غروب بازیكن سالاری در فوتبال ایران

بازیكن سالاری در فوتبال ایران طی دوران مختلف مشاهده شده و در عین نكوهیده بودن آن در بسیاری جهات به باشگاه های لیگ برتری و حتی دسته اولی ما ضرر زده است چرا كه وقتی بازیكن در بین كارهای گروهی با تكروی های فردی در هر حوزه ای قصد رسیدن به اهداف خود را دارد دیگر مجالی برای تیم بودن و همگن بودند جمعی كه هدف واحدی را دنبال می كنند باقی نمی ماند

بازیكن سالاری در فوتبال ایران طی دوران مختلف مشاهده شده و در عین نكوهیده بودن آن در بسیاری جهات به باشگاه‌های لیگ برتری و حتی دسته اولی ما ضرر زده است چرا كه وقتی بازیكن در بین كارهای گروهی با تكروی‌های فردی در هر حوزه‌ای قصد رسیدن به اهداف خود را دارد دیگر مجالی برای تیم بودن و همگن بودند جمعی كه هدف واحدی را دنبال می‌كنند باقی نمی‌ماند.

در بسیاری از تیم‌ها مشاهده شده كه بازیكنان خاص و دارای فاكتورهایی خاص‌تر به این موضوع دامن زده‌اند و اتفاقا هم نتایج این كار آن قدر زود نمایان شده كه كوچك‌ترین كارشناسی ابتدا در ناكامی تیم این موضوع را یادآور شده است. بحث قراردادها و شرایط مالی یكی از این موارد است كه بازیكنان به لحاظ اسم و توانایی بالاتر بیشتر بدان پرداخته و با اعلام مبالغ كاذب به باشگاه تمام معادلات را برهم زده‌اند كه از جمله مخرب‌ترین این كارها می‌توان به نارضایتی سایر بازیكنان به مبالغ دریافتی خود در مقایسه با چنین نفراتی اشاره كرد كه قطعا تا آخر فصل هم تأثیر خود را باقی خواهد گذاشت.

البته این موضوع تاكنون لطمات جبران‌ناپذیری را به باشگاه‌های ما زده كه بیشتر آن هم متوجه دو تیم پرطرفدار استقلال و پرسپولیس شده است. چنین بازیكنانی در كارهای گروهی هم با قبول تمام توانمندی‌های موجود سعی دارند به شیوه‌ای به چشم بیایند و در تیررس دیدهایی قرار گیرند كه مشتاقانه فوتبال را با علاقه دنبال می‌كنند.

طبیعی است كه با چنین تفكری گاه این اتفاق هم رخ می‌دهد كه زمین بازی تبدیل به ویترینی برای نمایش كارهای آنها شده و كار تمرین شده گروهی در سایه این رفتار خودنمایانه محو می‌شود. پس آن هم اگر نتیجه مناسبی به دست نیاید بد از بدتر شده و همه تقصیرات متوجه سرمربی خواهد شد كه این موضوع در فوتبال ایران نمود عینی دارد و كمتر كسی قادر به كتمان آن است. با این حال دخالت‌های بیجا و اظهارنظرهایی هم كه چنین نفراتی در كار فنی تیم انجام می‌دهند شدیدا مخرب است زیرا تا جایی كه مشاهده شده در توجیه عدم نتیجه‌گیری با چنین بازیکنان آنها بلافاصله روی به انتقادات نابه‌جا آورده و بعضاً با مصاحبه‌های جنجالی درصدد توجیه خود برمی‌آیند که پذیرفتنی نیست.

بازیکنان دیگر چنین تیم‌هایی هم دل خوشی از استخدام چنین نفراتی ندارند چرا که به خوبی دریافته‌اند تمام زحمات و تلاش آنها در سایه عملکرد این نفرات پنهان شده و زمینه‌های رشد و پیشرفتشان در هاله‌ای از ابهام قرار می‌گیرد زیرا مجال چندانی برای نشان‌دادن توانایی‌های خود نمی‌یابند مگر آنکه به نوعی در موفقیت چنین نفراتی دخیل باشند.

بی‌نظمی در تمرینات هم از دیگر معضلات پرداختن باشگاه‌ها به بحث بازیکن‌سالاری است چرا که هیچکس جرأت آن را ندارد که بازیکن را به علت تأخیر در ورود به تمرینات، کم‌کاری یا... مورد سرزنش قرار دهد و به او تذکر دهد.

این موضوع باز هم تأثیر بدی در میان گروه تیمی خواهد گذاشت چرا که نفرات دیگر هم آن حرف‌شنوی قبلی خود را از دست می‌دهند و هر کس به شکلی زمینه‌های انحطاط تیم را فراهم می‌آورد که آینده آن هم کاملاً روشن است.

در فوتبال ایران قهر و آشتی‌های زیادی هم طی پدیده بازیکن‌سالاری دیده‌ایم به شکلی که پس از کوچک‌ترین برخوردی در تمرینات بلافاصله بازیکن مذکور جنجال و دعوا به راه انداخته و با پشتوانه‌ای که پشت خود احساس می‌کند اجازه هر عملی را به خود می‌دهد تا همه چیز تیم را زیرسؤال ببرد و فردای آن روز با وساطت مسؤولان باشگاه – بخوانید التماس- به تمرین بازمی‌گردد زیرا همه چیز را تحت‌الشعاع خود قرار داده است و جا برای هیچ‌گونه اقدام و یا برخوردی باقی نگذاشته است. این پدیده شوم، ‌گویی در لیگ هفتم رفته رفته رنگ باخته خواهد شد چرا که با شواهد و قرائنی که به گوش می‌رسد باشگاه‌ها با درک لازم از ترکش‌های بازیکن‌سالاری از همان ابتدا رو به مقابله با آن آورده‌اند و قصد دارند جلوی آن را به هر شکل ممکن بگیرند.

عملکرد فتح‌اله‌زاده با مجتبی جباری که با این رویه قصد داشت حضورش را در استقلال مسجل کند، اولین مثال واضح و عینی در این زمینه بود چرا که مدیرعامل استقلال با درس‌گرفتن از تجربیات فصل قبل آبی‌پوشان تهرانی به خوبی اهمیت این موضوع را درک کرده بود و با اینکه می‌دانست برخورد تندی که با جباری انجام داده می‌تواند منجر به اولین شکستش در فصل نقل و انتقالات شود، این کار را کرد تا حساب کار دست همه نفراتی بیاید که در این تیم صاحب ادعا بودند و می‌توانستند باعث جنجال‌آفرینی در این تیم شوند.

در سایر باشگاه‌ها هم چنین مواردی دیده شد و بازیکنان جوان جایگزین نفراتی شدند که از ادعای قبلی خود پایین نیامدند تا دوران بازیکن‌سالاری در فوتبال ما تا حدود زیادی رو به افول بگذارد و به عوض آن شایسته‌سالاری جایگزین شود؛ این اتفاق را به فال نیک می‌گیریم چرا که از تجربیات قبلی به درستی درس گرفته شد و امید می‌رود با ادامه این روند به جایگاه‌های مناسب و افق‌های روشنی دست پیدا کنیم.