گام نخست محرومیت زدایی از استان‌های محروم

یکی از مهم‌ترین نکته‌های بسیار مهمی که در دولت ایران باید به آن توجه شود، مسئله‌ی محرومیت زدایی از استان‌های محروم کشور می‌باشد.

یکی از مهم‌ترین نکته‌های بسیار مهمی که در دولت ایران باید به آن توجه شود، مسئله‌ی محرومیت زدایی از استان‌های محروم کشور می‌باشد. نکته‌ی مهمی که درباره‌ی این استان‌ها حائز اهمیت است، این است که چرا به این استان‌ها، استان‌های محروم گفته می‌شود!؟ چه عواملی سبب شده است که به این استان‌ها، لقب محروم داده شود!؟ آیا به دلیل کاهش منابع اقتصادی در این استان‌هاست!؟ یا به دلیل مصرفی بودن این استان‌ها!؟ یا به دلیل فراوانی بی کاری در این استان‌ها و عدم اشتغال زایی صنعتی و درآمد زدایی این استان‌ها می‌باشد!؟ یا دلایل دیگری دارد!؟

به یقین هیچ کدام از این استان‌ها مخالف دولت نبوده و نیست و نخواهد بود. پس چرا این استان‌ها به نام محروم خوانده می‌شوند!؟ استان‌هایی مانند کهگیلویه و بویراحمد، سیستان و بلوچستان و چهار محال و بختیاری سه استان محرومی هستند که در کشور ما وجود دارند. روز به روز و بالاخص با وجود این بحران‌های جهانی و تحریم‌های خارجی و حتی تحریم‌های داخلی، که جای بسی شرمساری دارد، بر محرومیت این استان‌ها افزوده می‌شود. در هیچ دورانی ندیده‌ام که یک رئیس جمهور محرومیت زدایی از این سه استان بکند و این سه استان را از لقب ننگین محرومیت پاک کند. تنها اقدامات کوتاهی که در دولت‌های گذشته‌ی نزدیک شاهد آن بوده‌ایم.

اگر خجالت نکشیم به این طنز، باید بگویم شاید دلیل محروم بودن استان‌های فوق‌الذکر، به دلیل نام طولانی‌ای باشد که دارند!

این استان‌ها هر کدام به نوبه‌ی خود دارای شرایط و محاسن و خصوصیات اقتصادی، استراتژیکی، فرهنگی و سیاسی خاصی هستند که باید به آن‌ها رسیدگی شود تا شکوفایی جای محرومیت زدایی آن‌ها را بگیرد.

مردم این استان‌ها اکثراً آدم‌های شریف و پاک و نجیب و بالاخص ساده ای هستند که شاید دلیل طنز گونه‌ی دیگر این که این استان‌ها محروم باشد، همین سادگی آن‌ها باشد. سادگی‌ای که به کوچک‌ترین نعمت قانع بوده و همین نعمت را به همه می‌دهند تا از آن بهره ببرند و چه بسا که خیل کثیری از این خصلت آن‌ها سوء استفاده می‌کنند و کارخانه های منابع طبیعی آن‌ها را در جاهای دیگر احداث می‌کنند و ...

اما برای محرومیت زدایی ریشه ای و پایه ای این استان‌ها تا کنون چه ترفندها و چه اقداماتی صورت گرفته است؟

هیچ شکی نیست که هر اقدامی صورت گرفته است، نه تنها کافی نبوده، بلکه ناقص و نامؤثر بوده است چرا که هنوز لکه‌ی ننگ محرومیت بر پیشانی این استان‌ها مانند گاو پیشانی سفید مشخص است.

اما چه باید کرد!؟

به نظر من، وقتی که به استان‌های مورد نظر توجه کافی شود، متوجه این نکته می‌شوید که برخی شهرستان‌ها، در این استان‌ها، غالب بر شهرستان‌های دیگر هستند و با بررسی دقیق و موشکافانه تری خواهید فهمید که این شهرستان‌های غالب، به دلیل اضافه بر حق خود، سدی در برابر پیشرفت دیگر شهرستان‌ها شده‌اند و سبب محرومیت شهرستان‌های دیگر می‌شوند و این خود محرومیت اضاف بر محرومیت است.

اگر سوء های بین بویراحمد با کهگیلویه، سیستان با بلوچستان، چهارمحال با بختیاری برداشته شود، می‌توان تأثیری بر بخشی از محرومیت زدایی داشت.

اما نکته‌ی مهم که قدم اصلی و اولیه ای برای محرومیت زدایی در این استان‌ها می‌باشد، این است که هر کدام از این استان‌ها را مانند استان‌های دیگر، به دو استان تبدیل کنیم. تبدیل این استان‌ها به دو استان، بدون شک اصلی‌ترین و اولین‌ترین قدمی است برای محرومیت زدایی.

اگر استان کهگیلویه و بویراحمد، به دو استان کهگیلویه و استان بویراحمد تبدیل شود، استان چهارمحال و بختیاری، به استان چهار محال و استان بختیاری تبدیل شود و استان سیستان و بلوچستان به استان سیستان و استان بلوچستان تبدیل شوند، از محرومیت طنز گونه‌ی طولانی بودن استان‌های مورد نظر، جدا خواهیم شد.

بدون شک اساسی‌ترین قدمی که دولت‌های آتی می‌توانند برای محرومیت زدایی استان‌های مورد نظر بردارند، همین تکه کردن استان‌ها به صورت مرحله‌ی ذکر شده می‌باشد.

شاید به نظر برخی‌ها خنده دار باشد که این استان‌ها دو استان شوند. اما مگر سایر استان‌های کشور این گونه دوتایی نشدند تا بار برخی مسئولیت‌ها تقسیم شوند و فشارهای خاصی که بر کنترل و نظارت و ارتقای این استان‌ها بود، برداشته شود.

باید دولت‌های آینده این مهم را مورد توجه قرار داده و برای محرومیت زدایی از این استان‌ها قدم بردارند و تلاش خود را همان‌گونه که برای استان‌های مهم کشور انجام می‌دهند، انجام دهند.

با تقسیم هر کدام از این استان‌ها به دو استان مجزا، بسیاری از فشارها، مسئولیت‌ها و تنش‌های اقتصادی و فرهنگی و سیاسی و استراتژیکی کاسته می‌شود و بدین گونه، با صلابت و جدیت و نظارت و کیفیت و دقت بهتر و بیشتری بر امور اقتصادی و فرهنگی و سیاسی و استراتژیکی این استان‌ها، توجه می‌شود.

بدون شک، برترین قدمی که برای محرومیت زدایی این استان‌ها برداشته خواهد شد، همین نکته ای است که بیان شده است و دولت امروزین و دولت‌های آتی باید این را مد نظر داشته باشند.

سید احسان راستگو سوق