ایران و آنگولا

و ما مفتخریم كه در سالگرد تنها پیروزی ایران در ادوار جام جهانی آخر شدیم می گویند ایرانیان حاضر در لایپزیك دیشب پرچم های خود را پنهان كرده بودند و این درحالی است كه صبح هشت سال پیش در چنین روزی اصلیت واقعی بسیاری از شهروندان مقیم آمریكا نمایان شد

● ایران یك- آنگولا یك

▪ گل ها: سهراب بختیاری زاده (۷۵) از ایران، فلاویو (۶۰) از آنگولا

▪ داور: مارك شیلد از استرالیا

▪ اخطار: فریدون زندی، آندرانیك تیموریان، مهرزاد معدنچی از ایران و مندونكا، زه كالانگا، لوكو از آنگولا

▪ ایران: ابراهیم میرزاپور، مهدی مهدوی كیا، سهراب بختیاری زاده، رحمان رضایی، فریدون زندی، وحید هاشمیان (رسول خطیبی ۳۸)، علی دایی، حسین كعبی (آرش برهانی ۶۶)، آندرانیك تیموریان، محمد نصرتی (مسعود شجاعی ۷۸) و مهرزاد معدنچی

▪ مربی: برانكو ایوانكوویچ

▪ آنگولا: ژائو ریكاردو، جامبا، كالی، میلوی، فیگوره دو (روی ماركس ۷۲)، آكوا (فلاویو ۴۰)، ماتئوس (لاو ۲۲)، مندونكا، زه كالانگا، لوكو دلگادو

▪ مربی: لوئیس ره اولیورا گونسالوس

▪ بهترین بازیكن مسابقه: زه كالانگا (آنگولا)

... و ما مفتخریم كه در سالگرد تنها پیروزی ایران در ادوار جام جهانی آخر شدیم! می گویند ایرانیان حاضر در لایپزیك دیشب پرچم های خود را پنهان كرده بودند و این درحالی است كه صبح هشت سال پیش در چنین روزی اصلیت واقعی بسیاری از شهروندان مقیم آمریكا نمایان شد. همان آدم هایی كه پرچم زادگاهشان را با یك دنیا غرور بر سر در خانه های خود به اهتزاز درآوردند و رازی بزرگ را برملا كردند: «ما ایرانی هستیم.» دیروز در ساعت ۱۵/۱۹ دقیقه درحالی كه ترافیك اتوبان های تهران بیش از گذشته به چشم می آمد، ایرانیان با جام هجدهم وداع غم انگیزی كردند و این اتفاق در شرایطی رخ داد كه همگان منتظر بودند جام جهانی با یك پیروزی شیرین برای ایران به پایان برسد.

حسرت برانگیزترین دقایق بازی، آن لحظاتی بود كه ایران حملات پیاپی ای را روی دروازه آنگولا ترتیب داده بود و از چپ و راست برای خودش موقعیت گلزنی ایجاد می كرد و ما به خاطر می آوردیم كه حریفمان چگونه مقابل مكزیك دفاع كرده بود و به یاد می آوردیم كه ما چگونه به مكزیك باخته بودیم و اینچنین حسرت می خوردیم و می گفتیم: «كاش از مكزیك امتیاز گرفته بودیم و آنگولا را می بردیم و به دور بعد می رفتیم.» این وسط تصاویری هم كه از بازی پرتغال و مكزیك پخش می شد و گل هایی كه آنجا به ثمر می رسید و ما می دیدیم بیشتر اندوه ما را افزایش می داد. حالا كه جام جهانی برای ما پایان یافته و فهمیده ایم كه در گروهمان بین چهار تیم چهارم شده ایم، دیگر خیلی دیر است كه بخواهیم برانكو ایوانكوویچ را از تیم ملی بركنار كنیم، پس بهتر است بگذاریم كه او به كارش ادامه دهد چرا كه در آینده با اردن و بحرین و تایوان و قطر بازی داریم و برانكو استاد غلبه كردن بر این تیم ها است.

دیگر خیلی دیر شده كه بخواهیم بنویسیم، آنگولا در این رقابت تنها یك گل زد و آن یك گل را هم به ما زد كه در بازی های قبل فهمیده بودیم خط دفاع با صلابتی نداریم. اما باید حتماً این را بنویسیم و رویش تاكید كنیم كه ایران دیروز مقابل تیمی كه حتی برای صعود خودش هم انگیزه حمله كردن نداشت متوقف شد. حتماً دیروز دیدید كه آنگولا در دقایق بسیاری از بازی تحت تاثیر ایران بود و به این رسیدید كه آنگولایی ها با اینكه شانس صعود داشتند چندان انگیزه ای برای حمله كردن نداشتند، انگار فقط آمده بودند كه در گروهشان آخر نشوند كه نشدند.

آنها به آرزویشان رسیدند و ما كه صبحمان را با آرزوی حضور ایران در مرحله بعد شب می كردیم و شبمان را با آرزوی رویارویی ایران و تیم های بزرگ جام جهانی صبح می كردیم، به آرزویمان نرسیدیم و در گروهمان آخر شدیم. كاش لااقل تیم ملی، آنگولا را می برد كه روحیه حمله كردن و پیروز شدن را نداشت. كاش لااقل برای برانكو و بروبچه های تیم ملی مهم بود كه در گروهشان آخر نشوند، اما لحظه به لحظه كه به سوت پایان بازی نزدیك می شدیم، حرف هرنان كرسپو، مهاجم تیم ملی آرژانتین، یادمان می آمد كه گفته بود: «حریف ما در مرحله بعد یا پرتغال است یا مكزیك و آنگولا و اصلاً نام ایران را به خاطر نیاورده بود.» و به خاطر می آوردیم كه آن روز كه این حرف های كرسپو را شنیده بودیم، چقدر به مان برخورده بود و در خواب و خیال برایش خط و نشان كشیده بودیم كه به جام جهانی می آییم و می بریم و می بریم و می بریم و به شما می رسیم و شما را هم می بریم. پیش خودمان می گفتیم بچه های ما آنقدر با غیرت هستند كه به كرسپو و همه آنهایی كه نام ایران را فراموش كرده بودند، نشان بدهند كه چه تیمی داریم و چه بازیكنانی و چه مردمی و چه فرهنگی و چه تمدنی، اما متاسفیم كه هر چقدر آنگولا در حمله كردن و بردن انگیزه نداشت، ما هم در اثبات شایستگی هایمان ترسو و عاری از شور و عشق عمل كردیم. دیروز كه سوت پایان بازی به صدا درآمد و روشن شد كه ایران در گروه چهارم، چهارم شده است، هیچ كس حتی حوصله نداشت كه از حضور علی دایی انتقاد كند و بگوید كه اگر یك مهاجم دیگر بود آن فرصت درجه یك را از شش قدم به اوت نمی زد. دیگر هیچ كس نمی گفت كه تحرك در خط حمله ما پایین بود و فانتزی در خط هافبك. كسی دل و دماغ نداشت كه از برانكو بپرسد: «شما كه در برابر همه كوتاه آمدی، چه شد كه ناگهان در برابر علی كریمی، آن هم برای این بازی كه پای آبروی ما وسط بود، رفتار مربیان بزرگ را در پیش گرفتی؟» در كوچه و خیابان، این همه آدم كه برایشان هیچ فرقی نمی كرد تیم ملی الان در لایپزیك و در جام جهانی دارد بازی می كند، دیگر از هم نمی پرسیدند «این چه وضع بازی كردن است.» و «چرا همه بازیكنان به فكر خودشان هستند.» و «چرا خط هافبك ما اینقدر بی نظم بازی می كند.» چه راحت اشتیاق مردممان را كشتیم. كاش از قبل می دانستیم چهارم می شویم. لااقل اینجوری خودمان را امیدوار نمی كردیم… راستی تا یادمان نرفته بگوییم كه گل ایران را سهراب بختیاری زاده زد تا ایران مثل جام های جهانی ۷۸ و ۹۸ با دو گل زده و با امتیاز به خانه بازگردد. این هم خودش مایه امیدواری است. تا بعد.

● برانكو: وقت رفتن است

برانكو ایوانكوویچ دیروز در شرایطی در كنفرانس خبری پس از بازی حاضر شد كه به نظر می رسید این آخرین حضور برانكو به عنوان سرمربی ایران در چنین جلساتی است. او در مورد بازی با آنگولا گفت: «ما شایسته برد بودیم و بیشتر از حریف حمله كردیم اما از موقعیت هایمان بهره نبردیم. جوان های تیم ما می خواستند برنده شوند و فداكارانه بازی كردند. اما دو تعویض اجباری مشكلاتی برای ما ایجاد كرد. من باید تشكر ویژه ای از تماشاگران داشته باشم. آنها در طول بازی با تمام انرژی شان ما را تشویق كردند.» این در حالی است كه گونسالوس مربی آنگولا نظری خلاف برانكو داشت و عنوان كرد كه هیچ یك از دو تیم سزاوار پیروزی نبودند. مربی ایران در مورد عملكرد تیمش در جام جهانی گفت: «ما می توانستیم صعود كنیم اما یك اشتباه همه چیز را خراب كرد. نباید به مكزیك می باختیم كه بر اثر اشتباه نتیجه را واگذار كردیم. همچنین اگر امروز كمی خوش شانس بودیم آنگولا را شكست می دادیم.»

برانكو در پاسخ به این سئوال كه چرا در این بازی از دایی ناآماده استفاده كرد توضیح داد: «دایی در نیمه اول بازی با مكزیك خوب كار كرد، امروز هم عملكرد خوبی داشت هرچند كه كمی درد داشت.» سئوال مهم دیگری كه از برانكو پرسیده شد، در مورد آینده او بود: «قرارداد من با تیم ملی ایران اول جولای (۱۰تیر) به پایان می رسد و هنوز مذاكره ای در مورد ادامه همكاری نشده، با این حال من فكر كنم كه وقت رفتن فرا رسیده، چمدان های ما مربی ها همیشه بسته است و ما آماده رفتنیم.»

● مهدوی كیا: خیلی تلخ بود

مهدی مهدوی كیا دومین پاس گل در جام هجدهم را دیروز به سهراب بختیاری زاده هدیه كرد. كارشناسان معتقدند كه او «كیا»ی همیشگی نبود اما با توجه به بحران هایی كه او در آستانه جام جهانی با آنها درگیر بود عملكرد مهدوی كیا در ۳ بازی گذشته نسبتاً قابل دفاع است. او دیروز پس از بازی گفت: «از خودم راضی ام فقط به این دلیل كه همه تلاش خود را انجام دادم اما جام جهانی ۲۰۰۶ برای ما خیلی تلخ بود. ما باید مكزیك و آنگولا را شكست می دادیم.» مهدی اختلاف خود با علی دایی را نیز تكذیب كرد: «شایعه است. من با او مشكلی ندارم.»

● كریمی: عقب افتادیم یاد من افتاد

برخلاف تصور خیلی ها هنگامی كه سهراب بختیاری زاده دومین گل ایران در جام هجدهم را به ثمر رساند اتفاقی عجیب رخ داد. شایعه بود كه می گفتند كریمی دیگر دلش با تیم نیست و می خواهد به ایران برگردد اما دیروز دوربین های تلویزیونی چیزی را نشان دادند كه بر تصورات غلط بعضی از مسئولان فدراسیون و كادر فنی خط قرمز كشید. شادی جادوگر ایرانی پس از گلزنی سهراب قابل توجه بود اما كریمی دقایقی قبل از آن خوشحالی وقتی برانكو خواست كه او به جای كعبی به میدان برود حاضر به این كار نشد.

یكی از اولین سئوال های خبرنگاران پس از مسابقه دیروز از علی كریمی درباره همین اتفاق بود. كریمی درحالی كه توسط محمودرضا فاضلی مدیر برنامه خود به شدت كنترل می شد كه مبادا از روی عصبانیت مصاحبه اعتراض آمیزی انجام دهد به خبرنگاران گفت: «قرار نبود كه من بازی كنم. پایم درد می كرد. برانكو هم وقتی دید كه تیم عقب افتاده، یادش آمد كه من را هم بازی بدهد! من هم گفتم كه جای من یك جوان بازی كند بهتر است.» برانكو هم البته این موضوع را تایید كرد: «بله، از او خواستم كه بازی كند اما سرپیچی كرد.» این در حالی است كه قرار بود علی كریمی به دلیل رفتار ناشایست خود در بازی مقابل پرتغال دیروز به میدان نرود اما مشاهده شد كه برای ما نتیجه خواهی فدای خیلی از معیارهای دیگر است. به نقل از نزدیكان علی كریمی گفته می شود كه او جدا از تصمیم كادر فنی تیم ملی خودش هم نمی خواست در تركیب اصلی ایران مقابل آنگولا حضور داشته باشد.

● رحمان رضایی: جام جهانی را جدی نگرفتیم

رحمان رضایی برخلاف اكثر هم تیمی هایش با صراحت بیشتری در مورد مشكلات تیم صحبت می كند: «ما از همان ابتدا جام جهانی را سرسری گرفتیم و تمرینات بدی داشتیم. در هر سه مسابقه مشخص بود كه تیم از نظر بدنی در نیمه دوم كم آورد. مشكلات بدنی داشتیم و از نظر آمادگی جسمانی در حد جام جهانی نبودیم. باید یك متخصص بدنسازی برای جام جهانی می آوردیم كه این كار را نكردیم. قبل از جام جهانی همه می گفتند كه این تیم بهترین تیم تاریخ ایران است اما ما در داخل زمین چیز دیگری را می دیدیم.» مدافع با تجربه تیم ملی ایران در مورد عملكردش در مورد بازی دیروز توضیح داد: «من و سهراب خیلی خوب بودیم اینكه دو مدافع مامور مهار دو مهاجم بشوند ریسك بزرگی است، اما ما موفق به انجام این كار شدیم اگر مهاجمان آنها در بعضی صحنه ها یك دهم ثانیه زودتر تصمیم می گرفتند نتیجه عوض می شد.»