شلوغ كاری ایتالیایی ها تمامی ندارد

اتفاقاتی كه در مسابقه سه شنبه شب میلان و اینتر روی داد, خیلی از تماشاگران كشورهای دیگر, مخصوصاً انگلیسی ها را شگفت زده كرد جالب اینجا بود كه در آن ورزشگاه كسی متعجب نشده بود و حتی وقتی یكی از آن فشفشه ها به سر دیدا, دروازه بان میلان, برخورد كرد و او را به زمین انداخت, خیلی ها از هیجان فریاد زدند و سروصدا كردند تا اینكه واقعاً نگران شده باشند

این حادثه تاكیدی بود بر اوضاع نابسامان فوتبال ایتالیا كه روزهای اخیر آشفته تر از همیشه شده. در این هفته آخر در مسابقه هایی كه از سری A و سری B انجام شد مجموعاً هشتاد و پنج پلیس توسط تماشاچی های متعصب مجروح شدند و بسیاری از آن تماشاگران هم به بازداشتگاه ها رفتند. در این میان، یكی از كارشناسان فوتبال ایتالیا به نام جیمز ریچاردسون این وقایع را چنین توجیه می كند: «این چیزها در فوتبال ایتالیا عجیب نیست. در خیلی از مسابقه ها ، تماشاگران اشیای مختلفی به زمین بازی پرتاب می كنند. حتی چند سال پیش طرفداران اینتر یك موتور گازی به ورزشگاه آورده بودند و از طبقه دوم یعنی از همانجایی كه سه شنبه شب فشفشه می انداختند، سعی كردند به پایین بیندازند. این چیزها كم نیستند. راستش یك سری تماشاچی های دوآتشه در آوردن مواد محترقه و پرچم های بزرگی كه روی آنها شعارهای زننده نوشته شده، خیلی ماهرند. این نواحی را در این ورزشگاه، «كرواس» (curvas) می گویند. مناطقی در پشت دروازه ها كه فقط جای هواداران متعصب است و آدم های عادی جایشان آنجا نیست. حتی از پلیس هم خبری نیست. هیچ كدام از نیروهای امنیت علاقه ای به رفتن به این قسمت ها ندارند. می ترسند كه آن تماشاچی ها از اینكه قلمروشان در خطر افتاده، تحریك شوند و با آنها زد و خورد كنند. بنابراین این تماشاچی ها هر كاری كه بخواهند انجام می دهند و هیچ كس جلودارشان نیست. البته برای اینكه شدت افتضاحاتشان كمتر شود، دوربین های متعددی دور و اطراف كار گذاشته اند كه تا حدودی موثر بوده ولی هرگز راه حل نهایی نبوده است.» ریچاردسون می گوید: «این حركات این بار بعد بین المللی دارد و مسلماً یوفا با آن برخورد خواهد كرد و فقط مسئله داخل ایتالیا نیست. یوفا خیلی جدی برخورد خواهد كرد و مسئولان ایتالیایی ناچارند بالاخره وارد داستان شوند و سرانجام خودشان را درگیر موضوع كنند.»

این وسط باشگاه اینتر یقیناً به خاطر رفتار زشت تماشاچی ها مجازات سنگینی خواهد شد. جریمه ای كه اولین بارشان نیست. سال ۲۰۰۱ در ماه فوریه پس از شكست عجیب مقابل آلاوس در جام یوفا همچنین حركاتی از آنها سر زد و از طرف یوفا دو بازی داخلی محروم شدند، آن جریمه البته خیلی هم سنگین نبود. چون به سرعت فراموشش كردند و چند ماه بعد یكی از همان ها پس از باخت تحقیركننده شش بر صفر برابر میلان، از جایگاه تماشاگران بیرون پرید و با خشونت سر راه آلساندرو كاستاكورتا سبز شد. بعد از مسابقه هم تماشاچی های دو طرف كلی به سروكله هم زدند و بطری طرف پلیس پرت كردند و پلیس چاره ای پیدا نكرد جز اینكه طرفشان گاز اشك آور شلیك كند و متواری شان كند.

• شهرت بد ایتالیایی ها

جدا از این حوادث، فوتبال ایتالیا در سپتامبر سال گذشته هم به مخمصه افتاده بود. آن روزها آندریاس فریسك داور سوئدی كه قضاوت مسابقه رم و دینا موكی یف را بر عهده داشت، پس از یكی دو سوت جنجال برانگیز، هدف یكی از اشیا ی پرتابی تماشاگران رمی حاضر در جایگاه VIP(!) قرار گرفت و با صورتی خونین راهی رختكن شد. حكم یوفا هم برای باشگاه رم چنین بود: «دو بازی داخلی رم باید بدون تماشاچی باشد.» كلاً پرتاب اشیا و بمب های دودزا شگرد ایتالیایی ها است. همین چند وقت پیش در سری B طرفداران تیم «ترنانا» آنقدر هر چی دم دستشان بود، به سروكله تماشاگران پروجا كوبیدند كه عاقبت یك جریمه ۲۰ هزار پوندی برای آنها بریده شد. در سری A هم طرفداران لاتزیو در بازی با لیورنو، به حدی شعارهای فاشیستی و نژادپرستانه سر دادند كه باشگاه مجبور شد در عوض رفتار آنها هفده هزار پوند از جیبش بپردازد و اتحادیه فوتبال ایتالیا را راضی نگه دارد. این چیزها به حدی آزاردهنده است كه خیلی ها پیش از مسابقه حساس یووه و لیورپول، نگران درگیری خصمانه تماشاچی های دو طرف شده بودند كه خوشبختانه نگرانی شان بی مورد بود. راستش تورینی ها آنقدرها هم كه به نظر می رسد، شلوغ و خشن نیستند. ریچاردسون هم تایید می كند. «چند شهر به خصوص هستند كه مدام اسباب دردسر می شوند و تورین یكی از آنها نیست. طرفدارهای خونگرمی دارد اما مثل برگامویی ها یا آنهایی كه در برگامو، ورونا یا لاتزیو هستند، بداخلاق و خشن نیستند. در تاریخ فوتبال این شهر كمتر پیش آمده كه كسی از جایگاه تماشاگران بیرون بپرد و دیوانه بازی در بیاورد. ورزشگاه دل آپی كلاً جای خطرناكی نیست، اما خب آنها هم مثل همه ایتالیایی ها، ضرب دستشان بد نیست!»