شنبه, ۱ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 20 April, 2024
مجله ویستا

وقتی همه به عشق توتی می خوانند


وقتی همه به عشق توتی می خوانند

هر بار به سمت چارچوب ضربه یی می زند به هدف می خورد او یكی از خالص ترین مهاجمان فوتبال است و می تواند از هر نقطه زمین این كار را انجام دهد در اختیار داشتن او به مثابه داشتن یك مهاجم نوك اضافی است

خارج‌ از ایتالیا توتی‌ هنوز به‌ چشم‌ معجونی‌ از غرور و استهزا نگریسته‌ می‌شود. كنایه‌یی‌ كه‌ در مورد او به‌ كار می‌رود چیزی‌ مثل‌ آخرین‌ ماهی‌ بزرگ‌ در یك‌ تنگ‌ كوچك‌ است‌، بازیكنی‌ كه‌ اغلب‌ در سطوحی‌ عالی‌ بازی‌ می‌كند در حالی‌ كه‌ بدون‌ تردید تصویر اجتماعی‌ او با استعدادش‌ همخوانی‌ ندارد و این‌ ظن‌ را به‌ وجود می‌آورد كه‌ او یك‌ بازیگر بازیگوش‌ است‌ كه‌ هر دفعه‌ كمی‌ دردسر می‌سازد.

بخاطر یك‌ چیز، دلیل‌ اینكه‌ او زیر نورافكن‌ها قرار می‌گیرد دل‌ نكندنش‌ از رم‌ است‌، باشگاهی‌ كه‌ وقتی‌ یك‌ پسربچه‌ بود برایش‌ هورا می‌كشید و بعد از سطوح‌ جوانان‌ به‌ تیم‌ اصلی‌ راه‌ پیدا كرد. توتی‌ هرگز پیراهنی‌ جز آن‌ بالاپوش‌ سرخ‌ و طلایی‌ رم‌ و لاجوردی‌ ایتالیا بر تن‌ نكرد و بدین‌ افتخار می‌ ورزد: می‌توانستم‌ به‌ هر جایی‌ بروم‌ و شاید پول‌ بیشتری‌ به‌ چنگ‌ می‌آوردم‌ و حتی‌ افتخارات‌ بیشتر ولی‌ بازی‌ كردن‌ برای‌ تیمی‌ كه‌ بدان‌ عشق‌ می‌ورزی‌، در شهر خودت‌ و جلوی‌ هواداران‌ خودت‌، خب‌، این‌ بهایی‌ ندارد. من‌ این‌ شور را به‌ هیچ‌ چیزی‌ نمی‌فروشم‌.

در یك‌ كلمه‌، وقتی‌ اسپانسرها و پول‌ نیرو محرك‌ پشت‌ سر انتقال‌ بسیاری‌ از بازیكنان‌ است‌، توتی‌ بی‌همتا باقی‌ می‌ماند. افتخارات‌ تك‌ و توك‌ عاملی‌ بر ضد اوست‌، بدون‌ شك‌، ولی‌ همانطور كه‌ اشاره‌ می‌كند، بدون‌ یك‌ عنوان‌ برای‌ رم‌ (۲۰۰۱ـ۲۰۰۰) به‌ اندازه‌ سه‌ چهار جامی‌ می‌توانست‌ با رئال‌ مادرید یا یوونتوس‌ بالا ببرد برایش‌ ارزش‌ داشته‌ است‌.

عملكرد توتی‌ با ایتالیا اغلب‌ به‌ واسطه‌ انتقاداتش‌ كه‌ شاهدی‌ بر عدم‌ توانایی‌ او در رشد بازی‌ آتزوری‌ هستند زیر سوال‌ می‌رود. اما با نگاهی‌ نزدیك‌تر درمی‌یابیم‌ این‌ تنها بخشی‌ از حقیقت‌ است‌. در آخرین‌ جام‌ جهانی‌، او ایتالیا را به‌ مرحله‌ دوم‌ هدایت‌ كرد كه‌ آنجا آتزوری‌ قربانی‌ قضاوت‌ ضعیف‌ داوران‌ به‌ نفع‌ كره‌ جنوبی‌ شد. همان‌ تك‌ نمایش‌ افتضاح‌ او در یورو ۲۰۰۴ وقتی‌ دوربین‌ شبكه‌ دانماركی‌ او را در حال‌ آب‌ دهان‌ انداختن‌ به‌ كریستین‌ پولسن‌ دانماركی‌ شكار كرد برایش‌ شش‌ جلسه‌ محرومیت‌ آب‌ خورد و توتی‌ را به‌ خانه‌ فرستادند. اما آیا فراموش‌ كرده‌ایم‌ كه‌ توتی‌ ایتالیای‌ ضعیف‌ را به‌ فینال‌ یورو ۲۰۰۰ رساند و گل‌ او به‌ فرانسه‌ در فینال‌ بازی‌ها می‌توانست‌ ارزش‌ مدال‌ طلا داشته‌ باشد كه‌ تنها چند ثانیه‌ پایانی‌ كار را خراب‌ كرد. در این‌ جام‌ جهانی‌، نقش‌ توتی‌ با ایتالیا كمی‌ متفاوت‌ است‌.

او هنوز در حفره‌ پشت‌ سر دو مهاجم‌، جیلاردینو و لوكاتونی‌ رخنه‌ می‌كند ولی‌ متفاوت‌تر از قبل‌ او دیگر تمركزی‌ روی‌ كارهای‌ تیمی‌ ندارد. دیگر همه‌ توپ‌ها به‌ توتی‌ ختم‌ نمی‌شوند و این‌ آندره‌آ پیرلو است‌ كه‌ در نقطه‌ كانونی‌ تیم‌ می‌ایستد. وظیفه‌ توتی‌ انتظار كشیدن‌ برای‌ لحظه‌های‌ مغتنم‌ است‌ تا یك‌ پاس‌ دفاع‌ خراب‌كن‌ برای‌ مهاجمان‌ بفرستد یا ضربه‌یی‌ منجر به‌ گل‌ بنوازد.

این‌ نقشی‌ است‌ كه‌ به‌ او می‌آید چون‌ در گذشته‌ او باید خیلی‌ بیش‌ از این‌ زحمت‌ می‌كشید و یك‌ تنه‌ تیم‌ را به‌ پیروزی‌ می‌رساند و البته‌ بعضی‌ مواقع‌ برای‌ پیروز ساختن‌ تیم‌ بیش‌ از حد تنها بود و آتزوری‌ ناكام‌ می‌ماند. مارچلو لیپی‌ برخلاف‌ جیووانی‌ تراپاتونی‌، توتی‌ را زیربنای‌ تیم‌ نمی‌داند و در عوض‌ به‌ یك‌ ماشین‌ تیمی‌ اعتقاد دارد. توتی‌ یك‌ بخش‌ مهم‌ تیم‌ است‌ ولی‌ بخشی‌ كه‌ اگر لازم‌ باشد تعویض‌ می‌شود. فرانچسكو خودش‌ اعتقاد دارد: می‌دانم‌ دیگر كلیشه‌ شده‌ كه‌ بازیكنان‌ بگویند همه‌ چیز به‌ تیم‌ وابسته‌ است‌ و باید برای‌ تیم‌ مفید باشند ولی‌ من‌ خودم‌ را مسخره‌ نمی‌كنم‌.نقش‌ من‌ كمی‌ تغییر یافته‌ ولی‌ نكته‌ كلیدی‌ این‌ است‌ كه‌ هنوز همان‌ احساس‌ مهم‌ بودن‌ را دارم‌. تازه‌ حالا می‌توانم‌ روی‌ یك‌ سری‌ چیزها فوكوس‌ كنم‌ بدون‌ اینكه‌ از من‌ بخواهند پا به‌ پای‌ بقیه‌ تیم‌ بدوم‌ و گمان‌ می‌كنم‌ این‌ به‌ من‌ كمك‌ می‌كند.

در حقیقت‌ بی‌شباهت‌ به‌ ۲۰۰۲ یا ۲۰۰۴ شما می‌توانید عكسی‌ از تیم‌ ایتالیا بدون‌ او بیایید چه‌ در روش‌ ۲۴۴ (كه‌ از بین‌ سیمونه‌ پروتا، مائورو كامورانزی‌ و رینو گتوزو دوتایشان‌ در دو سمت‌ توتی‌ بازی‌ می‌كنند) و چه‌ در روش‌ ۳۳۴ كه‌ دل‌پیرو به‌ جیلاردینو و توتی‌ اضافه‌ می‌شود. فابیو كاپلو، مربی‌ قدیم‌ توتی‌ در رم‌ در این‌ باره‌ می‌گوید: شماره‌ ۱۰های‌ زیادی‌ وجود دارند كه‌ می‌توانند موقعیت‌ گل‌ بسازند یا ضربات‌ كاشته‌ عالی‌ بزنند و توتی‌ این‌ كار را بخوبی‌ انجام‌ می‌دهد ولی‌ آنچه‌ او را متمایز می‌سازد شیوه‌یی‌ است‌ كه‌ به‌ توپ‌ ضربه‌ می‌زند.

هر بار به‌ سمت‌ چارچوب‌ ضربه‌یی‌ می‌زند به‌ هدف‌ می‌خورد. او یكی‌ از خالص‌ترین‌ مهاجمان‌ فوتبال‌ است‌ و می‌تواند از هر نقطه‌ زمین‌ این‌ كار را انجام‌ دهد. در اختیار داشتن‌ او به‌ مثابه‌ داشتن‌ یك‌ مهاجم‌ نوك‌ اضافی‌ است‌.

در اصل‌ گلزنی‌ توتی‌ بیش‌ از حد به‌ چشم‌ می‌آید. او طی‌ چهار سال‌ گذشته‌ به‌ میانگین‌ ۱۵ گل‌ در هر فصل‌ مسابقات‌ سری‌ A دست‌ یافته‌ كه‌ ركوردی‌ فوق‌العاده‌ برای‌ یك‌ هافبك‌ است‌.

این‌ حقیقت‌ كه‌ این‌ گل‌ها برای‌ تیم‌ ملی‌ رم‌ زده‌ شده‌اند كه‌ اغلب‌ به‌ لیگ‌ قهرمانان‌ صعود می‌كند و خیلی‌ سریع‌ كنار می‌رود، توجه‌ ویژه‌ به‌ آنها را ایجاب‌ می‌كند. اما چه‌ موقعیتی‌ برای‌ به‌كارگیری‌ این‌ اصل‌ بهتر از جام‌ جهانی؟ و چه‌ شانسی‌ بهتر از شنیدن‌ همخوانی‌ ۳۰ هزار صدای‌ متحد كه‌ لشگر هفت‌ ملت‌ را بدرقه‌ می‌كنند؟

گابریل‌ ماركوتی‌



همچنین مشاهده کنید