سوریه جنگنده تر از گذشته

سوریه اولین حریف ایران در دور مقدماتی جام جهانی فوتبال ۲۰۱۰ که امروز در شروع پیکارهای گروه پنجم در ورزشگاه آزادی تهران روبه روی ما می ایستد ، از تیم های پرسابقه این قاره است و به لحاظ بدنی نیز همیشه زبانزد بوده است . اما این تیم هرگز از «قدرت»های فوتبال آسیا برشمرده نشده و هیچ گاه به مرحله نهایی جام های جهانی هم راه نیافته است. با این وجود حضور این تیم در پیکارهای انتخابی جام جهانی از دهه ۱۹۵۰ شروع شد و ابتدا جام های ۱۹۵۰ و ۵۸ را در بر گرفت و از قضا یکی از اولین تیم های منطقه(غرب آسیا) بودکه در مسابقات فوق بخت آزمایی کردو حتی یک بار (به سال ۱۹۶۶) قصد داشت در پیکارهای انتخابی منطقه اروپا به میدان آید که با تحریم آن مسابقات توسط شماری از آسیایی ها و آفریقایی ها اصولاً حضورش در آن رقابتها منتفی شد.

بهترین نمایش سوریه در دور مقدماتی جام های جهانی در سال ۱۹۸۶ بوده که به مرحله نهایی این منطقه در آسیا رسید اما آن جا به عراق باخت. سوریه چهار بار هم به مرحله نهایی جام ملت های آسیا رسیده که آخرین آن در سال ۱۹۹۶ بودو منجر به نرسیدن به دور یک چهارم نهایی با کمترین فاصله و اختلاف شد.

● عصاره ای از بهترین ها

۱۲ سال بعد از آن تاریخ سوری ها وضعی بالنسبه متفاوت در فوتبال آسیا دارند اما هنوز تیم و نیرویی محسوب می شوند که نه توانسته است توان فنی خود را به سطح مطلوب برساند و نه خودباوری کسب نتایج لازم را در وجود خود پرورش دهد و در نتیجه همچنان از میدان های بزرگ و عناوین پرطمطراق دور می ماند. تیمی که سوریه به تهران آورده تا در بعدازظهر یک روز سرد زمستانی روبه روی تیم ملی ما قرار بگیرد، عصاره ای از بهترین های این کشور طی ۴ ۵،سال اخیر به حساب می آید. در این تیم فراس الخطیب مثل تمامی ۳ ، ۴ سال اخیر مستعدترین و فنی ترین بازیکن به حساب می آید. او در تیمی که همیشه مشخصه اصلی و سلاح عمده اش آمادگی و توان جسمانی زیاد برای پیچیدن به پای رقبا بوده، مظهر فن و ظرافت نشان داده است . وی دوسالی است که در تیم باشگاه العربی کویت عضویت دارد و هم اهل دریبل و هم شوتزن است . با این حال نزدیکان به تیم سوریه می گویند تضمینی بر حضور فراس الخطیب در آرایش اصلی وجود ندارد و محتمل است که مربیان سوریه او را ابتدا روی نیمکت بنشانند و فقط در نیمه دوم به میدان بفرستند که در آن صورت وی با مدافعان بالنسبه خسته شده ایران مواجه خواهد شد و برای این که این امر ضربه ای غافلگیرکننده را به ما وارد نسازد، باید هوشیار بود و فکری برای قضیه فوق کرد.

● رویکرد به «۲-۵-۳»

مربیگری تیم سوریه در دیدار امروز، با فجر ابراهیم خواهد بود و گفته می شود او از سیستم ۲-۵-۳ دراین مسابقه سود خواهد جست تا با شلوغ کردن مرکز میدان از کارایی هافبک های ما بکاهد و از ارسال توپ های عمقی پرشمار توسط آنها جلوگیری کند. اگر اخبار روزهای اخیر صحت داشته باشد، فجر ابراهیم به احتمال قوی مصعب بلهوس، عمر حمیدی، علی دیاب، عبدالقادر دکه، عبدالله و فراس، اسماعیل عاطف جنیان، بکری طراب، جهاد الحسین، زیاد شعبو و راجا رافع را به عنوان نفرات فیکس مورد نظرش راهی میدان خواهد کرد. در جمع آنها زیاد شعبو برای فوتبالدوستان ایرانی کاملاً آشنا است زیرا فصل پیش در پرسپولیس عضویت داشت، اما در سیستم بازی مصطفی دنیزلی اهمیت و مکان چندانی به وی داده نشد. این مسئله در مورد طارق جبان مدافع وسط سوری نیز صدق می کند که او هم فصل پیش را در جمع سرخ های تهرانی گذراند ولی در پایان فصل رفتنی شد.

در عوض چند مهره خاص در تیم سوریه برای ما ایرانی ها چندان شناخته شده نیستند، ولی اکثریت با کسانی است که سن زیادی ندارند و در سه چهار سال اخیر به نحوی از انحا با تیم های ایرانی مصاف داده اند و با این تجربه آشنا و نفرات تیم ملی جوانان سوریه در سه چهار سال گذشته هستند. تضمینی در دست نیست که اگر آنتونیو کابرینی مربی ایتالیایی سابق سوریه مصدر کار بود و قدری کمتر از یک ماه پیش برکنار نمی شد و جایش را به مربی موقتی ای مثل فجر ابراهیم نمی داد، همین نفرات و با همین طرز تفکر به تهران می آمدند و به هر حال تیم فعلی برخلاف ماه های نه چندان پرشمار حضور و کار کابرینی (مدافع چپ سابق تیم ملی ایتالیا) محصول طرز تفکر بومی و یک نگاه سوری به مقوله فوتبال این کشور و تیم ملی آن است و با اهداف زمان حضور کابرینی تفاوت های عمده ای دارد.

● حفظ سنت

اما هر اندیشه ای مبنای گزینش تیم اعزامی سوریه به تهران قرار گرفته باشد، شکی نیست که خصوصیات سنتی این تیم به جای خود محفوظ است و این تیمی است که مثل عراق ۹۰ دقیقه جنگ فیزیکی می کند و به همین سبب بسیاری از بازی های ما و آنان طی دهه اخیر با کمترین اختلاف و فاصله توأم شود و با حداقل نتایج و حتی گاه تساوی پایان گرفته است و بردی همانند پیروزی ۰ـ۷ دو سال پیش در پیشینه تقابل های دو کشور اندک بوده است. تیم فعلی ایران نیز چون «بد و دیر» تشکیل شده و در ۳ دیدار تدارکاتی اخیرش حتی یک گل نزده و خاوی یر کلمنته اسپانیایی هم نظر به ناآشنایی اش با فوتبال ملی ما ترجیح داده است که فعلاً و برای دیدار امروز روی نیمکت ننشیند و از این طریق به دستیاران ایرانی اش احترام بگذارد، شاید اسباب و ابزار و قوت شکستن این سنت و کسب یک برد پرگل تازه را نداشته باشد. مهارت سوری ها در دفاع و ضدحمله و توان شان در دفع حملات رقبا هم چیزی است که امکان کسب یک پیروزی بسیار پرگل را در دیدار امروز برای ما دشوار و قدری دور از ذهن می سازد.

● انبوه بازی های تدارکاتی

در حالی که تیم ایران به جز در یک ماه اخیر از نعمت دیدارهای تدارکاتی پرشمار بی بهره بوده و بارها اتفاق افتاده که در حسرت چنین مسابقاتی بماند، سوریه در دو سال اخیر مسابقاتی از این دست به وفور و به طور انبوه برای تیم ملی و تیم منتخب خود داشته اند و البته دیدارهایی رسمی را نیز پشت سر نهاده اند. تساوی ۱ـ۱ با بحرین، باخت ۱ـ۲ در برابر کره جنوبی، پیروزی ۱ـ۲ بر امارات، دو شکست در مقابل عراق و باخت ۱ـ۲ در برابر عربستان از جمله نتایجی است که در این مسابقات به دست آمده اند. برد ۰ـ۴ در برابر تایوان از نقاط اوج کار سوری ها بوده و پیروزی های ۱ـ۴ و ۰ـ۷ بر اندونزی هم که در زمان میزبانی مشترک جام ملت های آسیا حضوری بالنسبه موفق در صحنه داشت، باعث تأیید کار سوری ها از جانب برخی کارشناسان شده است.

● تغییر مثبت

آنچه به فوتبال سوریه امید و توان بیشتری بخشیده، جوانگرایی گسترده و مثبت در ۱۰ ، ۱۲ سال اخیر است که سبب شده ترکیب این تیم طی این مدت دگرگون شود و اگر تعدادی نه چندان زیاد از اعضای فعلی تیم ملی سوریه مانند زیاد شعبو را نادیده بگیریم، بر اثر این روند سوریه از ۱۹۸۹ به بعد ۴ بار در رده سنی جوانان و یک مرتبه در رده نوجوانان به جام های جهانی این رده ها راه یافته و این چیزی است که در دهه های ۱۹۸۰ به قبل در فوتبال سوریه بی سابقه بوده است. سال های راهیابی تیم ملی سوریه به جام های جهانی جوانان ۱۹۸۹ ، ۹۱ ، ۹۵ و ۲۰۰۵ بوده و جام جهانی نوجوانان نیز در دوره آخر خود (۲۰۰۷) سوری ها را میزبانی کرده است. همین مسئله و رویکرد گسترده آنان به جوانان فصلی تازه را در فوتبال سوریه گشوده که هر چند برای آنها در تقابل های مکرر با ما به ارمغان آورنده پیروزی نبوده، اما نسل فوتبال آنها را جوانتر و امیدسازتر کرده است. چیزی که فوتبال بسیار فنی تر و غنی تر ایران به سبب اندیشه های محافظه کارانه اش و رویکردهای مکرر به همان چهره های همیشگی توفیقی چشمگیر در آن نداشته است، این در حالی است که ایران و سوریه تاکنون ۲۰ بار در مسابقات رسمی و دوستانه رودررو ایستاده اند و سوری ها فقط یک برد داشته اند و در سایر دیدارها ایران ۱۱ پیروزی کسب کرده و ۸ بار هم نتایج مساوی به ثبت رسیده است.

اولین دیدار دو تیم در ۱۸ اردیبهشت ماه ۱۳۵۲ در دور مقدماتی جام جهانی ۱۹۷۴ در ورزشگاه امجدیه (شهید شیرودی فعلی) تهران برپا شد و ایران با تک گل دیرهنگام اکبر کارگر جم مدافع توانایش که در آن روز خاص نه در پست تخصصی اش (مدافع وسط) بلکه مدافع چپ بازی می کرد، به برتری ۰-۱ رسید. آن تک گل را کارگر جم پس از نفوذ و وارد شدن به محوطه جریمه رقیب با یک شوت محکم و زیبا به طاق دروازه حریف و از زاویه ای نسبتاً بسته به ثمر رساند.

● فوتبال سوریه در یک نگاه

▪ وابسته به : فدراسیون فوتبال سوریه

▪ زیر مجموعه: AFC (کنفدراسیون فوتبال آسیا)

▪ سرمربی موقتی: فجر ابراهیم

▪ استادیوم ملی: ورزشگاه عباسیون در دمشق

▪ رتبه فعلی در جدول فیفا: ۱۰۴

▪ بالاترین رتبه در جدول فیفا طی تاریخ: ۷۸ (در آگوست ۱۹۹۳)

▪ پائین ترین رده در جدول فیفا در تمامی دوران ها: ۱۴۵ (در مه ۱۹۹۶)

▪ اولین بازی ملی: شکست ۰-۷ در برابر ترکیه در آنکارا در ۲۰ نوامبر ۱۹۴۹

▪ بزرگترین پیروزی: ۰-۱۲ بر مالدیو در دمشق در ۴ ژوئن ۹۷ و ۰-۱۲ بر فیلیپین در ۳۰ آوریل ۲۰۰۱

▪ بدترین شکست: ۰-۸ در مقابل یونان در آتن در ۲۵ نوامبر ۱۹۴۹ و با همین نتیجه در برابر مصر در اسکندریه در ۱۲ اکتبر ۱۹۵۱

وصال روحانی‎