آرژانتین به «ریكلمه» امید بسته است

انتخاب ریكلمه و تأكید بر حضور او در میدان فقط از سلیقه شخصی پكرمن نشأت نمی گرفت و به واقع بخشی از مانیفست فوتبال آرژانتین بود كه جانشین مارچلو بی یلسا قصد تكرار آن را داشت

در مورد تیم ملی فوتبال آرژانتین و چگونگی حضور آن در جام جهانی ۲۰۰۶ سؤالات و ابهام های زیادی مطرح است اما در یك مورد خاص هیچ تردیدی وجود ندارد؛ در این خصوص كه «خوان رومن ریكلمه» ۲۸ ساله هافبك محوری اصلی و بازی ساز این تیم خواهد بود.

از وقتی خوزه پكرمن مربی این تیم شد، این وضع برقرار بوده است و از نظر وی ریكلمه مهم ترین و كلیدی ترین بازیكن تیم اوست. به واقع خط میانی و كل حركات روبه جلو در تیم آرژانتین براساس حضور و بازی ریكلمه تنظیم می شود و پكرمن باید تصمیم بگیرد كه در هر بازی كدامین مهره ها را گرداگرد او بچیند. اواخر بهار سال پیش كه آرژانتین و برزیل در دور مقدماتی جام جهانی ۲۰۰۶ رودررو ایستادند، ریكلمه با حركات فنی اش دفاع برزیل را گیج و اسیر كرد و آرژانتینی ها به برتری ۱-۳ رسیدند و یكی دو هفته بعد از آن وقتی آرژانتین و آلمان در جام كنفدراسیون ها ۲-۲ مساوی كردند، یورگن كلینزمن سرمربی ژرمن ها ریكلمه را «یك بازیكن كامل» خواند.

اما تا قبل از آمدن پكرمن ریكلمه اصلاً چنین وضع درخشانی را نداشت. او تا آن زمان بیشتر از ۱۳ بازی ملی انجام نداده بود و اكثر آنها هم طی دیدارهای دوستانه بود. او در جام ملت های آمریكا ۱۹۹۹ كه تیم ملی آرژانتین كه تركیبی از تیم های ملی ب و امید خود را به میدان فرستاد و به جایی هم نرسید، شركت داده شد اما نه برای جام جهانی ۹۸ گزینش شد و نه برای جام ۲۰۰۲ و تا قبل از آمدن پكرمن حتی سابقه نداشت كه در یك بازی از دور مقدماتی جام جهانی در تركیب ثابت به میدان آمده باشد. او در پیوستن به بارسلونا نیز ناموفق بود و به همین خاطر بود كه دو سال پیش او را به عنوان بازیكن قرضی به ویارئال سپردند.

مجموعه این عناصر سبب شده بود خیلی ها از او قطع امید كنند. باور ناظران این بود كه او هرگز نمی تواند بازی های زمان عضویت در بوكاجونیورز را در تیم ملی آرژانتین و در سطحی بالاتر تكرار كند و سرعتی به حد كافی برای این سطح ندارد. پكرمن این را قبول نداشت. «چه حرف ها؟ وقتی او صاحب توپ می شود هیچ چیز او كند نیست. یادتان باشد كه توپ باید سرعت داشته باشد و نه بازیكن».

● مانیفست فوتبال آرژانتین

انتخاب ریكلمه و تأكید بر حضور او در میدان فقط از سلیقه شخصی پكرمن نشأت نمی گرفت و به واقع بخشی از مانیفست فوتبال آرژانتین بود كه جانشین مارچلو بی یلسا قصد تكرار آن را داشت. مربی سابق و موفق تیم ملی جوانان آرژانتین اعتقاد داشت هافبك های تیمش باید قوه و توان تبادل پاس های متوالی را داشته باشند و بتوانند در صورت لزوم توپ را حفظ كنند و از این طریق ریتم دلخواه شان را از همان خط میانی به حریفان تحمیل كنند. در این زمینه های خاص ریكلمه فوق العاده است و مخالفان او نیز این را پنهان نمی كنند. قدرت پاسوری ریكلمه و به خصوص پاس هایی كه در عمق خط دفاعی حریفان برای یارانش می فرستاد فوق العاده است و بهتر از هركس می تواند از همان وسط بازی را در كنترل و اداره خود گیرد.

برخی (و حتی آدم های مشهور) بر این باور بودند و هستند كه با چنین تدابیری فوتبال به زمان گذشته و عصر كلاسیك خود رجعت كرده است. یكی از آنها په له معروف است كه می گوید داشتن هافبك های وسط بازی ساز از سبك و قماش ریكلمه چیزی است كه سال ها پیش و در ایام بازیگری او در تیم ملی برزیل و رقبایش مطرح و باب بود ولی در سال های اخیر این روند از بین رفته است.

برزیل همین حالا هم امثال امرسون و گیلبرتو سیلوا را دارد اما آنها بیشتر هافبك های مخرب اند و كارهای مثبت و تهاجمی بیشتر در بال ها و توسط سی سینیو (راست) و روبرتو كارلوس (چپ) صورت می گیرد و هافبك های وسط برای بازی سازی روبه جلو و به عنوان ژنرال های اصلی به كار گرفته نمی شوند، به كارگیری ریكلمه تحت چنین عنوانی در آرژانتین نشانگر زمانی است كه چنان كاری صورت می گرفت و برزیل هم در چنان پستی امثال جرسون و ریوه لینو را داشت.

● الگوی «ویه را»

نه این كه چنین متاعی در فوتبال جهان به كلی نیست و نابود شده باشد اما در سبك و روش های فعلی فوتبال جهان كم پیدا و پستی تعریف نشده است. بدین ترتیب است كه حضور و بازی ریكلمه در این پست این روزها بارزتر شده و بیشتر توی چشم می خورد. در حالی كه هافبك وسط ها در تیم های مختلف دنیا پیوسته بلندقدتر و فیزیكی تر می شوند و «پاتریك ویه را»ها به یك الگو در این زمینه بدل می گردند، ریكلمه در قیاس با آنها لااقل به لحاظ جسمانی كوچك نشان می دهد. باور عمومی این است كه در فوتبال مدرن هافبك های وسط نباید توپ را نگه دارند و باید بلافاصله آن را به مقصد یاران كناری بفرستند.

در چنین فضایی ریكلمه براساس اختیارات اهدا شده از سوی پكرمن می تواند حتی تا ۳۰ ثانیه توپ را حفظ كند و سپس آن را به یاران كناری بسپرد. بحث دیگری كه مطرح است لزوم كم كردن هرچه بیشتر پاس ها در میانه میدان است.

اروپایی ها می گویند هرچه تعداد این پاس ها بیشتر باشد، بازیگران رقیب فرصت فزون تری برای بازیابی خود و گرفتن پز دفاعی مناسب خواهند یافت. در اردوی آرژانتین این فرضیه هم رد شده است و این باور رواج دارد كه هرچه پاس های ردوبدل شده بیشتر باشد، بهتر می توان از میان دفاع خسته حریف گذشت و با حركاتی مثل «یك - دو» به مقصود رسید و گلسازی و گلزنی كرد. مدرن ترها معتقدند كه به خاطر تنومندتر شدن هافبك ها طی سال های اخیر فضا و فرصت برای كارهای فنی در این منطقه كمتر از گذشته شده است و نباید به دنبال چنین راه ها و تدابیری رفت. سنت گراهای آرژانتین این را رد می كنند و می گویند عدم توجه به ساختارهای ریشه ای و بنیادین در فوتبال پایه گذار وضعیت فعلی در فوتبال جهان شده است.