شگفتی سازی گتسبی بزرگ

موفقیت ۲۰۰ میلیون دلاری «گتسبی بزرگ», درام اجتماعی و روانکاوانه باز لورمن, فیلمساز استرالیایی تبار سینما, در سطح جهانی باعث تعجب منتقدان و تحلیلگران اقتصادی سینما شده است این فیلم در چهاردهمین روز نمایش خود در آمریکای شمالی به فروشی صد میلیون دلاری دست پیدا کرد فروش صد میلیون دلاری برای فیلمی که فاقد جاذبه های گیشه پسند است, جای تعجب دارد

موفقیت ۲۰۰ میلیون دلاری «گتسبی بزرگ»، درام اجتماعی و روانکاوانه باز لورمن، فیلمساز استرالیایی‌ تبار سینما، در سطح جهانی باعث تعجب منتقدان و تحلیلگران اقتصادی سینما شده است. این فیلم در چهاردهمین روز نمایش خود در آمریکای شمالی به فروشی صد میلیون دلاری دست پیدا کرد. فروش صد میلیون دلاری برای فیلمی که فاقد جاذبه‌های گیشه‌پسند است، جای تعجب دارد.

معمولا فیلم های اکشن یا ماجراجویانه ای که حال و هوایی پرتحرک و پرتنش دارند، می توانند در چنین فاصله زمانی کوتاهی، به فروشی بالای صد میلیون دلار دست پیدا کنند.

گتسبی بزرگ طی دو هفته اکران عمومی در حدود ۵۰ کشور جهان هم موفق به فروشی ۸۵ میلیون دلاری شد.

با اضافه کردن فروش ۱۲۵ میلیون دلاری فیلم در آمریکای شمالی (پس از ۱۷ روز نمایش عمومی) فروش کلی جهانی آن به مرز ۲۰۰ میلیون دلار رسید.

منتقدان سینمایی ـ که نسبت به این فیلم دیدگاه های متفاوت و گاه متضادی دارند ـ این موفقیت کلان را یک پیروزی برای سینمای مستقل و غیرمتعارف ارزیابی می کنند البته آنها به این نکته مهم اشاره می کنند که حضور لئوناردو دی کاپریو در فیلم را نباید نادیده گرفت.

به باور آنها، این بازیگر یکی از دلایل مهم حضور شمار بالایی از تماشاگران در سالن های نمایش دهنده فیلم بوده است.

دی کاپریو سال هاست با پروژه های غیرمتعارف و روشنفکرانه همکاری دارد و سخت در تلاش است خود را به عنوان یک بازیگر متفاوت معرفی کند.

گتسبی بزرگ اولین بار در جشنواره بین المللی فیلم کن به صورت کامل به نمایش درآمد. این فیلم به عنوان فیلم افتتاحیه جشنواره انتخاب شد، ولی حضورش در بخش مسابقه موفقیت و دستاوردی برایش نداشت.

بسیاری از منتقدان سینمایی در کن، گتسبی بزرگ را نپسندیدند و در همان شروع کار جشنواره، بسیاری گفتند وی شانس زیادی برای دریافت جایزه از جشنواره ندارد. البته باز لورمن هم منتقدان را بی پاسخ نگذاشت و در مصاحبه ای گفت به نظر آنها اهمیت خیلی زیادی نمی دهد، زیرا فیلم را برای تماشاگران معمولی ساخته و آنها هم فیلم او را پسندیده و از آن استقبال خوبی کرده اند.

گتسبی بزرگ اولین فیلم سه بعدی این فیلمساز است. آیا سه بعدی بودن این فیلم، در موفقیت مالی آن سهم و نقشی داشته است؟ تماشاگران امروزی سینما هم می دانند پیش از این، یک بار سال ۱۹۷۴ قصه کتاب کلاسیک پرخواننده و معروف اف اسکات فیتزجرالد به صورت فیلم سینمایی درآمده است.

یان ساندول، نویسنده و منتقد سینمایی می پرسد آیا می توان گذشته ها را تکرار کرد؟ و خودش پاسخ می دهد تحت شرایط خاصی (و توسط افراد خاصی) می توان چنین کاری انجام داد.

توبی مگوآئر، کری مولیگان، بن کینگرلی و آمیتاب باچان، همبازی دی کاپریو در نسخه جدید و دوباره سازی شده گتسبی بزرگ حضور دارند. باز لورمن نه فقط برای منتقدان و تماشاگران سینما، که برای جشنواره کن هم چهره شناخته شده ای است.

«مولن روژ» او سال ۲۰۰۱ افتتاح کننده جشنواره بود و «اتاق رقص» اولین ساخته بلند سینمایی اش هم، اولین نمایش بین المللی خود را در بخش نوعی نگاه این جشنواره سال ۱۹۹۲ داشت. گتسبی بزرگ، هم مثل مولن روژ قرار بود در ایام کریسمس اکران عمومی شود، ولی تا ماه می نمایش آن به تعویق افتاد.

همکاری مشترک تازه لورمن با دی کاپریو، باعث شده فیلم او در جدول گیشه نمایش سینماهای آمریکای شمالی پرفروش ترین باشد. میان کشورهای نمایش دهنده فیلم در خارج از آمریکا، این تماشاگران انگلیسی بوده اند که بیشترین پول را برای تماشای آن پرداخته اند.

چهارمین فیلم بلند سینمایی لورمن در این کشور اروپایی، ۵۰ میلیون دلار فروش کرده است. موفقیت این فیلم در حالی نصیب آن می شود که درام تاریخی پرسروصدای لورمن «استرالیا» با وجود حضور نیکول کیدمن و هیوجکمن، نتوانست به رقم بالای فروش در سینماهای کشورهای مختلف جهان دست پیدا کند.

تولید گتسبی بزرگ به شیوه سه بعدی، یکی از نکاتی است که سخت مورد توجه منتقدان سینمایی قرار گرفته است.

این فیلم پس از اکران عمومی بسیار موفق نسخه سه بعدی «زندگی پای» روی پرده سینماها رفت.

جالب این که فیلم «آنگ لی آسیایی تبار» هم، فیلمنامه خود را از یک اثر موفق ادبی گرفته و یک اقتباس ادبی بود.

فروش جهانی ۶۰۸ میلیون دلاری زندگی پای مبین این نکته است که محصولات سه بعدی در صورتی که قصه و جلوه های ویژه سطح بالایی داشته باشند، می توانند بخش بزرگی از تماشاگران را به سالن های نمایش بکشانند حتی اگر این فیلم های سه بعدی مثل دو فیلم اخیر موضوعاتی جدی هم داشته باشند، باز مورد پسند عموم تماشاگران قرار خواهند گرفت.

حالا تحلیل گران اقتصادی سینما چشم به گتسبی بزرگ دوخته اند تا ببینند این فیلم می تواند موفقیت کلان زندگی پای را تکرار کند یا این که درام روانکاوانه و پرتنش آنگ لی همچنان پیشتاز این جریان باقی خواهد ماند یا خیر.

زندگی پای با وجود جلوه های ویژه تصویری هیجان انگیز خود بازیگر مشهوری را در نقش اصلی نداشت، اما گتسبی بزرگ از این مزیت استفاده خوب و درستی کرده است.

این فیلم، همکاری تازه و دوباره باز لورمن با لئوناردو دی کاپریو پس از رومئو و ژولیت (۲۰۰۱) است. دی کاپریو بازیگری است که با وجود بازی در فیلم های متفاوت و غیرمتعارف روشنفکرانه، نامی آشنا در جدول گیشه نمایش فیلم هاست و با مبادله ای به نام فروش بالا و خوب، غریبه نیست.

ساخت گتسبی بزرگ با حرف و حدیث های زیادی همراه بود. یکی از مهم ترین جنجال هایی که پیرامون این فیلم به وجود آمد، بحث حضور بن افلک در یکی از نقش های مهم آن بود.

با آن که افلک بسیار مایل بود در نقش تام بوچانان (یکی از شخصیت های مکمل قصه فیلم و نه نقش اصلی) بازی کند، اما باز لورمن با حضور وی در فیلم مخالفت کرد. از آنجا که افلک اعلام کرده بود قصد ساخت فیلم ضدایرانی آرگو را دارد، لورمن مایل نبود او در فیلمش بازی کند.

لورمن بر این باور بود که حاشیه های منفی مربوط به آرگو می تواند تاثیراتی منفی روی گتسبی بزرگ او بگذارد. به همین دلیل، او به اطلاع تهیه کنندگان فیلم در کمپانی برادران وارنر رساند که حاضر به قبول حضور افلک در فیلم نیست.

به دنبال اعتراض لورمن، برادلی کوپر و لوک ایوانز نامزد بازی در نقش تام بوچانان شدند و بالاخره این نقش به جوئل ادگرتون رسید. بن افلک هم برای این که خودش را از تک و تا نیندازد، همزمانی تولید گتسبی بزرگ با یکی از فیلم هایش را بهانه کرد و گفت نمی تواند در فیلم لورمن بازی کند!

منبع: ورایتی

مترجم: کیکاوس زیاری