۲۶ نوامبر ۲۰۰۸ ـ رویدادی خونین در هند مشابه حوادث سپتامبر ۲۰۰۱ در آمریکا ـ حمله به چند نقطه در مومبای و اخطار بسیار شدید نخست وزیر هند

۲۶ نوامبر ۲۰۰۸ گروهی مسلح مرکب از ده مرد جوان در شهر بندری ۱۷ میلیونی مومبای هند (بمبئی) وارد ده مرکز از جمله هتل معروف و ۱۰۴ ساله و ۵۶۵ اتاقه «تاج محل» متعلق به «راتان تاتا» از پارسیان …

۲۶ نوامبر ۲۰۰۸ گروهی مسلح مرکب از ده مرد جوان در شهر بندری ۱۷ میلیونی مومبای هند (بمبئی) وارد ده مرکز از جمله هتل معروف و ۱۰۴ ساله و ۵۶۵ اتاقه «تاج محل» متعلق به «راتان تاتا» از پارسیان هند و هتل اوبروی Oberoi، کافه معروف لئوپلد متعلق به یک پارسی به نام فرهاد جهانی، یک کانون یهودیان، یک پاسگاه پلیس و یک ایستگاه قطار شدند و دست به تیراندازی و انفجار زدند و در آن دو هتل با هدف سپرقراردادن، مرتکب گروگانگیری هم شدند. این افراد در آغاز کار دو به دو حرکت می کردند، هرکدام یک کوله پشتی داشتند، قیافه ای شبیه دانشجو به خود داده بودند و آرام و خونسرد بنظر می آمدند. آنان پس از اتمام کار در یک هدف خود به سوس هدف دیگر می شتافتند. دو تن از این افراد در ایستگاه قطار (ایستگاه نهایی بنام Shivaji) پلاتفورم به پلاتفورم رفتند و بدون اینکه در جستجوی هدفی خاص باشند همه جا دست به تیراندازی و انفجار نارنجک زدند. در این محل که باز بود جمعا ۵۳ تن کشته شدند. در اینجا یک عکاس که جهت رفتن به خانه در انتظار آخرین قطار بود شاهد این ماجرا بود و از صحنه، چند عکس گرفت که «سند تاریخ» شده اند.

دولت هند به کمک پلیس محلی، کماندو و چترباز فرستاد و ماجرا تا بعد از ظهر جمعه ۲۸ نوامبر به وقت آمریکا و بامداد شنبه به وقت هند و به مدت ۶۰ ساعت ادامه داشت. پیش از غروب آفتاب پلیس با خارج ساختن ۴۰۰ تن باقیمانده ساکنان هتل تاج محل، پایان قضیه را اعلام داشت و افزود که تنها یکی دو فرد مسلح در هتل باقی مانده اند. با از میان رفتن این دو تن که مرگشان بامداد شنبه به وقت مومبای اعلام شد ظاهرا ۹ تن از این افراد مسلح کشته شدند. دو جوان مسلحی که در ایستگاه راه آهن مرتکب تیراندازی و هیاهو شده بودند هنگام فرار با یک وانت، که آن را با زور تصاحب کرده بودند زیر آتش پلیس قرارگرفتند که یک نفرشان کشته و نفر بعدی به نام محمدجمال قاسم دستگیر شد. وی تنها فردی از مهاجمان است که دستگیر شده و گفته است که پاکستانی است. در جریان زد و خورد، افراد مسلح برخی از قسمتهای هتل تاج محل مومبای را آتش زدند. آتش نشانی شهر جمعی از ساکنان دو هتل را که عمدتا خارجیان بودند از پنجره های طبقات بالا خارج ساخته بود. تنها یک نفر که قبلا رهایی یافته بود گفته بود که افراد مسلح از آنان اوراق هویت می خواستند و می پرسیدند که از اتباع کدام کشور هستند و تنها آمریکاییان و انگلیسی ها را به گروگان می گرفتند و بقیه را رها می ساختند تا خارج شوند. دیگران این گفته را تایید نکردند و گفتند که مهاجمان اصرار به کشتن نداشتند و دنبال افراد معین نبودند. آنان حتی عربها را که برای یک نشست در هتل بسر می بردند با دیگران به یک چشم می نگریستند. بنظر می رسد که قصد آنان تنها ارعاب و چیزی از این دست و شاید هم تحریک سیاسی و برهم زدن نظم آسیای جنوبی بوده است!. جمع تلفات ۱۹۵کشته و ۲۹۵ مجروح اعلام شد که ۱۸ تن از مقتولین خارجی بودند و ازجمله شش آمریکایی و یک تن از آنان انگلیسی. در کانون یهودیان ۹ تن از جمله یک روحانی یهودیان نیویورک به نام گاوریل نواح هولتسبرگ و زنش شدند. این حاخام از روحانیون هاردلاین (اصطلاحا: یهودی ارتودوکس) بود.

یک منبع که خودرا «مبارزان دکن» اعلام داشته گفته است که این افراد (ده جوان مسلح) وابسته به لشکر طیبه بودند. سالها پیش سازمان اطلاعات ارتش پاکستان «لشکر طیبه» را جهت مبارزه در کشمیر با هند، بوجودآورده بود که بعد کنترل آن از دستش خارج شد. سینگ نخست وزیر هند در یک نطق تلویزیونی شدید الحن در این زمینه چنین گفت:

افراد مسلح مهاجم به مومبای با نقشه ماهرانه و ازقبل تنظیم شده کارخودرا آغاز کردند. آنان ارتباط خارجی دارند. از آنجایی که اماکن مشهور مومبای را مورد حمله قرار داده اند هدفشان جنجال به راه افتادن و ایجاد رعب و ترس، نه تنها در هند بلکه در سراسر جهان است. آنان پایگاه خارجی دارند و با دقت تمام قلب اقتصاد و فرهنگ هند را هدف قرارداده اند. ما برای سرکوب و قطع دست آنان تصمیمات شدید گرفته ایم ـ تصمیماتی که با اجرای آنها، چنین رویدادی در هند تکرار نشود. ما به همسایگان می گوییم که هند هرگونه استفاده از خاک آنها را علیه خود تحمل نخواهد کرد و اگر برای قطع دست این گروهها و انهدام پایگاههای آنان اقدام نکنند بهایی سنگین خواهند پرداخت. ما همه جا دنبال این گروهها و سازمانها خواهیم رفت و حامیانشان را ـ صرف نظر از چه کسی و کجا باشند ـ تنبیه خواهیم کرد. این حامیان بدانند که هزینه سنگینی باید بپردازند.

این اخطار نخست وزیر هند، بسیار شدید تلقی شده است که باید در انتظار واکنش عملی آن بود. اصحاب نظر، این رویداد را قابل مقایسه با رویدادهای ۱۱ سپتامبر سال ۲۰۰۱ آمریکا دانسته اند که عملیات نظامی در افغانستان، اشغال نظامی عراق، تاسیس وزارت امنیت داخلی آمریکا و سختگیری های دولت آمریکا نسبت به افراد مورد سوء ظن نتیجه آن است.