فیگو , یك قدم تا آرزوی بزرگ

برای او فوتبال همه چیز است و قبل از آنكه بار دیگر او را فیل پیر پرتغال صدا بزنند می خواهد با خاطره ای خوب فوتبال را تمام كند امشب برای او شب بزرگی است فراتر از تمام شب هایی كه با رئال, بارسا, لیسبون و اینتر گذرانده است

آن شب- از بازی پرتغال- انگلیس حرف می زنیم. دو سال پیش در لیسبون، لوئیس از بازی بیرون كشیده شد، بازوبند كاپیتانی را به گوشه ای پرتاب كرد و بدون اینكه با كسی دست بدهد- اسكولاری و دوستانش در آن بازی سختی می كشیدند، به زحمت افتادند و گل خورده و نتیجه باخته ۱- صفر مقابل انگلیس را باید جبران می كردند.

مایكل اوون توانسته بود گل برتری انگلیس را به ثمر برساند و همه چیز دست شیر ها بود. هلدر پوستیگا وارد بازی می شود و گل مساوی را به ثمر می رساند و بازی به وقت اضافی و پنالتی كشیده می شود. پرتغال به نیمه نهایی می رود و انگلستان مجبور می شود به خانه اش برگردد. فیگو ناپدید می شود، نه صدایی، نه نفسی، هیچ كس هم ندید كه او چگونه از ورزشگاه خارج شد و كسی هم نتوانست تلفنی با او صحبت كند.

مردم لیسبون شاد هستند، سرمست از پیروزی مقابل انگلیس و رسیدن به مرحله بالاتر. صدایی به گوش می رسد: فیگو دیگر به درد نمی خورد، به اندازه كافی پیر شده است، بداخلاق است، خونی در رگ هایش وجود ندارد و زمان آن رسیده كه فیل ها- فیگو و روی كاستا و دوستانشان- دیگر از فوتبال دست بكشند. فیگو بعد از آن در تمرینات حاضر می شود، نیمه نهایی را هم می برند و به فینال می رسند جایی كه بازی را به یونان می بازند.

به نظر می رسد كه دیگر فیگو از بازی خسته شده و از این به بعد پیراهنش را در نفتالین نگه خواهد داشت. اما دو سال بعد لوئیس فلیپه مدیه را- با نام مخفف فیگو- می گوید كه هنوز هم برای بازی انگیزه دارد و می خواهد ادامه دهد و از این فوتبال لذت می برد و به آن وابسته شده است. شاید هم به این دلیل ماسیمو موراتی حاضر شده است میلیون یورو های خود را به پای او خرج كند و انتظار داشته باشد كه حداقل یك بار با فیگو قهرمان شود.

گرچه ایتالیایی ها هم از بازی او خسته شده اند اما فیگو همه ماجرا های گذشته دور و نزدیك را فراموش كرده است. مردم لیسبون در گذشته دور و طرفداران اینتر دو ماه قبل را. او خودش را برای بازی مقابل فرانسه آماده می كند. او شعار همیشگی خودش را دارد «همیشه باید پیش رفت». ابتدا در برابر فرانسه و بعد هم شاید در برلین و فینال جام جهانی. او می گوید گرچه شادابی گذشته اش را ندارد اما وقت آن نیست كه خسته شود و در ادامه راه بماند. به قول میشل پلاتینی «كسی كه می داند، می داند و كسی كه نمی داند هرگز نخواهد دانست.» فیگو یكی از آنهایی است كه می داند مثل زین الدین زیدان. كسی كه تا سال پیش دوست و همبازی او بود و حالا دشمن و رقیب شماره یك او و پرتغال است.

این نبرد مثل یك فینال می ماند. آنتونیو و ماری خوانا صاحب فروشگاه لباس در لیسبون- پدر و مادر فیگو- هیچ وقت فكر نمی كردند كه پسرشان با یك ستاره سوئدی ازدواج كند و چنین انتخابی داشته باشد و این ازدواج را خطرناك می دانستند اما زندگی فیگو همیشه پنهان و آرام دنبال شده است و هیچ گاه خطری برایش محسوب نمی شد و كمك كرد تا او قدم های درستی را در دوران فوتبالش بردارد. فیگو زیبا دریبل نمی زند اما در همین تكنیك هم مهارت خوبی دارد و می تواند همه حریفانش را با قدرت كنار بزند.

به خوبی شوت می زند حتی اگر شوتش پیچدار نباشد. او به جای اینكه سر از پارما یا یووه دربیاورد به بارسلونا رفت و بعد هم به خاطر پول های بیشتر دل های طرفداران بارسا را جریحه دار كرد و به رئال مادرید رفت و در كنار كهكشانی های این تیم ۶ میلیون یورو حقوق می گرفت. زندگی فیگو فراز و نشیب های زیادی داشته است. طرفداران بارسا اعتراض خود را نشان دادند و مردم لیسبون او را هو كردند اما امروز برای همه آنها فیگو یك مشخصه آشكار دارد اینكه او كاپیتان است و باید تیمی را به فینال برساند كه ۴۰ سال است در حسرت نیمه نهایی مانده اند و حالا اگر به فینال برسند بزرگترین اتفاق فوتبال كشورشان را رقم زده اند و مسلماً نام فیگو در این لیست پرافتخار اولین خواهد بود در كنار فیل بزرگ.

همان كسی كه باعث پیشرفت او شد ولی دو سال پیش او را نادیده گرفت و با بداخلاقی زمین را ترك كرد اما امروز اعتراف می كند كه بدون اسكولاری فوتبال معنایی ندارد. فیگو می گوید: «به شرایط حساس و زیبایی رسیده ایم. برای ما بازی نیمه نهایی كمتر از فینال نیست اما دوست نداریم كه بازنده باشیم حتی اگر در برابر زیدان و دیگر دوستانم قرار بگیرم. ما از روزی كه به آلمان آمده ایم به دنبال این بودیم كه به فینال برسیم و حالا در یك قدمی آن هستیم و تمام تلاش خودمان را می كنیم تا برنده این بازی بزرگ باشیم.» فیگو بازی را ادامه می دهد، در همان سكوت و آرامشی كه در این چند وقت از او دیده می شود. او دوست ندارد زیاد صحبت كند و بیشتر ترجیح می دهد در زمین بدود.

برای او فوتبال همه چیز است و قبل از آنكه بار دیگر او را فیل پیر پرتغال صدا بزنند می خواهد با خاطره ای خوب فوتبال را تمام كند. امشب برای او شب بزرگی است. فراتر از تمام شب هایی كه با رئال، بارسا، لیسبون و اینتر گذرانده است.

محسن ابراهیمی