«کلینزمن» در انتظار بازگشت ستاره ها

«یورگن کلینزمن» سرمربی جوان «بایرن مونیخ» در دوران فوتبالش یکی از مؤثرترین مردان سرزمین ژرمن ها بود مردی که با اشتوتگارت کیکرز معروف شد و در اینتر ایتالیا اسکودتو را فتح نمود

«یورگن کلینزمن» سرمربی جوان «بایرن مونیخ» در دوران فوتبالش یکی از مؤثرترین مردان سرزمین ژرمن ها بود. مردی که با اشتوتگارت کیکرز معروف شد و در اینتر ایتالیا اسکودتو را فتح نمود و بازی در لیگ برتر با پیراهن تاتنهام محبوبیت او را به قلب جزیره بریتانیا رساند و این چهره دوست داشتنی را تا حد ستاره ای بین المللی مطرح ساخت.

کلینزمن با دنیایی اعتبار و مقام از فوتبال خداحافظی کرد که مهمترین آنها قهرمانی جهان در سال ۹۰ میلادی و قهرمانی اروپا در سال ۹۶ قلمداد می شود. این چهره محبوب پس از پایان فوتبالش تصمیم به ترک وطن خود گرفت و راهی ینگه دنیا شد و در کشوری که فوتبال هواداری ندارد، تحصیل را در دستور کار قرار داد و خیلی سریع به لحاظ آکادمیک رشد و تعالی یافت.

یورگن قبل از جام جهانی ۲۰۰۶ یعنی پس از ناکامی ژرمن ها در یورو ۲۰۰۴ عنان هدایت تیم ملی کشورش را در دست گرفت تا بدون کمترین سابقه ای در عرصه مربیگری به عنوان نهمین مربی تاریخ آلمان روی نیمکت هدایت این تیم بنشیند. بسیاری از کارشناسان عاقبت ناخوشایندی را تصور می کردند و معتقد بودند که انتخاب او اشتباهی صورت گرفته اما این چهره با انگیزه و جوان با روشی نوین توانست چهره ای جدید نزد دوستداران این رشته از فوتبال بر جای بگذارد.

کلینزمن با برنامه ریزی صحیح، بازی های تدارکاتی خوبی در سراسر دنیا برگزار کرد تا تیمی آماده و مهیا را روانه بازی هایی نماید که میزبانی آن بر عهده کشورش بود. در خلال این آماده سازی، مخالفان وی سفرهای متمادی و دائمی او بین ۲ کشور آلمان و آمریکا را موجب افت این تیم و عدم آشنایی کافی مربی دانستند اما «یوآخیم لو» دستیار اولش که هم اکنون به عنوان سرمربی این کشور مشغول به انجام وظیفه است با هماهنگی کامل برنامه های وی را پیاده کرد تا خلأ این مربی احساس نشود و سرانجام با کسب مقام سومی در جام جهانی تیمی را معرفی کند که آنگونه در پایان دیدار نیمه نهایی مقابل ایتالیا مورد تشویق هواداران حاضر در استادیوم قرار گیرد. کلینزمن با این مقام، فوتبال آلمان را احیاء کرد و جوانانی را تحویل دنیای توپ گرد داد که توانستند ۲ سال بعد نایب قهرمانی یورو ۲۰۰۸ را نیز برای این کشور به ارمغان آورده و هم اکنون از آنها به عنوان بخت اول فتح جام جهانی ۲۰۱۰ یاد شود. پس از جام جهانی سیل پیشنهادات رنگارنگ به سوی «کلینزمن» سرازیر شد اما ترجیح داد نزدیک به ۲ سال استراحت کرده و علم خود را افزایش دهد و در خلال این زمان بازی های زیادی را از نزدیک نظاره کرد. مربیگری در لیگ برتر برایش آروزی بزرگی تلقی می شود، درست مثل مربیگری در کالچو اما نهایتاً بر روی پرافتخارترین نیمکت هدایت بوندس لیگا نشست.

جانشینی «هیتزفلد» سرمربی نام آشنای سوئیسی، کار آسانی نبوده و حالا «یورگن» با وعده هایی نظیر قهرمانی در بوندس لیگا و درخشش در لیگ قهرمانان اروپا، انتظارات را بالا برده و این قضیه فشار زیادی به این تیم وارد کرده است. نتیجه این وعده ها تا امروز تنها ۲ نتیجه مساوی در ابتدای بوندس لیگا بوده که مطمئناً نظر هیچ کدام از طرفداران باواریایی را تأمین نمی کند و بالطبع این نتایج کار او را در ادامه دشوارتر می کند. کلینزمن بهترین مهره های بوندس لیگا را در اختیار دارد اما مصدومیت، دست وی را بسته و حالا با شنیدن خبر بازگشت «لوکاتونی» مهاجم بین المللی و ایتالیایی تیمش می تواند امیدوار به اوج گیری «بایرن» باشد بخصوص که چنین خبرهایی نه تنها به لحاظ فنی، بلکه از نظر روحی و روانی نیز تأثیر بسزایی در عملکرد مثبت آینده خواهد داشت و این مربی جوان منتظر سایر ستاره ها از جمله «فرانک ریبری» است تا با کسب مقام مناسب و ثبت نتایج مثبت دهان منتقدانش را ببندد.

او به خوبی می داند که منتقدان فراوانی دارد و مردانی که نتوانستند پس از جام جهانی ۲۰۰۶ عملکرد او را آن طوری که می خواهند نقد کنند، مترصد فرصتی برای جبران هستند و حالا کلینزمن در بازگشت به مونیخ این فرصت را فراهم کرده و باید تمهیدی بیندیشد تا دوباره سربلند بوده و نشان دهد که در عرصه مربیگری هم حرف های فراوانی برای گفتن دارد. نتایج ۲ هفته نخست فرصت خوبی در اختیار منتقدان قرار داده و قطعاً تا زمانی که بایرن نتواند اولین پیروزی را جشن بگیرد، اوضاع به همین شکل ادامه می یابد.