررای پر ابهت رساند و آن را از میان پاهایش رد کرد «کاررا » سخت عصبانی شده و جا خورده بود و به آهستگی گفت هی بچه این کار درست نیست اما روبرتو دیگر پا به این راه گذاشته بود . ویچنزا او را به خدمت گرفت اما خیلی زود باشگاه معتبر فیورنتینا او را دریافت و در پنجم ماه می سال ۱۹۸۵ به فلورانس رفت . باجو در عین جوانی بازیهای فوق العاده ای را با پیراهن بنفش فیورنتینا انجام داد. سال ۸۷ یک گل بسیار زیبا به ناپولی زد ، تیمی که مارادونا را در خود داشت . جالب اینکه کارلا ، دروازه بان ناپولی چند سال بعد گفت افتخار می کندکه نخستین قربانی یکی از بهترین های جهان شده است .

● گرانقیمت ترین بازیکن جهان

ماندن باجو در فیورنتینا ممکن نبود . باجو دیگر ملی پوش بود و یکی از ستارگان دنیای توپ گرد به شمار می رفت .انتقال رکوردشکن ۱۳ میلیون دلاری او از فیورنتینا به یوونتوس تورین ، موجب شد هواداران روبی در فلورانس ۳ روز شورش کرده و تمام شیشه های باشگاه را خرد کنند . آنها سال ها منتظر ظهور چنین ستاره ای بودند اما مسئولان فیورنتینا مجبور بودند او را بفروشند . یک ماه بعد باجو با درخشش مسحورکننده در جام جهانی ، برای خود اعتبار بیشتری کسب کرد . او در ۲ بازی اول روی نیمکت نشست اما در بازی سوم ایتالیا مقابل چک و اسلواکی (چکسلواکی سابق) با زدن یک گل انفرادی بی نظیری خود را ثابت کرد . گل او پس از گل مارادونا به انگلستان در جام جهانی ۸۶ به عنوان زیباترین گل تاریخ جام جهانی شناخته شد . شادی این گل برای باجو زیاد پایدار نبود . ایتالیا با تمام ستارگانش در مرحله نیمه نهایی و در ضربات پنالتی مغلوب آرژانتین شد و بدین ترتیب ایتالیا و باجو باید ۴ سال دیگر صبر می کردند .

● مشکلات با تراپ

سال ۹۱ باجو در یووه نیمکت نشین شد . تراپاتونی ، مربی آن زمان یوونتوس به بهانه آمادگی نداشتن ، باجو را به زمین نفرستاد. این اولین خاطره بد باجو بود اما او خیلی زود جای اصلی خود را یافت و با زدن گل های فراوان ، به تیم اصلی بازگشت . باجو با بازوبند کاپیتانی در سال ۹۳ یوونتوس را فاتح جام یوفا کرد و تراپاتونی در باره او گفت : روبرتو به لطف اعتماد به نفس و بلوغ و تجربه انکارناپذیرش از عهده کاپیتانی در خارج و داخل میدان بر آمده است. در سال ۹۳ باجو تمامی جوایز انفرادی دنیای توپ گرد را به خود اختصاص داد و بهترین بازیکن جهان شد .

● ۱۹۹۰ و بزرگترین ناکامی

در جام جهانی ۹۴ باجو به واسطه تکنیک و هنر انکار ناپذیرش ایتالیا را به فینال جام جهانی رساند اما در فینال یکی از پنالتی های ایتالیا را مقابل برزیل از دست داد تا این بار هم دست او به جام نرسد این اتفاق در حالی افتاد که حضور او در فینال به واسطه آسیب دیدگی ، در پرده ای از ابهام قرار داشت . یک سال بعد و در پایان فصل ۹۵- ۹۴ او به میلان فروخته شد .

مشکلات او با لیپی و بته گا و ظهور پدیده ای چون الکس دل پیه رو از دلایل اصلی ترک یوونتوس پس از ۵ سال حضور موفق بود . باجو در کتابش دلیل اصلی ترک یوونتوس را بته گا ، مدیر باشگاه یوونتوس عنوان کرده و معتقد است بته گا هواداران یووه را علیه او شورانده است .حاصل تلاش او در یوونتوس ۱۴۱ بازی و ۷۸ گل در سری A بود . در میلان باجو یکی از بدترین دوران ورزشی خود را تجربه کرد . آمدن و رفتن مربیان متعدد و آسیب دیدگی و نیمکت نشینی های بی پایان صبر باجو را به سر آورد . او در این میان به علت آسیب دیدگی و اختلاف نظر با ساچی بازی های یورو ۹۶ را نیز از دست داد .

● طلوع دوباره

وی پس از ۵۱ بازی و فقط ۱۲ گل به بولونیا پیوست . این انتقال که در سال ۹۷ اتفاق افتاد بهترین تصمیم باجو بود . او با بازی های فراموش نشدنی در بولونیا طی ۳۰ بازی، ۲۲ گل به ثمر رساند و به وسیله چزاره مالدینی دوباره به تیم ملی برگشت و در جام جهانی ۹۸ سومین حضورش در جام جهانی را تجربه کرد این بار هم ضربات پنالتی عامل حذف او و تیمش در مرحله یک چهارم نهایی رقابت ها مقابل فرانسه میزبان بود . در جام جهانی۹۸ او رقیب اصلی دل پیه رو برای قرار گرفتن در ترکیب ثابت ایتالیا بود و به مراتب بهتر از دل پیه رو بازی کرد . با اتمام جام جهانی ۹۸ او به اینتر پیوست .

تا کنار رونالدو زوج روبی - رونی را به وجود آورد اما بر خلاف تصوراتش آسیب دیدگی او را رها نکرد و در ۲ فصل و ۴۱ بازی ، فقط ۹ گل در سری A به ثمر رساند و برای حضور ثابت در میدان به تیم بره شا پیوست. او توانست بره شا را به بهترین مکان تاریخی اش یعنی رتبه هشتم سری A برساند. باجو طی ۲ فصل پیش ۳۷ بار برای بره شا به میلان رفت و ۲۱ گل برای تیم منطقه لومباردی به ثمر رساند.او کارلو ماتزوته مربی بره شا را چون پدر خود می داند و از حضور در بره شا بسیار خرسند است .باجو در ۳ ژانویه سال ۲۰۰۲ و در مرحله نیمه نهایی جام حذفی ایتالیا مقابل پارما آسیب دید و درحالی که همه از بازگشت او به میدان پیش از جام جهانی ۲۰۰۲ ناامید شده بودند ۷ روز بعد به زمین برگشت و بازدن ۲ گل همه دوستدارانش را به حضور در جام جهانی امیدوار کرد و با وجود این تراپاتونی او را به تیم ملی ایتالیا دعوت نکرد تا باجوی ۳۵ ساله ناامید شود . در غیاب باجو، ایتالیا یک ناکامی دیگر را تجربه کرد .

● آسیب دیدگی ها

در تمام این سال ها باجو با وجود درد و آسیب دیدگی زانوی راستش که در واقع پاشنه آشیل محسوب می شود ، می کوشید در میدان های فوتبال حضوری دایمی داشته باشد اما آسیب دیدگی هیچ گاه او را رها نکرده است. حتی در آخرین عمل جراحی زانوی راست او از داخل ۲۲۰ بخیه خورد تا تاندون پای او بهبود یابد .با وجود این باجو یکی از اسطوره های تاریخ فوتبال ایتالیا باقی می ماند و احتمال حضورش در تیم دسته دومی بره شا می تواند برگ دیگری از تاریخ پرافتخار فوتبال ایتالیا را ورق بزند.