هنگامی که کودکان دچار خفگی می شوند دستپاچه نشوید

کودکان قادر نیستند اجسام کوچک و جامدی را که در داخل دهانشان قرار می دهند به خوبی بلع کنند و این اجسام می توانند باعث بسته شدن راه تنفس و خفگی کودک شوند. کودکان نوپا اغلب پرتحرک …

کودکان قادر نیستند اجسام کوچک و جامدی را که در داخل دهانشان قرار می دهند به خوبی بلع کنند و این اجسام می توانند باعث بسته شدن راه تنفس و خفگی کودک شوند. کودکان نوپا اغلب پرتحرک هستند و ماده غذایی در حین فعالیت بیشتر می تواند باعث انسداد راه هوایی شود.

این کودکان به علت نداشتن دندان آسیا نمی توانند تکه های غذایی سفت را بجوند. خنداندن این کودکان در حین تغذیه باعث افزایش خطر خفگی به علت انسداد راه هوایی می شود. کودکان برای کشف محیط اطراف هر چیزی را که بتوانند وارد دهان خود می کنند و این کار خطر خفگی را افزایش می دهد.

مهمترین قدم برای پیشگیری از این مشکل مرگ زا، پرهیز از دادن تکه های بزرگ غذایی و له نشده به کودکان نوپاست. غذای نرم شده و مایعات حتی اگر به حلق بپرند با ایجاد رفلکس سرفه خارج می شوند، اما تکه های بزرگ غذایی، انواع آجیل و دانه های روغنی، تخمه ها، هسته پرتقال، گیلاس و سایر میوه ها، شکلات های سفت، ذرت بوداده، میوه های خام مثل هویج و سیب، تکه های گوشت و... موادی هستند که می توانند باعث مرگ ناگهانی شوند.

حال اگر کودکی دچار حالت خفگی به علت پریدن جسم خارجی به راه هوایی شد چه باید کرد و چه نباید کرد؟

- اگر کودک قادر به تنفس نبود یا سرفه می کند، هیچ اقدامی به جز تشویق به سرفه نباید انجام داد. سرفه راه هوایی را باز می کند. هرگز به فرزندان مایع یا غذای سفت دیگری به منظور پاک کردن راه تنفس ندهید. به هیچ وجه انگشتان خود را برای خارج کردن جسم بلع شده به داخل دهان او نبرید.

اگر کودک قادر به تنفس نباشد یا اینکه نمی تواند سرفه کند، صدایی از او درنمی آید و قفسه سینه اش بالا و پایین نمی رود که دراین صورت کودک کبود و بی قرار می شود. در چنین مواقعی دهان کودک را باز کنید و اگر جسمی درحلق مشاهده کردید با انگشت آن را خارج سازید. اگر پس از این کار تنفس او باز نگشت و همچنان صدایی از او درنیاید اقدام دیگری لازم نیست فقط تشویق به انجام سرفه برای خارج کردن بقیه جسم خارجی انجام گیرد.

اگر همچنان کودک قادر به نفس کشیدن نباشد و سن او بیشتر از یکسال است، باید در پشت کودک بایستید و دو دست خود را بالای ناف و زیر جناغ سینه اش حلقه کنید و کودک را روی دست خود خم کنید. یک دست را مشت کرده و دست دیگر را روی آن قرار دهید و به طور ناگهانی دست را به سمت بالا و عقب بکشید و سعی کنید تمام هوای داخل ریه و راه های هوایی را به بیرون برانید. این کار را ۱۰-۶ مرتبه به طور مرتب و پشت سرهم انجام دهید تا اینکه جسم خارجی به بیرون بپرد. اگر جسم خارجی به بیرون نیاید مجددا دهان کودک را باز کنید اگر جسمی را مشاهده کردید زبان را به جلو کشیده و با انگشتان جسم را خارج کنید. اگر کودک آنقدر سنگین است که نمی توانید او را روی دستان حلقه شده خود نگهدارید، او را روی زمین به پشت بخوابانید و با دو دست در بالای ناف به طور ناگهانی به سمت بالا فشار بیاورید.

اگر کودک کوچکتر از یکسال باشد پس از آنکه دهان او را بررسی کردید و چیزی در آن مشاهده نکردید، او را با شکم روی یک دست خوابانده و سرش را با زاویه ۶۰ درجه به پایین روی زانوهای خود قرار دهید و سپس ۵ مرتبه محکم در بین دو کتف کودک به سمت جلو و پایین ضربه وارد کنید. اگر تنفس برقرار نشود وصدای کودک در نیامد کودک را برگردانده و پشت او را روی دستتان قراردهید و با دو انگشتان نشانه و میانه روی استخوان جناغ سینه اش فشار بیاورید تا جسم خارج شود. اگر پس از ۵ نوبت همچنان کودک قادر به تنفس نباشد تنفس دهان به دهان را آغاز کنید. اگر با تنفس دهان به دهان قفسه سینه حرکت نکرد و هوا وارد آن نشد مجددا مانور فوق را تکرار نمایید.

تنفس دهان به دهان در فاصله این مانورها باعث می شود اکسیژن بیشتری به مغز برسد تا زمانی که تیم اورژانس از راه برسد.