نگرانی از یک تصمیم پلیس

در سال‌های گذشته یکی از پدیده‌های خطرناک و ضد امنیتی در کشور، سوء استفاده از لباس و عناوین انتظامی توسط افرادشیاد و سوء استفاده‌گر بوده است. البته گاه به گاه نیز کسانی با فرصت طلبی از موقعیت‌های شغلی خود، ناامنی آفریده‌اند که اگرچه تعدادسوء استفاده گران نسبت به مجموعه پرسنل زحـمـت‌کش و خدوم انتظامی قابل توجه نیست، اما چه کسی است که نداند خطریک مامور قلابی یا مامور سوء استفاده‌گر برای مردم چقدر است و احساس ناامنی ناشی از وجود چنین سوء استفاده‌گرانی تا چه حد آزاردهنده است؟ به خاطر همین نگرانی‌ها فرماندهان انتظامی و مراجع قضایی نهایت تلاش خود را به کا ر می‌گیرند تا اولاً احتمال جعل عنوان و لباس پلیس به حداقل برسد و ثانیاً مجازات سنگین ماموران خاطی، امکان وسوسه سایر ماموران برای ارتکاب تخلف را به حداقل برساند. در سال‌های اخیر اراده‌ای در نـیروی انتظامی وجود داشته است که رسیدن به هدف دوم - کاهش تخلف ماموران انتظامی - را تسهیل کند. برهمین اساساز سوی فرماندهان نیروی انتظامی اخباریدر خصوص اخراج گسترده ماموران متخلف در اختیار رسانه‌ها قرار گرفته و قوه قضائیه نیز احکام سنگین - در حد اعدام - برای بعضی ماموران متخلف صادر کرده است.

در چـنـیـن شـرایـطی به نظر می‌رسد هر اقدامی که راه را برای سوء استفاده‌گران باز نماید هم بر دغدغه‌های مردم می‌افزاید و هم ثمره تلاش‌های گسترده انتظامی و قضایی برای جلوگیری از تخلف یا تقلب ماموران و مامور نماها را از بین خواهد برد.

روز گذشته یک مقام عالیرتبه نیروی انتظامی با اشاره به جلب همکاری بسیج برای تامین امنیت اجتماعی اظهار داشته است: »موضوعی که بسیج را از دیگر نیروها متمایز می‌کند این است که آنها می‌توانند از امکانات مردم بهره‌مند شوند، یعنی نیروهای بسیجی می‌توانند از خودروهای شخصی خود و یا خودروهای سازمانی در گشت‌زنی‌ها استفاده کنند.«‌

البته تا زمانی که این گروه از بسیجیان ماموریت »گشت‌زنی« برای کمک به ماموران رسـمـی و تـابلودار انتظامی داشته باشند، استفاده از همکاری آنها بلامانع و بلکه لازم است. اما آیا فرماندهان نیروی انتظامی به این موضوع اندیشیده‌اند که استفاده از خودروی شخصی برای کسانی که طبق اعلام اخیر، حق دستگیری افراد را دارند چه پیامدهایی خواهد داشت؟ این مقام محترم انتظامی چند لحظه خود را به جای مردم عادی بگذارد که شب‌ها به دلایل گوناگونی ناچارند در خیابان‌ها تردد کنند. اگر یک اتومبیل شخصی، آنان را تعقیب کرد و خواستار توقف و بازرسی خودرو شد، مردم چه تکلیفی دارند؟ آیا بایددر یک نقطه خلوت و در تاریکی شب(۱۲ ‌ شب تا ۶‌ صبح) بایستند و از تعقیب کنندگان، حکم قانونی درخواست کنند؟ اگر اتومبیل مورد نظر، حامل عده‌ای از مامورنمایان سوء استفاده‌گر باشد آیا هـمـین توقف، فرصت کافی برای ارتکاب اقدامات مجرمانه ضد امنیتی فراهم نمی‌کند تا جان، مال و ناموس عده‌ای از شهروندان را مورد تعرض قرار دهند؟ فرمانده محترم انتظامی تاکید کرده است که این گروه از بسیجیان، بایستی لـبـاس مـشخص، حکم ماموریت و کارت شناسایی به همراه داشته باشند. اما مگر چند درصد مردم از توانایی‌ کافی برای تشخیص صـحـت یـا جـعلی بودن کارت‌ها و احکام ماموریت برخوردارند؟ ضمن آنکه بسیاری از تخلفات زمانی اتفاق خواهد افتاد که عده‌ایاز مردم ناچار شوند براساس درخواست یک »خودرو شخصی تعقیب کننده« توقف نمایند و در مرحله بعد لباس، حکم و کارت تعقیب کنندگان را شناسایی نمایند! از سوی دیگر حتی اگر این مسئله بتواند فضا را برای معدودی از مأموران مساعد کند که تحت تاثیر اغواهای شیطانی، حقوق دیگران را به خطر بیندازند زیان وارده به احساسامنیت مردم و اعتبار نهاد مردمیو مـحبوب بسیج در حدی است که حتی احتمال آن بایستی موجب انصراف از اتخاذ چنین تصمیمی شود.