مناسبات نظامی تل آویو و دهلی نو

روابط نظامی و امنیتی دهلی نو و تل آویو به روابطی راهبردی مبدل شده و اهمیت زیادی پیدا کرده است, به ویژه آنکه این مناسبات در آغاز دهه ۹۰ و در زمانی روند شتابنده به خود گرفت که روابط هند و جهان عرب دوره رخوت خود را تجربه می کرد

روابط نظامی و امنیتی دهلی نو و تل آویو به روابطی راهبردی مبدل شده و اهمیت زیادی پیدا کرده است، به ویژه آنکه این مناسبات در آغاز دهه ۹۰ و در زمانی روند شتابنده به خود گرفت که روابط هند و جهان عرب دوره رخوت خود را تجربه می کرد.

با آغاز هزاره سوم روابط میان هند و رژیم صهیونیستی به شکل مستمر و با سرعت عجیبی رشد می یافت، ولی متأسفانه جهان عرب و اسلام هیچ توجهی به این امر نداشتند و حال آنکه تقویت روابط مذکور تأثیر مستقیم بر مناسبات امت عربی و اسلامی با هندی ها داشت.

از سوی دیگر، همکاری های امنیتی و نظامی میان تل آویو و دهلی نو بر اقدامات نظامی هندی ها بر سایر کشورهای منطقه از جمله پاکستان و افغانستان تأثیر خواهد گذاشت و این اجازه را به هندی ها می دهد که با سلاح های مدرن صهیونیستی همسایه ها را مورد تهدید و تجاوز قرار دهند.

افزایش روابط نظامی هند و اسرائیل حمایت دیپلماتیک هندی ها را نیز به دنبال داشته است، به گونه ای که اکنون دیگر مسئولان این کشور آسیایی هیچ صحبتی در مورد مسئله فلسطین و دیگر موضوعات مربوط به مناقشه اعراب و اسرائیل نمی کنند و حال آنکه در دهه های ۶۰ و ۷۰ قرن بیستم، اوضاع کاملا متفاوت بوده است.

از آنجایی که روابط مشکوک هند و رژیم صهیونیستی خطری واقعی برای امنیت و ثبات در جهان عرب و اسلام به شمار می رود و در هر لحظه می توان بازتاب آن را لمس کرد، مجله «مفکره الاسلام» از اسرار روابط امنیتی و نظامی میان دو کشور در دو سال گذشته پرده برداشته و به بررسی پژوهشی پرداخته که به تازگی توسط مرکز مطالعات امنیت ملی رژیم صهیونیستی انجام گرفته است.

در این پژوهش که با عنوان «صادرات امنیتی اسرائیل به هند... چالش ها و دغدغه ها» منتشر شده آمده است: روابط دهلی نو و تل آویو در طول چهل سال متوقف شده بود که دلیل آن مخالفت هندی ها با برقراری روابط دیپلماتیک با اسرائیل بود. البته هند در این برهه مناسبات مثبتی با کشورهای عربی داشت، این وضعیت از سال ۱۹۹۱ به شکلی ریشه ای و بنیادین تغییر کرد. هندی ها معتقد بودند که در سایه سیاست اقتصادی درهای باز باید مناسبات گسترده با جهان داشته باشد. در ژوئن سال ۱۹۹۲، اسرائیل و هند در مورد برقراری روابط دیپلماتیک به توافق رسیدند که این روابط تحول گسترده ای را شاهد بود. در سال ۱۹۹۹ نیز روابط دوجانبه اسرائیلی ها و هندی ها تغییری ریشه ای را تجربه کرد و دو طرف همکاری مستحکم و عمیق امنیتی را شروع کردند و تل آویو نیز ارتش هند را به تازه ترین سلاح های نظامی مسلح کرد تا به این ترتیب، اسرائیل بزرگ ترین صادرکننده اسلحه به ارتش هند باشد و جایگاه روسیه و فرانسه یعنی بزرگ ترین صادرکننده اسلحه و تجهیزات نظامی به هند را بگیرد.

ارزش تسلیحاتی اسرائیل که در طول دو سال گذشته به هند فروخته، از مرز دو میلیارد دلار گذشته است و در سال های اخیر دو طرف در زمینه نظامی، همکاری های گسترده ای با یکدیگر داشته اند، که البته سطح این همکاری ها بعد از انفجارهای نوامبر ۲۰۰۸ (آبان ۱۳۸۷) در بمبئی، که اماکن یهودی و نیز جهانگردان اسرائیلی را هدف قرار گرفته بود، افزایش قابل ملاحظه ای یافت.

در پژوهش صهیونیستی یاد شده به مهم ترین قراردادهای تسلیحاتی میان تل آویو و دهلی نو در دو سال گذشته پرداخته شده است که نتایج آن نشانگر تحول سریع در روابط نظامی میان دو طرف است. این قراردادها عبارتند از:

۱) قرارداد مربوط به خرید هواپیماهای جاسوسی فالکون: این قرارداد در سال ۲۰۰۴ به امضای مسئولان هندی و صهیونیستی رسید و ارزش آن نیز بیش از یک میلیارد دلار بود. با وجود مشکلات و موانعی که در سر راه امضای این قرارداد وجود داشت که دلیل اصلی آن نیز مالکیت آمریکا بر این فناوری بود ولی این قرارداد به مرحله انجام رسید و نیروی هوایی هند اولین هواپیمای فالکون را در سال گذشته تحویل گرفت و قرار است در سال آینده دو فروند دیگر نیز از رژیم صهیونیستی تحویل بگیرد. گزارش منابع مختلف حکایت دارد که دهلی تمایل زیادی برای دست یابی به این هواپیماها نشان می دهد و قراردادی را نیز با تل آویو برای در اختیار گرفتن سه هواپیمای دیگر از همین نوع خواهد بست.

۲) هند اخیراً چهار رادار مدل «EL-M۲۰۸۳» از رژیم صهیونیستی خریداری کرده که وظیفه زیر نظر گرفتن هواپیمای پاکستانی را به عهده دارند. ارزش قرارداد خرید این رادارها به ۶۰۰ میلیون دلار می رسد.

۳) هندی ها با انعقاد قراردادهایی با طرف صهیونیستی سامانه های دفاع هوایی را در طول دو سال گذشته از تل آویو خریداری کرده اند که ارزش این قراردادها به بیش از یک میلیارد دلار می رسد.

رژیم صهیونیستی و هند در همین راستا دو قرارداد عظیم نظامی را به امضا رسانده اند که اولین مورد مربوط به خرید موشک های دریا به دریا با برد بیش از هفتاد کیلومتر و نیز موشک باراک هشت است. باراک هشت از موشک های دریا به هوا به شمار می رود و برای هدفگیری هواپیماها مورد استفاده قرار می گیرد قرارداد دوم نیز مربوط به خرید سامانه موسوم به اسپایدر است که یک سامانه دفاع هوایی به شمار می رود و از قابلیت انتقال بهره مند است.

۴) دهلی و تل آویو در زمینه فضایی نیز با یکدیگر همکاری های قابل توجهی داشته اند و هند با همکاری مخفیانه رژیم صهیونیستی موفق به پرتاب ماهواره جاسوسی «۲ RISAT -» شد که دهلی نو در ابتدا مدعی شد که این ماهواره را صرفاً برای اهداف غیرنظامی به فضا پرتاب کرده است ولی بعدها مشخص شد که «RIS- ۲» مجهز به یک رادار نظامی صهیونیستی موسوم به «سار» است.

ماهواره نظامی هند شباهت بسیار زیادی به «تیک سار» ماهواره مشهور جاسوسی اسرائیل دارد که تل آویو در ژانویه ۲۰۰۸ آن را از یک پایگاه موشکی هندی به فضا پرتاب کرد.

۵) سازمان صنایع هوایی رژیم صهیونیستی وظیفه مدرن سازی هواپیماهای جنگنده هند از نوع میگ ۴۲ و باربری «EN۳۲» را نیز به عهده گرفته است. ارتش هند ۱۰۰ فروند از این هواپیماها را در اختیار دارد.

۶) تازه ترین قرارداد امنیتی و نظامی میان تل آویو و دهلی مربوط به تجهیز ارتش هند به هواپیماهای جنگی بدون سرنشین از نوع «هاربن» است. در پژوهش مرکز مطالعات امنیت ملی رژیم صهیونیستی به صادرات نظامی هند به اسرائیل نیز اشاره شده و آمده است، با وجود برتری هند در زمینه صنایع نظامی به ویژه مسائل فضایی، ولی این کشور کوشیده است تا اسرائیل را برای خرید تولیدات نظامی اش فریب دهد و قراردادهایی را نیز در این زمینه با تل آویو به امضا برساند که از آن جمله می توان به قرارداد ویژه فروش هلی کوپترهای «Dhruv» به ارتش صهیونیستی در سال ۲۰۰۴ اشاره کرد.

اخیرا اخباری نیز در مورد تجهیز ارتش صهیونیستی به موشک دریا به دریای هندی موسوم به «Brahmos» پخش شده است. این موشک ها برای هدفگیری کشتی ها مورد استفاده قرار می گیرد و قرار است تل آویو با خرید آنها برتری خود را به نیروی دریایی مصر که در منطقه جنوب شرق مدیترانه مستقر هستند حفظ کند.

با وجود آنکه همکاری های امنیتی و نظامی میان رژیم صهیونیستی و هند در بالاترین سطح خود قرار دارد، ولی مسئولان این رژیم همیشه ترس آن را دارند که مبادا بر اثر یک بحران همان بلایی که بر سر روابط رژیم صهیونیستی با ترکیه آمد بر سر روابط با هند هم بیاید.

در این پژوهش به عواملی که روابط نظامی هند و رژیم صهیونیستی را مورد تهدید قرار می دهد نیز اشاره شده و به مسئولان اسرائیل توصیه شده با در نظر گرفتن این عوامل به مقابله با چالش هایی بپردازند که رابطه با هند را تهدید می کند.

اولین عامل تهدیدکننده روابط هند و تل آویو، روابط میان جهان عرب با هند برشمرده شده است. درست است که اسرائیل کاخ روابط خود با هند را بر روی ویرانه های مناسبات این کشور با جهان عرب برپا کرد،ولی نمی توان تصور کرد که دهلی نو از روابط تاریخی خود با کشورهای عربی دست بردارد و از حمایت آرمان فلسطین چشم بپوشد، زیرا این کشور سکاندار مجموعه غیرمتعهدها و پیشگام روند تلاش برای آزادی از چنگال استعمارگران است.

رابطه تاریخی هند و جهان عرب در هر لحظه روابط جدید این کشور با اسرائیل را تهدید می کند و باعث می شود تا دولت هند در امضای بسیاری از قراردادهای نظامی خود به شکل مخفیانه عمل کند.

دومین عاملی که روابط هند با اسرائیل را در معرض خطر قرار می دهد ظهور و رشد یک جریان جدید در هند است که ساز مخالفت با هرگونه همکاری میان تل آویو و دهلی را کوک می کند که این امر باعث شده است تا نظام حاکم بر این کشور مسئولان عالی رتبه هندی را که برای امضا قراردادهای نظامی با رژیم صهیونیستی رشوه دریافت داشته اند مورد بازجویی قرار دهد و از آنها تحقیق به عمل آورد.

سومین عاملی که آینده همکاری های نظامی میان هند و اسرائیل را تهدید می کند ایالات متحده است. این کشور با وجود آنکه شریک راهبردی تل آویو محسوب می شود، ولی دغدغه آن را دارد که فناوری های نظامی اش از طریق اسرائیل به دست هند بیفتد و این امر باعث برهم خوردن وضعیت کفه های ترازوی قدرت در منطقه جنوب آسیا شود یعنی کفه های این ترازو به شکلی قرار گیرد که با خواست آمریکا هیچ همخوانی ندارد. ضمنا بسیاری از قراردادهای نظامی میان هند و اسرائیل به خاطر ایالات متحده ملغی اعلام شده است.

چهارمین و آخرین عاملی که در این پژوهش به عنوان تهدیدکننده روابط دهلی نو و تل آویو عنوان شده، روابط تاریخی و مستحکم میان هند و ایران است، به ویژه آنکه دهلی اهمیت زیادی را به روابط تجاری و اقتصادی خود با تهران می دهد و مناسبات نفتی گسترده ای میان این دو کشور در جریان است.

در ادامه این پژوهش آمده است، با وجود عمیق بودن روابط میان تهران و دهلی نو، احتمال اینکه ایران موفقیتی در زمینه توقف روابط نظامی و انعقاد قراردادهای تسلیحاتی میان طرف هندی و اسرائیلی کسب کند کم است. ولی ترس تل آویو از آن است که اگر بلایی که به سر روابطش با ترکیه آمد بر سر مناسباتش با هند بیاید، این کشور آسیایی مبادرت به واگذاری فناوری های جدید نظامی با ایران کند.

در این پژوهش نتیجه گیری شده است، با وجود آنکه تحولات بسیار سریعی در روابط دهلی نو و تل آویو جریان دارد و هند بزرگ ترین مشتری سلاح ها و تجهیزات نظامی اسرائیلی به شمار می رود ولی هرگز نمی توان مناسبات میان دو طرف را مناسباتی راهبردی دانست به ویژه آنکه هند به دنبال استقلال در زمینه تولید صنایع نظامی می گردد و می خواهد به خودکفایی نظامی برسد، از سوی دیگر، همدردی هندی ها با اعراب به ویژه فلسطینی ها شاید پایان زودهنگامی را برای روابط میان دو طرف به ثبت برساند.

در هر صورت برخلاف تبلیغاتی که از سوی دولت های مختلف اسرائیل در مورد عمق رابطه با هند صورت می گیرد هیچ تضمینی برای روابط طولانی میان دهلی نو و تل آویو وجود ندارد.