پلی برای شكست های دیگر

همه درد فوتبال ایران را می دانند و برای درمان آن نظریه ارائه می دهند در این میان حرف هایی شنیده و افرادی دیده می شوند كه در این چندساله هیچ اثری از آنها نبود اما آنچنان بستری برای ارائه نظر در مورد فوتبال به وجود آمده كه انواع و اقسام تجزیه و تحلیل های غیرفنی و در بعضی از موارد دور از ذهن را می شنویم و می بینیم

هنوز نتوانسته ایم با نتایج ایران در جام جهانی كنار بیاییم و طبیعی است كه بازار تحلیل و بررسی عملكرد تیم ملی در جام جهانی حسابی رونق دارد. در هر لحظه شبانه روز می توان به یكی از شبكه های تلویزیونی یا رادیویی رجوع كرد و كارشناسی را پیدا كرد كه در حال اظهارنظر در مورد تیم ملی است. به هر حال ناكامی ایران در آلمان همه را نگران و ناراحت كرده و آقایان كارشناس می خواهند این نتایج را مورد كنكاش قرار دهند و به دنبال راه حل هایی برای آینده باشند.

در این میان آنچه بیش از نتایج تیم ملی در جام جهانی نگران كننده شده نسخه های شفابخشی است كه در این روزها برای فوتبال ایران نوشته می شود، این هم از بركات ناكامی ایران در جام جهانی است كه فوتبال ایران را صاحب هزاران كارشناس كرده. جالب اینكه اكثر آنها به خوبی مشكلات فوتبال ایران را می دانستند و پیش بینی كرده بودند كه ایران در آلمان به جایی نمی رسد.

همه درد فوتبال ایران را می دانند و برای درمان آن نظریه ارائه می دهند. در این میان حرف هایی شنیده و افرادی دیده می شوند كه در این چندساله هیچ اثری از آنها نبود اما آنچنان بستری برای ارائه نظر در مورد فوتبال به وجود آمده كه انواع و اقسام تجزیه و تحلیل های غیرفنی و در بعضی از موارد دور از ذهن را می شنویم و می بینیم. می آیند و می گویند كه نتایج ایران در جام جهانی ده سال فوتبال ایران را عقب انداخت و برای اینكه ایران را از این عقب ماندگی نجات دهند مباحثی را مطرح می كنند كه فوتبال ایران چند سالی است آنها را حل كرده است.

جدی گرفتن این نظریات است كه می تواند ده سال فوتبال را عقب بیندازد. در این میان اگر چهار تا حرف حساب هم وجود داشته باشد در بین این حجم از صحبت های غیركارشناسانه گم می شود. بحث به جاهایی كشیده شده و مسائلی زیر سئوال رفته كه چندین سال قبل فوتبال ایران به آنها پاسخ داده، گویا قرار است به نقطه اول برگردیم و به عنوان مثال به این سئوال جواب دهیم كه مربی ایرانی بهتر است یا مربی خارجی؟

از آنجا كه مقصر اصلی عدم موفقیت ایران در جام جهانی برانكو ایوانكوویچ كروات بوده اكثر آقایان به این نتیجه رسیده اند كه مشكل بزرگ فوتبال ما استخدام مربی خارجی است و اگر روی نیمكت ایران در جام جهانی یك مربی ایرانی می نشست جمعه شب شاهد بازگشت تیم ملی به ایران نبودیم. باید قبول كرد آنچه كه باعث ناكامی ایران در آلمان شد خارجی بودن برانكو نبود بلكه مسئله مهم این بود كه ایوانكوویچ مربی ای در حد جام جهانی نبوده و نیست و نتوانست ایران را به خوبی برای چنین رقابت هایی آماده كند و در طول بازی ها هدایت كند. فراموش نكنیم همین برانكو در برهه ای مربی مفیدی برای ایران محسوب می شد.

ایران را در بازی های آسیایی بوسان قهرمان كرد، در جام ملت ها با او بسیار خوب كار كردیم و یك مدعی بودیم و بالاخره به راحتی به جام جهانی صعود كردیم اما در همان موقع هم نمایش تیم ملی نگران كننده به نظر می رسید و معلوم بود كه برانكو مربی ای نخواهد بود كه ما را در جام جهانی به آرزوهایمان برساند و باید به دنبال یك مربی بزرگتر خارجی باشیم. گویا آقایان تمامی این مسائل را فراموش كرده اند و به این نتیجه رسیده اند كه دیگر باید قید مربی خارجی را زد و به دهه ۶۰ برگردیم. می گویند شكست پلی است برای پیروزی، اما این طور به نظر می رسد كه قرار است از شكست در جام جهانی پلی بسازیم برای شكست های بعدی. به بیست سال قبل برگردیم و به نقطه ای برسیم كه آرزو كنیم ای كاش مصطفوی رئیس فدراسیون مان بشود و همایون شاهرخی سرمربی تیم ملی. خوشبختانه دستپخت این آقایان كارشناس را هم دیده ایم و از طرفی معلوم نیست چگونه دیگرانی كه هیچ ارتباطی با فوتبال نداشته و ندارند در مقام یك كارشناس فوتبال حاضر می شوند و به موعظه می پردازند. آرزوی بزرگ ما این است كه چندماه بعد حسرت چند ماه قبل را نخوریم؟

مهدی زعیم زاده