كرایف جدید چلسی

آرین روبن هلندی در مصاحبه یی رادیویی در لندن گفته است كه اصلاً در اندازه های هموطنش یوهان كرویف نیست و در عین حال تذكر داده است كه سطح بازی اش از آنچه هست نیز بهتر خواهد شد

او شاید پخته ترین ۲۱ ساله جهان فوتبال باشد. او كه همراه با هم تیمی هایش جان تری و فرانك لمپارد شانس اصلی تصاحب عنوان مرد سال لیگ برتر انگلیس است، می گوید به رغم تمام درخشش چلسی در این فصل هنوز هیچ جامی نصیب او و یارانش نشده است و در نتیجه ادامه راه برای او و تیمش حیاتی و بسیار مهم است. ولی مسأله مهمتر، درجه بندی و ارزش گذاری است كه او روی بازی خودش انجام می دهد. «شاید به ۸۵ درصد از سقف توانم رسیده باشم و هدف بعدی ام ۹۵ درصد است.»

شنیدن این برآوردها از زبان بازیكنی كه از با تكنیك ترین نفرات فعلی شاغل در لیگ است و از مبارزه های بعدی و پیش رویش نیز كاملاً اطلاع دارد، بسیار جالب می نماید. در فوتبال همه چیز بسیار زود عوض می شود. سال پیش همین موقع آرسنال بهترین تیم باشگاهی تاریخ فوتبال انگلیس خوانده می شد و امروز كارشناسان كلمات لازم را برای توصیف روبی و یارانش در باشگاه چلسی نمی یابند.

وقتی روبن متولد شد، كرویف تازه كفش ها را آویخته و مربی شده بود و حالا چه روبن بخواهد و چه نخواهد مردم او را با آن چهره افسانه یی قیاس می كنند.

در عین حال نسل بعد از كرویف هم چنان غنی بوده است كه روبن می تواند در قیاس با آن احساس غرور و سرور كند.

در آن نسل فان باستن، گولیت و البته برگ كمپ مهره های بسیار شاخصی بوده اند.

برترین پس از كرویف

اما مارتین یول مربی تاتنهام كه خود یك هلندی است، اعتقاد دارد روبن پس از كرویف بهترین بازیكنی است كه از این كشور سربرآورده و نسل های بعد از كرویف و افرادی كه نام شان را آوردیم به خوبی او نبوده اند.

شاید هم بهتر باشد ما از منظری وسیعتر به ماجرا بنگریم و بگوییم هلند چه نقش گسترده یی در زیباسازی و مدرن كردن ورزش فوتبال داشته است.

نسل درخشان دهه ۱۹۷۰ فوتبال هلند با مربیگری رینوس میشل ساخته و پرورانده شد و فقط جای افسوس دارد كه چرا آن نسل به رغم دوبار نایب قهرمان شدن در جام جهانی، هیچ گاه این جام را نبرد.

با این حال هلندی ها همیشه كرویف و بهتر بگوییم خاطرات دوران اوج او را در ذهن دارند.

مردی كه در دوره اوجش فكورانه ترین فوتبال را ارایه می داد و ماهر و سرنوشت ساز بود و به لحاظ فردی فقط په له و مارادونا از او فراتر می رفتند. برخی بازیهای او از یاد نرفتنی است، مانند موقعی كه به ویمبلی آمد و باعث پیروزی هلند بر انگلیس شد و گاهی به نظر می رسید كه بدون عبور از خط میانی هم می تواند تیمش را به راه بیاندازد.

قیاس روبن با كرویف و حتی برگ كمپ بی انصافی است و در عین حال نمی توان انكار كرد كه او در فصل جاری كارهایی استثنایی برای چلسی انجام داده است.

او هم سریع و نترس است و هم با تكنیك و به لطف این خصوصیات هرگاه توپ در حول و حوش ۱۸ قدم نصیب وی شود می تواند با یك اشاره و یك پاس دفاع حریف را به هم ریزد. او یك گوش باكلاس و فوق العاده است و او را به هر عصر و زمانه یی انتقال دهید، در همین تعریف می گنجد.

در عین حال كرویف را باید جادوگری نامید كه روبن هنوز به قلمرو او راه نیافته است.

كرویف چنان در بارسلونا خوب كار می كرد كه امكان نداشت تماشاگران نعمت دیدن بازی او را به هیچ قیمتی از دست بدهند.

روزی كه بارسا با مالاگا بازی داشت یك مرد كه با دو عصا حركت می كرد به سمت سكوها و زمین دوید تا درجای مناسبی مستقر شود و بازی او را از نزدیك ببیند. عجله او به حدی بود كه یكی از عصاها از زیر دستش در رفت و به روی زمین پخش شد. تماشاگران زیر خنده زدند. او خم به ابرو نیاورد.

برای وی تماشای بازی كرویف در نوكمپ ارزش بیش از این را هم داشت. روبن به این حد و اندازه ها نرسیده است و هنوز كسی برای او سر و دست نمی شكند و اما حسنی كه او دارد و فراتر از باور است، پختگی بسیار فراتر از سن حقیقی اوست. او هوش لازم برای فهم مشكلات و پیدا كردن راه حل آنها را نیز دارد و به این ترتیب است كه یك ستاره جدید و بزرگ از سرزمین فوتبال هلند ظهور می كند.