تاریخچه کاراته

گفته می شود کاراته دارای قدمتی پنج هزار ساله است و یکی از استادان اولیه و مبتکران این فن «بودید هاراما» می باشد که حدود ۵۲۵ سال قبل از میلاد مسیح می زیسته است وی که از پیشوایان مذهبی بود, پس از کسب علوم زمان خود, به منظور آموزش تعالیم مذهبی به دیگران, به تنهایی از هند راه افتاد و پس از راهپیمایی چندهزار کیلومتر و با پشت سرگذاشتن موانع طبیعی بسیار, به چین رسید و در ایالت «هونونان» و معبد شائولین اقامت گزید

گفته می‌شود کاراته دارای قدمتی پنج هزار ساله است و یکی از استادان اولیه و مبتکران این فن «بودید هاراما» می‌باشد که حدود ۵۲۵ سال قبل از میلاد مسیح می‌زیسته است. وی که از پیشوایان مذهبی بود، پس از کسب علوم زمان خود، به منظور آموزش تعالیم مذهبی به دیگران، به تنهایی از هند راه افتاد و پس از راهپیمایی چندهزار کیلومتر و با پشت سرگذاشتن موانع طبیعی بسیار، به چین رسید و در ایالت «هونونان» و معبد شائولین اقامت گزید. تعالیم «بودید هاراما» شامل تمرینات شدید انضباطی و انجام اعمال پرهیزگاری بود. وی ۹ سال در کوه ها و غارها به انزوای کامل نشست، ۹ سال ریاضت همراه با تفکر و برای این که شاگردان نیز بتوانند در مقابل ساعت‌های طولانی تفکر و اندیشه، تاب مقاومت بیاورند و نیز با زورگویانی که تعالیم مذهبی و مردان دینی را سد راه خود می دیدند به مبارزه و مقابله برخیزند، ۱۸ حرکت تمرینی را ابداع کرد که در حقیقت زیر بنای حرکات کاراته امروزی می‌باشد.

از طرفی، هنگامی که حکومتهای استبدادی درچین، سلسله «کینک»، و سلسله «ساتسوما» در «اوکیناوا»، به منظور جلوگیری از ورزیده شدن مخالفان و نیز تحت کنترل درآوردن مردم، قانون منبع استفاده از شمشیررا به مورد اجرا گذاشتند و به جمع‌آوری سلاحهای رزمی اقدام نمودند، مردم به سوی آموزش هنر مبارزه با دست خالی روی آوردند که همین امر، موجب شکوفایی هر چه بیشتر «کاراته» شد.

در سال ۱۹۲۱ یکی از استادان برجسته کاراته اوکیناوا، به نام «گیجین فوناکوشی» توانست با قدرت و ظرافت تمام، کاراته را به ژاپن معرفی نماید و برخی دیگراز هنرجویان که تحت تعلیم بزرگترین استادان اوکیناوا قرار گرفته بودند، تکنیکهای سنتی را با یکدگر ترکیب نموده وسبک‌های متعددی از کاراته را به وجود آوردند. درحال حاضر کاراته شامل صدها سبک می شود که در واقع بازگشت همه آنها به چهار سبک اصلی و مادر، از سبک‌های کنترلی و یک سبک نیمه‌کنترلی می‌باشد.

● سبکهای کنترلی عبارتند از:

▪ شوتوکان

بنیانگذار این سبک، گیجین فوناکوشی(۱۹۵۷ -۱۸۶۸ش) می باشد. شوتوکان یعنی: خانه شوتو، مکتب شوتو - لقب فوناکوشی و کان به معنای خانه می‌باشد.

علاوه بر آن شوتوکان متعلق به سیستم«شوری ته» در کاراته است.

▪ شیتوریو

بنیانگذار این سبک «مابونی‌کنوا» (۱۹۵۲ - ۱۸۸۹) می باشد. شیتوریو متشکل از دو سیستم «ناهاته» و «شوری‌ته» در کاراته می‌باشد. شیتو از نامهای دو استاد بزرگ اوکیناوایی گرفته شده است. به این شکل که «شی» از نام «ایتوسوآنکو» استاد مسلم سیستم «شوری‌ته» و کلمه تو از«هیگااونا کانریو» بنیان‌گذار و استاد بزرگ سیستم «ناهاته» برگرفته شده است.

▪ گوجوریو:

این سبک توسط «میاگی چوجون» (۱۹۵۳ - ۱۸۸۸) بنیان نهاده شد. گوجوریو یعنی روش سفت و نرم، که در اوکیناوا شکل گرفت و متعلق به سیستم ناهاته در کاراته می‌باشد.

▪ وادوریو

بنیان‌گذار سبک، «اوتسوکه هیرونوری» (۱۹۸۲ - ۱۸۹۲) می‌باشد، وادوریو یعنی: راه صلح یا روش صلح جویانه

▪ کیوکوشین‌کای

کیوکوشین‌کای یک سبک نیمه کنترلی است که توسط «ماسوتاتسو اویاما» (۱۹۹۴ - ۱۹۲۳) بنیانگذاری شد.

کیوکوشین کای از عناصر مختلفی که نشأت از تجربیات اویاما و سبک‌های دیگر است، تشکیل شده است. کیوکوشین کای از سه لغت کیوکو یعنی بالاترین یا نهایت، شین به معنی حقیقت، روح و کای به معنی گروه و انجمن ترکیب شده است. نام دیگر این سبک «اویاماریو» است. تأکید این سبک روی مبارزه واقعی از راه نزدیک است.

کیوکوشین‌کای یکی از سبک‌های خشن کاراته است و برای کاستن مقاومت حریف، تکنیک‌ها به طور متوالی اجرا می‌شود، این سبک، تاکید زیادی برروی تمرینات تنفسی و حرکاتی که در کاراته دو ممنوع شده است دارد. دوجوی مرکزی این سبک «هومبو» نام دارد و در سال ۱۹۵۵ توسط اویاما در توکیو افتتاح شد.

● درباره ورزش کاراته

▪ محوطه مسابقه: محوطه مسابقه که «تاتامی» خوانده می شود دارای ابعاد ۱۲×۱۲ متر شامل ۸×۸ متر محوطه اصلی و از هر طرف ۲ متر محوطه ایمنی می‌باشد و باید کاملاً مسطح و به دور از مخاطره باشد.

▪ زمان مسابقه برای آقایان ۳ دقیقه مفید، برای جوانان و بانوان ۲ دقیقه مفید می‌باشد. در صورت تساوی یک دقیقه وقت اضافی در نظر گرفته می‌شود.

▪ مسابقه‌دهنده و مربی او، داوران و قضات باید لباس رسمی به تن داشته باشند. سر داور قبل از مسابقه باید تمام وسایل مسابقه و لوازم ایمنی را بررسی کند.

▪ اصطلاحات و مقررات داوری:

ـ شوبو سانبون هاجیمه: شروع مسابقه

شوبو هاجیمه: شروع مسابقه در وقت اضافه

ـ سوزوکته: ادامه مسابقه ‌(اعلان شروع مسابقه بعد از ایجاد وقفه)

ـ شیرویا آکانوکاچی: داور هنگام اعلام برنده دستش را به طرف ورزشکار باند قرمز یا سفید بالا گرفته این کلمه را ادا می‌کند.

ـ اتوشی باراکو: ۳۰ ثانیه به پایان مسابقه ماند.

ـ موتو نواچی: ایستادن در مکانهای مقرر

ـ سوزوکته هاجیمه: شروع ادامه مسابقه

ـ توری ماسن: غیرقابل قبول

ـ هی‌که واکه: مساوی

ـ شوگو: صدا زدن کمک داور

ـ هانتی: مشورت در قضاوت

ـ انچوسن: مرگ نهایی(اولین ضربه در وقت اضافه)

ـ آیوچی: تکنیک امتیازی همزمان

کاراته دارای کمربندهای سفید، زرد، نارنجی، آبی، سبز، بنفش، قهوه‌ای و مشکی است و درجات کمربند مشکی دان نامیده می‌شود که از دان یک تا دان ده می‌باشد.

فنون دست، «ته‌وازا» و فنون پا «گری وازا» نامیده می‌شود.

● مسابقات کاراته به دو دسته تقسیم می‌شود:

۱) فرم یا کاتا: مبارزه با حریف فرضی

۲) کومیته: مبارزه

در مسابقات کاتا، شرکت‌کنندگان در دوره‌های اول و دوم ملزم به اجرای یکی از کاتاهای اجباری یا شی‌تی‌کاتا بوده و در دورهای بعدی می‌توانند کاتای اختیاری خود را اجرا نمایند و کاتا از هر منطقه شروع شود در همان نقطه نیز باید خاتمه یابد. در کاتا تمام تکنیک‌ها باید به طور کامل و صحیح اجرا شود. ضمن اینکه استفاده از کیا یعنی تخلیه هوای درون سینه با صدا و سریع روی تکنیکهای خاصی اجباری است.

مسابقات در کاتا و کومیته به صورت تیمی و انفرادی برگزار می‌شود. مسابقات تیمی کاتا به صورت ۳ نفره مسابقات تیمی کومیته به صورت پنج نفره با دو نفر ذخیره انجام می‌گیرد.