روزگار ناخوش مردان المپیکی ایران

مسوولانِ گرفتار انتخابات

جالب است اوضاع ورزش کشورمان؛ جالب از آن جهت که بعد از المپیک وضعیت مدال‌آوران دیدنی شده است! در المپیک، رشته دوومیدانی به مدد افتخارآفرینی احسان حدادی در پرتاب دیسک و کسب مدال نقره بازی‌های لندن به رشته‌هایی چون کشتی، وزنه‌برداری، تکواندو -که مثلث افتخارآفرینی ایران در میادین ورزشی را تشکیل می‌دادند- اضافه شد تا این مثلث قدرت تبدیل به مربع شود. و حالا بعد از المپیک وضعیت این مربع درخشان به تاریکی مبدل شده است! نه وضعیت ورزشکارانش خوب است؛ نه وضعیت مربیان، حتی وضعیت فدراسیون‌های آنها هم چنگی به دل نمی‌زند.

● کشتی‌گیران خانه‌نشین

حمید سوریان قصد ندارد فعلا کشتی بگیرد و می‌خواهد که وارد سیاست شود! وقتی به او می‌گویند در انتخابی‌ها شرکت نمی‌کنی با خنده می‌گوید: «به سالن می‌روم و بقیه را تشویق می‌کنم.» البته بقیه کشتی‌گیرها هم وضعیتی بهتر از سوریان ندارند، به فرض مثال امید نوروزی قهرمان المپیک اعلام کرده که دیگر قصد کشتی گرفتن ندارد. قرار بر این بوده به نوروزی یک خانه سه خوابه در شیراز اهدا کنند تا به نوعی از او قدردانی کرده باشند؛ اما وقتی موقع عمل به وعده‌ها شد خانه‌های مسکن مهر را به او نشان داده‌اند و گفته‌اند باید ۱۰ درصد را اول پرداخت کنی و بقیه هم اقساط! او می‌گوید: «مگر ما بالاتر از المپیک هم داریم؟ شک ندارم که با این بی‌توجهی‌ها در المپیک بعدی هیچ مدالی در رشته فرنگی نخواهیم گرفت.»

● تکواندوکاران سرخورده

یوسف کرمی، کاپیتان تیم ملی تکواندو می‌خواهد هنوز باشد و افتخارآفرینی کند چراکه با یک مدال جهانی دیگر می‌تواند رکورددار شود و تنها کسی خواهد بود که می‌تواند به ۵ مدال جهانی برسد اما کادر فنی به او اجازه نمی‌دهد و خانه‌نشین‌اش کرده، به‌طوری که او هم تصمیم دارد وارد شورای شهر شود. محمد باقری‌معتمد، نایب قهرمان المپیک هم که مصدوم است و فعلا پزشکان به او اجازه ورود به رقابت‌های تکواندو را نمی‌دهند.

● وزنه‌برداران طرد شده

در وزنه‌برداری هم که گلستان است و تمامی المپیکی‌ها هر کدام برای خود تمرین می‌کنند و دعوا با سرمربی همچنان ادامه دارد تا جایی که بهداد سلیمی می‌گوید ما رشته انفرادی هستیم و من هم مثل احسان حدادی می‌خواهم مربی جداگانه داشته باشم و خودم هم مربی‌ام را انتخاب کنم. الان بهداد سلیمی، سجاد انوشیروانی، نواب نصیرشلال، کیانوش رستمی و سعید محمدپور که همگی در المپیک مدال‌آور بودند بدون مربی در دهکده المپیک تمرین می‌کنند و تنها مشکل‌شان هم این است که کوروش باقری به آنها بی‌احترامی می‌کند و شأن و شخصیت قهرمانان را زیر سوال می‌برد.

● حدادی جدا شده

احسان حدادی هم که برای نخستین‌بار در تاریخ دوومیدانی ایران را صاحب مدال کرد دیگر رسما خود را از ایران جدا کرد و گفت که با پیراهن تیم ملی در هیچ رقابتی شرکت نخواهد کرد و برای خودش فقط در رقابت‌ها دایموند لیگ پرتاب می‌کند. او معتقد است که به ایران و ایرانی ادای دین کرده و حالا که مسوولان هم به فکر او نیستند به جایی خواهد رفت که قدرش را بدانند. بعد از المپیک کسی سراغی از او نگرفته و هنوز بدون مربی و بودجه در امریکا یکه و تنها تمرین می‌کند. این است وضعیت المپیکی‌هایی که همین چندی پیش باعث افتخار ایران و ایرانی در مهم‌ترین آوردگاه جهانی شدند؛ وضعیتی که خنده‌دار است و اسفبار.

● بنای فراری

از ورزشکاران و مدال‌آوران که بگذریم مربیان آنها هم شرایط خوبی ندارند. محمد بنا با نشان شجاعتش فراری شد به خاطر اینکه تحت فشار بود و با دست خالی باید می‌جنگید. خودش می‌گوید: «به رییس‌جمهور گفتم اگر شرایط مهیا باشد ادامه می‌دهم وگرنه نخواهم ماند» و همین هم شد و الان بنای کشتی فرنگی ما بهم ریخته است.

● باقری مسکوت شده

بنا رفت اما کوروش باقری مربی دیگری که مثل او در المپیک موفق بود با اینکه در راس کار ماند وضعیتی بهتر از بنا ندارد. او نیز در حال جنگیدن است آن هم با شاگردانش که مدعی هستند سرمربی احترام آنها را نگه نمی‌دارد. باقری اگرچه حمایت رضازاده را دارد اما این روزها روزهای تاریکی برای اوست چراکه اگر بدون مدال‌آوران المپیک راهی رقابت‌های مهم شود و نتیجه نگیرد سیل انتقادات به سوی او سرازیر خواهد شد و همه اینها را خود او هم خوب می‌داند. با کوروش باقری تماس گرفتیم تا با او که پس از جنجال در برنامه وقت اضافه و مناظره با بهداد سلیمی دیگر خبری از او نشده صحبت کنیم اما باقری گویا روزه سکوت گرفته است و قصد ندارد فعلا سخنی بگوید چراکه شرایط را مناسب نمی‌داند و معتقد است در این برهه حرف نزند بهتر است. او می‌گوید «روزه سکوتش را بعد از رقابت‌ها آسیایی خواهد شکست و لب به سخن خواهد گشود.»

● کریمی تنها ماند و ‌میهماندوست رفت

اوضاع کادر فنی تیم ملی تکواندو هم بعد از المپیک بهم ریخت. البته این رشته قبل از المپیک استارت تغییرات را زد. ابتدا با کنار گذاشتن رضا ‌میهماندوست که بسیار هم برای ایران افتخارآفرین بود نقدها را به سمت خود کشاند. فریبرز عسگری به جای ‌میهماندوست آمد و راهی المپیک شد اما ناکام ماند. یوسف کرمی بر چهره این مربی هم تاثیر گذاشت و کم‌کم بعد از المپیک از صحنه حذف شد و مرتضی کریمی به جای او بار دیگر سکان هدایت را به دست گرفت، مربی که حالا باید بدون یوسف کرمی و محمد باقری‌معتمد راهی رقابت‌ها شود. جالب آنکه رضا ‌میهماندوست هم راهی تایوان شد تا این تیم را آماده کند تا روزی با آنها روبه‌روی ایران قرار گیرد و از ناحقی‌های که در حقش شده انتقام بگیرد.

● مسوولان گرفتار انتخابات

خلاصه آنکه امروز مسوولان ورزش ما گرفتار معضلی هستند به نام انتخابات، وضع ورزش و المپیکی‌های ما خراب است. الان محمد عباسی، رییس وزارت ورزش و جوانان ذهنش مشغول دو انتخابات است، نخست انتخابات ریاست‌جمهوری چراکه احتمالش زیاد است که با برگزاری دوره جدید انتخابات ریاست‌جمهوری و انتخاب رییس‌جمهور جدید، ریاست او هم بر ورزش پایان یابد، از طرف دیگر او برای انتخابات کمیته ملی المپیک هم نگران است چراکه می‌خواهد حداقل این ارگان را برای خود حفظ کند. محمد علی‌آبادی، رییس کمیته ملی المپیک هم برای دو انتخابات در دو جناح ثبت‌نام کرده است. ابتدا انتخابات کمیته ملی المپیک که ماه‌هاست برای به تعویق انداختن آن حرف و حدیث‌های زیادی به پا کرده و می‌خواهد که همچنان بر روی صندلی آن بنشیند و از طرف دیگر برای شورای شهر هم نقشه دارد و می‌خواهد که در آن انتخابات هم حضور فعالی داشته باشد، تازه شانس آوردیم که از انتخابات ریاست‌جمهوری منصرف شد و با اینکه به وزارت کشور رفت، ثبت‌نام نکرد!

● ما آدم‌های منتقد

بعد در چنین شرایطی و با این مشغله‌های انتخاباتی که مسوولان بلندمرتبه دارند آیا باید به وضعیت المپیکی‌ها و قهرمانان و ورزش ایران دلخوش بود؟ آیا اصلا درست است که با این مشغله‌هایی که آقایان دارند از آنها توقع رسیدگی داشت؟ واقعا که به ما آدم‌های منتقد باید گفت آدم‌های وقت نشناس و ناسپاس!

● هر کسی، هرجایی، هر کاری دوست دارد بکند

الان که وقت رسیدگی به قهرمانان و المپیکی‌ها نیست! ۳ سال و ۶ ماه دیگر زمانی است که مسوولان باید به یاد المپیکی‌ها بیفتند! باید به اردوها بروند، باید به رشته‌های مدال‌آور پول تزریق کنند، باید آنها را از نظر روحی شارژ کنند، وعده‌های آنچنانی برای مدال‌آوری‌ها بدهند! همه اینها زمان دارد و زمان آن هم الان نیست، الان هر کسی در هر جایی هرکاری که دوست دارد بکند وقتش که رسید آقایان خواهند آمد و ورزش را تکان خواهند داد! پس الان نباید از حال بد المپیکی‌ها چیزی گفت و توقعی داشت چراکه گوش شنوایی وجود ندارد.