همه آنچه می خواهید درباره فیلم تازه «جورج كلونی» بدانید

ژنرال ها و كارگردان های هالیوود دست كم در یك نكته مشتركند هردو گروه از مبارزه كردن در جنگ آخر لذت می برند وقتی بدانی طرف مقابل می خواهد چه كار كند, بودن خیلی آسان تر است

ژنرال ها و كارگردان های هالیوود دست كم در یك نكته مشتركند: هردو گروه از مبارزه كردن در جنگ آخر لذت می برند؛ وقتی بدانی طرف مقابل می خواهد چه كار كند، بودن خیلی آسان تر است!

«جورج كلونی» در فیلم «شب به خیر و موفق باشی»، استاد تله گذاری- جومك كارتی- را كاملاً مقهور می كند. منظورم این است كه مقهورش می كند! جوی پیر هیچ شانسی ندارد. جورج بزرگ كاملاً بر او احاطه دارد. منظورم همین است: احاطه كامل! البته، اینكه جوی پیر چهل سال پیش مرده هم بی تاثیر نیست، ولی به هر حال....

«شب به خیر و موفق باشی» با صحنه ای شروع می شود كه اسطوره سی بی اس- ادوارد ار. مارو- با خشم، عده ای از تهیه كنندگان كله گنده شبكه های تلویزیونی را- كه همه لباس رسمی پوشیده اند- متهم می كند كه در حال انحطاط و سقوطند. در حالی كه دوربین از روی صورت های چاق و زشت آنها می گذرد، مارو می گوید كه سقوط تمدن غرب حتمی است مگر اینكه آنها تكانی به خود بدهند و به جای سرگرمی های واقعیت گریز، در تلویزیون آمریكا ژورنالیسم صریح و تند تزریق كنند. همچنان كه ما فریاد های او را می شنویم، نمی توانیم از انعكاس افكار جمعیتی كه می بینیم جلوگیری كنیم: رقصنده ها رو بیارین!

خب، متاسفم رفقا، ولی در «شب به خیر و موفق باشی» رقصنده ای وجود ندارد. در عوض به روز های درخشان آغازین شبكه خبری سی بی اس باز می گردیم؛ روز هایی كه مارو و گروهش واقعاً ژورنالیسم تند به تلویزیون آمریكا تزریق می كردند. فیلم- كه به صورت سیاه و سفید تهیه و با دوربین روی دست فیلمبرداری شده است- شبیه سازی تاثیر گذاری است از اتاق خبر شبكه سی بی اس در حدود سال ۱۹۵۳: جمعیتی از پسران سفید پوست جامعه دانشگاه های شرق آمریكا- با پیراهن سفید و كت مشكی- كه در حال تهیه خبر برای ملت مضطربی كه كمونیسم و جنگ سرد دغدغه دائمی و آزار دهنده آنها است، سیگار با سیگار روشن می كنند. «ادمارو» (دیوید استراتین) و تهیه كننده اش «فرد فرندی» (جورج كلونی) سعی می كنند برنامه اخبار هفتگی تند و تیزشان- «حالا ببین»- را به «جو مك كارتی»- سناتور جمهوریخواه اهل ویسكانسین، كسی كه به مدت سه سال با ایجاد رعب و وحشت در میان مردم جنجال به پا كرده است: با متهم كردن مداوم (و همیشه هم غلط) مردم به كمونیسم، وطن فروشی و جاسوسی- اختصاص دهند.«شب به خیر و موفق باشی»، مانند دیگر برنامه های تلویزیونی اخیر- از «گردش در شهر» تا «بال غربی» به اهالی رسانه اجازه می دهد نقش خود- یا حداقل نقشی كه از خود در ذهن دارند- را بازی كنند: زیرك، شوخ، جاه طلب، جذاب، بی اعتنا و بعضی اوقات اندكی سطحی. روسا- حداقل روسای دست بالا مثل رئیس سی بی اس، بیل پالی (فرانك لانگلا)، نمی خواهند در جدال نهایی با مك كارتی جایی داشته باشند و برنامه یك نفره مارو- ( «تك به تك»)، كه شامل مصاحبه های ملایم درباره مسائل زودگذر و بی فایده است- را ترجیح می دهند. ولی با پشتكار و پافشاری او و فرد برنامه بدون هیچ اشكالی اجرا می شود؛ و نتیجه چشمگیر است: پانزده بر یك به نفع مارو! مك كارتی به برنامه دعوت می شود تا همه چیز را انكار كند، از خود مضحكه ای بسازد و طی چند هفته بعد از مخمصه ای به مخمصه ای دیگر دچار شود، آدم های خوبی برنده می شوند!

خب، دقیقاً نه! فرد و ار در مبارزه پیروز شدند ولی در جنگ مغلوب: پالی از مواجهه با تلویزیون خسته شده است. از حالا به بعد، «حالا ببین» یك برنامه بزرگ یك ساعته خواهد بود، ولی فقط یك بار در ماه پخش می شود. دیگر سر وقت بودن برنامه مهم نیست، بلكه طرح اندیشه های بزرگ در برنامه مهم است.ملودرام «شب به خیر و موفق باشی» به لطف شرافتش فروش می كند. وقتی گزارشگر سی بی اس- دان هولنبك (ری وایس)- مارو را تشویق می كند كه مسئولیت «اخبار روزانه نیویورك» را قبول كند، او جواب می دهد: «من نمی توانم همزمان با «هرست» و «مك كارتی» بجنگم.»۱؛ و وقتی فرد و ار با پالی مخالفت می كنند، بیل به این نكته اشاره می كند كه وقتی جو مك كارتی (به اشتباه) گفت: «الگر هیس» محكوم به وطن فروشی شده است، مارو جرات نكرد او را اصلاح كند: «تو نمی خواستی كسی ببیند كه از هیس دفاع می كنی.»۲

وظیفه تان را انجام دهید! از جایتان تكان بخورید و به آمریكا بگویید كه «جورج بوش» چه كثافتی است!

كلونی ضربه خوبی- هرچند به نسبت نهفته و پنهانی- به بوش می زند: یك كلیپ ظاهراً اتفاقی از «آیزنهاور» كه موهبت وجود حق فرمان احضار به دادگاه- تصویب شده را براساس قانون اساسی- تحسین می كند؛ حقی كه- طبق گفته آیزنهاور- از شهروندان در مقابل اینكه توسط دولت دستگیر شوند و به سادگی «به زندان انداخته شوند تا بپوسند»، بدون اینكه اتهامی علیه آنها اعلام شده باشد، محافظت می كند، حقی كه بوش آرزو دارد از ما بگیرد ۳ به اضافه حقی كه ما به زحمت می دانیم به آن نیاز داریم: حق ایمنی در مقابل رفتارهای «ظالمانه، غیر انسانی و اهانت آمیز.» این بیشتر راه حل جورج كلونی است تا تحلیل او. حالا دیگر- اگر هم هرگز بوده باشد- وظیفه پسران سفید پوست جامعه دانشگاه های شرق آمریكا نیست كه به آمریكا بگویند چطور فكر كند. در هیچ واقعه ای، هیچ نشانه واقعی ای از اینكه آمریكا هرگز گوش داده است وجود ندارد. ولی نكته اصلی- كه به نظر می رسد كلونی آن را به كل نادیده گرفته است- این است كه: به لطف وجود رادیو، تلویزیون و اینترنت است كه امروز بیش از ۵ هزار برابر روز های درخشان «حالا ببین»، گزارش، تفسیر و تحلیل سیاسی تند در دسترس مردم آمریكا قرار دارد. شاید كلونی آنچه را كه می شنود، دوست نداشته باشد. ولی مسئله این نیست. هیچ كس نمی تواند تضمین كند كه در نخستین اظهار نظرها، آنچه را كه می شنوید، دوست خواهید داشت. اما به هر حال آن را خواهید شنید.

پی نوشت ها:

۱- «ویلیام راندولف هرست»- ناشر روزنامه، مدل معروفی از «چارلز فاستر كین»- هنگامی كه هنوز مك كارتی چیزی از سیاست نمی دانست هم كار سیاسی می كرد. «هولنبك» واقعی- همانطور كه در «شب به خیر و موفق باشی» توضیح داده شده است- توسط منتقد شبكه خبر، «جك اوبرین»، به طور پیاپی به اتهام چپی بودن مورد حمله قرار گرفت و سرانجام خودكشی كرد. من نتوانستم پیشینه ای درباره «هولنبك» پیدا كنم.

۲- «هیس» به این دلیل كه در سال ۱۹۸۴ در جواب هیات منصفه- كه از او درباره كمونیست بودن و دخالت در خیانت به عنوان یك مقام رسمی دولتی سئوال كردند- دروغ گفت، متهم به شهادت دروغ شد. شاهدان جرم هیس، توسط «ویتاكو چامبرز» مورد بازجویی قرار گرفتند هرچند او این قضیه را تا بعد از لغو قانون محدودیت برای خیانت پنهان نگه داشت؛ چرا كه نمی خواست خودش مجرم شناخته شود. هیس نمی توانسته متهم به «وطن فروشی»- كه در قانون اساسی چنین تعریف شده است: رساندن كمك و تجهیزات به دشمن- شود؛ چرا كه اتحاد شوروی هرگز «دشمن» ما نبوده است.

۳- بوش معتقد است قانون اساسی باید با سختگیری تفسیر و شرح داده شود و یا كاملاً نادیده گرفته شود، هركدام كه راحت تر است!