تولدو, شیطان آبی پوش

تولدو دقیقاً ۷ ساله بود كه اندكی پس از ورود به مدرسه با توپ آشنا شد پدر او با آنكه یك فوتبالیست حرفه ای نبود اما مانند یك طرفدار عاشق, كوچكترین اتفاقات پیرامون این ورزش را تعقیب می كرد پس عجیب نبود وقتی فرانچسكو بی پرده از آرزویش مبنی برتبدیل شدن به یك بازیكن حرفه ای سخن گفت, هیچ گونه مخالفتی ندید

در فوتبال ایتالیا جایی كه درصد احساس آن نسبت به سایر نقاط بسیار بالا است؛ یك دروازه بان با گذشته ای پر از مسائل عاطفی و دوران فعلی كه با بدشانسی تعریف شده، حضور دارد. او فرانچسكو تولدو است. كسی كه به یكباره در قرن جدید فرشته نجات لاجوردی ها نام گرفت اما هنگام تكمیل كار خود، با لجاجت یك انسان صورت سنگی (تراپاتونی) آنقدر پشت دیوار رقیبش (بوفون) باقی ماند كه از آسمان خوشبختی فروافتاد و تبدیل به یك زمینی خوشبخت شد!

● تولدو در یك نگاه

▪ تولد: ۲ دسامبر ۱۹۷۱

▪ محل تولد: پادووا

▪ قد: ۱۹۶ سانتی متر

▪ وزن: ۹۰ كیلوگرم

▪ ستاره بخت: سگیتاریوس

▪ وضعیت تأهل: متأهل، دارای همسری به نام مانوئلا

▪ علایق: سینما، ماهیگیری

▪ اسطوره ها: انریكو آلبرتوسی (دروازه بان سابق فیورنتینا و تیم ملی ایتالیا)

▪ خصوصیات: صمیمیت، اخلاق نیكو

▪ باشگاه های سابق: تورنتو، فیورنتینا

هوادارانی كه هم اكنون با افتخار نام تولدو را در سرودهای خود می آورند به خوبی واقفند وی فوتبال خود را از مدرسه فوتبال میلان (رقیب همشهری) آغاز كرد! بله، وی تنها ۱۶ سال داشت كه اولین قدم ها را در راه حرفه ای شدن برداشت. اگر تصور می كنید تولدو در همان زمان، اولین ضربات را در چمن های مخملی به توپ وارد آورد در اشتباه هستید.

تولدو دقیقاً ۷ ساله بود كه اندكی پس از ورود به مدرسه با توپ آشنا شد. پدر او با آنكه یك فوتبالیست حرفه ای نبود اما مانند یك طرفدار عاشق، كوچكترین اتفاقات پیرامون این ورزش را تعقیب می كرد. پس عجیب نبود وقتی فرانچسكو بی پرده از آرزویش مبنی برتبدیل شدن به یك بازیكن حرفه ای سخن گفت، هیچ گونه مخالفتی ندید.

به هر حال اتفاقات مثبت چنان سریع رخ داد كه تولدو از فوتبالیست آماتور محله خود به جوان اول آكادمی میلان تغییر چهره داد. دوران حضور تولدو در میلان قبل از آغاز امپراتوری برلوسكنی بود. او آرزو داشت روزی به دروازه بان اول میلان تبدیل شود اما خیلی زود متوجه شد با توجه به سیاست خاص مدیران آن دوران باشگاه، این آرزو عملی نخواهد شد. پس راه چاره چه بود؟

● سقوط به سری C۱

تولدو، خشمگین از بی توجهی میلانی ها به ناچار سر از C۱ درآورد. تیم كوچك تورنتو پذیرای این استعداد خام بود. او تصور می كرد روزگار درازی را همراه با این تیم سپری كند اما هنگامی كه آخرین بار از ساختمان آجری باشگاه خداحافظی كرد، خود را یك ۲۳ ساله دید كه ۴ سال از بهترین دوران حرفه ای خود را صرف حضور در این تیم كوچك كرده است!

تولدو در این تیم، كوچكترین درخششی نداشت و عدم ثبات وی با ناتوانی باشگاه در كسب نتایج مطلوب توأم شد. ۴ سال ناكامی، حاصل كار تولدو بود. معلوم نبود آن درخواستی كه از سوی باشگاه بزرگ فیورنتینا مبنی بر جذب وی ارسال شده بود چه معنایی داشت. تیم بزرگ ایتالیا كدام جنبه از نمایش یك دروازه بان سرخورده تیمی معمولی از سری C۱ را پسندیده بود؟ به هر حال بخت با تولدو یار بود. وی چمدان هایش را به قصد فلورانس بست.

سفری كه در واقع شروع كننده قصه رؤیایی فرانچسكو بود. اولین مربی وی در فیورنتینا آلبرتو كاواسین بود. تولدو تحت نظر این مرد بزرگ قدم در راهی نورانی گذاشت. آن زمان تیم اهل فلورانس مملو از ستارگان بزرگ بود. تولدو به اعتماد مربی خود جواب داده و در مقابل بزرگترین تیم های ایتالیا و برترین مهاجمان دنیا سربلند بیرون آمد.

هنوز یك سال از درخشش وی در فیورنتینا نگذشته بود كه به كمك یك معجزه! موفق به انجام اولین بازی ملی شد.سرنگونی ۲ دروازه بان و بخت خوش نفر سوم، روز ۸ اكتبر سال ۱۹۹۵ به تاریخی ویژه برای تولدو تبدیل شد. در جریان بازی ایتالیا مقابل كرواسی آنجلو پروتزی دروازه بان اول تیم به دلیل مصدومیت جای خود را به لوكا بوچی داد اما وی نیز پس از ۱۰ دقیقه از بازی اخراج شد تا تولدو به عنوان دروازه بان سوم درون چهارچوب بایستد! آن دیدار عجیب در نهایت با تساوی یك بر یك خاتمه یافت و تولدو به عنوان یكی از بهترین بازیكنان میدان شناخته شد.برای كسی كه تا ۱۳ سالگی یك مدافع راست بود چنین وضعیتی رؤیایی بود. سیل ورود مربیان بزرگ به فیورنتینا برای تولدو در بردارنده نكته مثبتی بود.

او حتی در دوران اوج از تجربیات امثال گوئیدولین، رانیه ری، مالسانی و... نهایت استفاده را می برد و جالب آنكه این مربیان همواره در هنگام تقاضا برای انجام یك مسئولیت دشوار به تولدو می نگریستند! این مسأله اعتماد به نفس تولدو را بسیار زیاد افزایش داد، هرچند با بازگشت پالیوكا كمتر مجال قدرتنمایی در عرصه ملی نصیب او می شد اما در باشگاه فیورنتینا سنگربان شماره یك بود.از آن فصلی كه فیو عنواننایب قهرمانی سری A را كسب كرد روند پیشرفت تولدو بسیار كند شد. شاید دلیل این موضوع بی رقیب بودن وی در باشگاه ویولا بود.

جوزپه تالیاتلا اسطوره مهار پنالتی ها از باشگاه جدا شده و تولدو را تنها گذاشت. فرانچسكو زندگی بی حاشیه ای داشت. در حالی كه همبازیان او وقت خود را بادوستانشان می گذراندند؛ تولدو در خانه كنار خواهرش می ماند و تنها هنگامی كه دلتنگ می شد سراغ سینما و تماشای فیلم های ایتالیایی می رفت. به راحتی می شد او را آخر هفته كنار رودخانه و مشغول ماهیگیری دید. تولدو در سری A نیز ماهی های زیادی صید كرد!

با پشت سر گذاشتن دوران پرفروغ، او، به نوعی دچار روزمرگی شد. دیگر، تیم ملی سراغی از تولدو نمی گرفت و در این میان مقصر اصلی خود او بود. یورو ۹۶ و جام جهانی ۱۹۹۸به راحتی از دست رفت؛ آن هم در حالی كه تولدو می توانست در بازی معروف مرحله یك هشتم نهایی جام جهانی جایگزینی برای پالیوكا باشد. فرانچسكو منتظر بود پس از خداحافظی پالیوكا، پروتزی، بوچی،ماركه جیانی و... سنگر تیم ملی را به انحصار خود درآورد اما مسأله این بود كه كمی آن طرف تر در امیلیا، جوان دیگری به نام جیان لوئیجی بوفون نیز چنین آرزویی در سر داشت. داستان رقابت جالب این ۲ نفر از همان زمان آغاز شد. تیم ملی در دستان میلانی ها بود. همان كسانی كه یك دهه قبل استعداد تولدو را نادیده گرفته بودند.

عجیب نبود كه چزاره مالدینی تولدو را برای استفاده مؤثر در جام جهانی ۱۹۹۸ مدنظر قرار ندهد. حتی یك یوونتوسی به نام زوف ترجیح می داد بوفون سنگربان اصلی ایتالیا در یورو ۲۰۰۰ باشد اما حساب آن اتفاقاتی كه برخی اوقات به نفع تولدو رقم می خورد را نكرده بود!

● قهرمان ایتالیا

یك هفته قبل از آغاز رقابت های یورو ۲۰۰۰ محرز شد كه بوفون به دلیل شكستگی دست قادر به همراهی ایتالیا نیست. سرانجام نوبت به تولدو رسید تا از دروازه لاجوردی ها دفاع كند. وقتی بكن باوئر قبل از شروع جام گفت: ایتالیای موذی تا فینال پیش می رود، مردم می گفتند كدام شیطان آبی پوش این گفته را عملی خواهد كرد. جواب یك كلمه بود: تولدو.

او به ایتالیا كمك كرد تا با غلبه بر تركیه، بلژیك، سوئد و رومانی به نیمه نهایی برسد تا آنجا مقابل هلند و هواداران متعصبش معجزه واقعی را رقم بزند. هلند در جریان بازی صاحب ۲ ضربه پنالتی شد كه یكی توسط تولدو مهار شده و دیگری با خوش شانسی او به دیرك دروازه برخورد كرد. كار به ضربات پنالتی كشید. تولدو دیوانه وار ضربات پنالتی حریف را مهار می كرد. تیم با كمك دستان جادویی تولدو به فینال رسید. مردم ایتالیا تولدو را قهرمان خود می دانستند اما كار قهرمانانه وی در آخرین ثانیه های بازی فینال ناتمام ماند.

لحظاتی قبل از به صدا درآمدن سوت پایان فریسك، ایتالیا گل تساوی را دریافت كرد.ضربه ویلتورد حتی به دستان تولدو برخورد كرد اما در نهایت از اختیار دروازه بان خارج شده و از زیر دستانش وارد دروازه شد. عكس العمل تولدو جالب بود: ثانیه ای قبل از رد شدن توپ از خط دروازه، تولدو در حالت بی تعادل ۲ دست خود را جلوی صورتش گرفت تا لرزیدن تور دروازه اش را شاهد نباشد. این حركت به یكی از جلوه های ماندگار جام تبدیل شد. ایتالیا باخت.

تولدو سر خود را كنار دیرك دروازه قرار داد و از بخت بد خود گله می كرد.وی وقت زیادی نداشت. آخرین دوران حضور تولدو در فیورنتینا چندان جالب نبود. باشگاه در ورطه مشكلات مالی افتاده بود. فرانچسكو یكی از آن بازیكنانی بود كه مارك فروشی به پشتش چسبانده بودند! اینتر قدمی به جلو برداشت و با مبلغی كلان تولدو را به خدمت گرفت. فرانچسكو به جایی قدم گذاشت كه برایش آشنا بود. میلان وی را در جمع خود نپذیرفت اما تولدو قصد انتقام داشت. در ضمن هیچ كس دوران كوتاه حضور وی در مدرسه میلان را به یاد نمی آورد.

در اولین فصل، تولدو و اینتر تا آستانه قهرمانی در سری A پیش رفتند اما آن اتفاقات عجیب در هفته پایانی مانع تحقق آرزوی دیرینه هواداران شد. وی شانسی مقابل بوفون نداشت. تراپاتونی تحت هر شرایطی تولدو را یك ذخیره نشین می دانست.ازدواج با مانوئلا از جمله اتفاقات دوران زندگی وی محسوب می شود. سرانجام فصل تلخ و پایانی دوره حرفه ای وی در تیم ملی ایتالیا با كناره گیری پس از پایان یورو ۲۰۰۴ رقم خورد.

تولدو می دانست قانع كردن پیرمرد خرافاتی ایتالیا كار سختی است به همین جهت تصمیم گرفت، پشت سنگر تیم ملی با رؤیای لاجوردی خداحافظی كند. از طرفی تولدو همراه با اینتر نیز دستاورد درخشانی نداشته است. تنها، سال پیش بود كه وی همراه با آبی های جوزپه مه آتزا جام حذفی را فتح كرد. تولدو از ابراز وفاداری به اینتر خودداری كرد اما مایل است با حضور درون دروازه اینتر از فوتبال خداحافظی كند. در پایان، این سؤال مطرح می شود كه فوتبال حرفه ای به تولدو چه چیزهایی هدیه كرده است؟ پاسخ با خود او است.

● همه چیز و هیچ چیز

من با فوتبال رؤیاهای خود را عملی كردم. كاری كه شاید با دنبال كردنحرفه ای دیگر محال بود. این نظر تولدو است. او ادامه داد: البته در حرفه دوست داشتنی فوتبال دچار بدشانسی هایی نیز شدم اما اگر منطقی به قضایا بنگریم متوجه می شویم آنچه به دست آوردم در قیاس با آنچه از دست دادم، فاصله ای بین ۱ تا ۱۰۰ دارد! من در فوتبال دوران خاطره انگیزی را سپری كردم!

▪ تولدو هنگامی برای یورو ۲۰۰۰ انتخاب شد كه یك هفته قبل شروع جام همراه با دوستانش در آلبای ایسلند مشغول لذت بردن از تعطیلات بود. در یك شب جمعه با وی تماس می گیرند و می گویند به اردوی تیم ملی بیا!

▪ تولدو بیش از هر كسی از خانواده خود متشكر است؛ زیرا آنها به وی اجازه دادند هنگامی كه كودك بود خانه را به قصد شروع دوران حرفه ای فوتبال ترك كند.

▪ تولدو به مانند بوفون شخصی پرخور است. او به شكلات و كیك علاقه ویژه ای دارد.

▪ تولدو روابط صمیمی با جیولانا خواهرش دارد.

▪ تولدو قبل از ازدواج هرگز به مانوئلا نگفت كه یك فوتبالیست حرفه ای است. هنگامی قضیه برملا شد كه پدر مانوئلا از تلویزیون مصاحبه تولدو را تماشا كرد.

▪ تولدو قبل از ازدواج با مانوئلا با خواهرش زندگی می كرد.

▪ تولدو در سال ،۱۹۹۹ یك روز باشكوه را تجربه كرد. وی در سالگرد تولد خود جایزه ویژه كامیكازی را برد.

▪ زمانی بزرگترین آرزوی تولدو شناخته شدن به عنوان دروازه بان شماره یك تیم ملی بود.

▪ یكی از بزرگترین حامیان تولدو، نورما مادربزرگ ۸۵ ساله اش است!

▪ تولدو از عادت همیشگی آلبرتوسی (قهرمانش) یعنی لمس كردن مدام سیبل هایش، لذت می برد!

▪ جیولانا یك هندبالیست حرفه ای و از نظر برادرش یك برنده واقعی است.

▪ تولدو خسیس است اما به دوستانش تفهیم می كند كه اینگونه نیست، بلكه اقتصادی فكر می كند!

▪ تولدو به خاطر قامت بلند خود، هنگام پیاده روی با دوستانش منظره عجیبی خلق می كند. دوستان او كوتاه قد هستند!

▪ تولدو ۹ ژوئیه ۲۰۰۰ ازدواج كرد. آن زمان مصادف با پایان یورو ۲۰۰۰ بود و عده ای از هوادارانش با حضور در كاخ مجلل محل برگزاری جشن، به نوعی از زحمات وی در این جام قدردانی كردند. شركت در مراسم كلیسا یكی از معدود دفعات حضور تولدو در یك مكان مذهبی بود.