خواص دارویی گیاه آویشن

آویشن گیاهی است بوته ای از تیره نعناع. شاخه های علفی آن پوشیده از برگ های نازک می باشد. در قسمت فوقانی ساقه از بغل، برگ ها و گل های سفید ریزی به طور چتری و منفرد می روید. میوه آن به …

آویشن گیاهی است بوته ای از تیره نعناع. شاخه های علفی آن پوشیده از برگ های نازک می باشد. در قسمت فوقانی ساقه از بغل، برگ ها و گل های سفید ریزی به طور چتری و منفرد می روید. میوه آن به شکل فندقه چهار قسمتی است و تمام اندام های گیاه معطر می باشد. محل رویش اولیه آن منطقه مدیترانه بوده و در حال حاضر در باغ ها و مزارع به عنوان یک گیاه معطر ودارویی کشت می شود. مصریان قدیم از اسانس آویشن برای مومیایی کردن اجساد مردگان استفاده می کردند. مهمترین نوع آویشن، آویشن شیرازی است که در اروپا، اسپانیا و ایتالیا پرورش داده می شود. از این گیاه، روغنی استخراج می شد که به رنگ قرمز، زرد یا بی رنگ است که در امور پزشکی و دارویی اثر و خاصیت ضد بادگرفتگی، خلط آور و ضد نفخ دارد مطالعات انجام شده توسط دانشمندان نشان می دهد که این گیاه اثر مهمی علیه میکروب های زیر دارد که این میکروب ها عبارتند از: میکروب حصبه، میکروب دیفتری، میکروب پنومنی یا سینه پهلو، استافیلوکک (میکروب چرک زا) که به طور کلی اثرات ضد میکروبی و ضد قار£ دارد.

برای از بین رفتن تشویش، صرع و دلهره اگر به مقدار۲/۵ تا۵ گرم آویشن را در نصف لیوان آب جوش دم کنید و بعد از هر غذا به اندازه یک استکان در صورت تمایل با قندیا عسل تناول نمایید بسیار موثر است. میزان مصرف بزرگسالان به مقدار یک استکان است و برای کودکان به نسبت سن کمتر مصرف شود.

توجه:

زیاده روی در خوردن دمکرده این گیاه باعث تضعیف قلب، ریه، کلیه و تیروئید شده و ممکن است در فرد ایجاد اسهال، استفراغ و سرگیجه نماید. از آویشن می توان به عنوان یک دهان شویه ضد زخم ها و آفت دهانی استفاده کرد زیرا که این گیاه خاصیت آنتی سپتیک دارد. در این مورد باید با محلول آویشن روزی چند مرتبه دهان را بشویند و اگر به صورت پودر شده روی خمیردندان ریخته شود اثر ضد آماس لثه را دارا می باشد. غرغره، مضمضه یا بخور و استنشاق جوشانده آن برای آماس های بینی و گلو مفید است. جوشانده محلول رقیق شده آویشن یعنی پنج درصد یا کمتر به عنوان قطره بینی در پزشکی مصرف دارد.

این گیاه ضد سرفه و سیاه سرفه است. در ضمن برای سینه های خشن بسیار موثر و مفید می باشد. برای درمان برونشیت و لارنژیت، صبح و ظهر و شب اگر هر دفعه یک قاشق چایخوری از پودر دم کنید و به اندازه یک استکان با شکر در صورت تمایل با عسل تناول کنید بسیار مفید است. اشخاصی که دچار ورم معده و گاستریت مزمن هستند و یا دچار بی اشتهایی می باشند به نوبت صبح و ظهر و شب دمکرده آن را تناول نمایند.

این گیاه معطر و خاصیت ضد عفونی کننده میکروبی از نوع مونیلیاز را دارا می باشد. در مصارف خارجی از گیاه آویشن برای درمان روماتیسم، مشکلات پوستی، کبود شدگی ها، رگ به رگ شدن ها و بیماری قارچی استفاده می شود. اگر محلول شش درصدی یا پودر و یا پماد آن در محل مورد نظر مالیده شود باعث بهبود آن موضع می گردد. همچنین کسانی که دچار سرطان های داخلی هستند، دمکرده این گیاه را مصرف نمایند. اگر به مقدار یک یا دو قاشق از سر شاخه های برگ دار و گلدار این گیاه را در یک لیتر آب دم کرده و روزی دو فنجان از آن مصرف نمایید برای رفع ناراحتی های گوارشی موثر است. از آویشن در تهیه صابون و شامپوهایی که اثر ضد حساسیت و خارش را دارند استفاده می شود. آویشن دارای یک تا۲/۶ درصد رزین، تانن و صمغ می باشد. برای پیچیدگی عضلات به مقدار پنجاه گرم ساقه های گلدار خشک آن را در۴ لیوان آب بریزید و۱۲ دقیقه پس از جوشاندن کنار بگذارید و بعد از سرد شدن پارچه ای را در آن بخیسانید و محل مورد درد را با آب آن کمپرس کنید سپس آن را خوب ببندید و روزی سه تا چهار بار در روز این عمل را تکرار کنید، نافع خواهد بود. دمکرده این گیاه در حدود۵۰ تا۱۰۰ گرم در نیم لیتر آب و شستن زخم ها با آن روزی سه چهار بار باعث بهبود می شود و برای از بین رفتن انگل در بدن اگر از این گیاه در حدود۲۰ الی۵۰ گرم در یک لیتر آب ریخته و دم کنید و مصرف نمایید بسیار موثر خواهد بود. این گیاه به علت داشتن رادیو اکتیو، اشعه زیادی را جذب می کند که برای بدن بسیار مفید است.

فرزانه محمدحسینی