نبرد برابر

در شرایط ایده آل، تمام تیم ها از اینكه با نمایش زیبایشان در میدان مردم را سرگرم كنند لذت می برند. اما آنچه كه اریكسون روز گذشته عنوان كرد به تیمی كه زیبا بازی می كند، امتیاز نمی دهند، نكته قابل تاملی بود. پیروزی تنها دستاورد بااهمیت در فوتبال است و با توجه به چنین تئوری ای، باید گفت كه انگلستان در این راه تاكنون موفق عمل كرده است.

آنچه كه آشكار است، تیمی كه فرانك لمپارد، وین رونی، استیون جرارد و دیوید بكام را در اختیار دارد، تمام ابزار ممكن را برای نمایش یك فوتبال «زیبا» و «تماشاگرپسند» در كنار خود می بیند اما فكر می كنم چنین بازیكنانی هنگامی می توانند با قابلیت هایشان همه را متاثر كنند كه انگلستان در مسابقه ای گل نخست بازی را پذیرفته باشد. چنین اتفاقی هنوز برای آنها رخ نداده است. اما برایم جذاب است كه بدانم انگلستان چه واكنشی از خود نشان می دهد، هنگامی كه پرتغال با یك گل بازی را به نفع خود می بیند.

هیچ دلیلی نمی بینم كه چرا این تیم نتواند پرتغال را امروز در گلزن كرشن مغلوب كند و پس از ۱۶ سال خود را در جام جهانی فوتبال در جمع ۴ تیم برتر دنیا ببیند. حتی اگر بدانیم جدال اصلی برای نیل به چنین هدفی با لوییس فیلیپه اسكولاری است. بازیكنان حاضر در میدان از هر نظر متفاوت هستند با كسانی كه دو سال پیش در پرتغال در برابر آنها قرار گرفتند. اسكولاری بی تردید یك مربی موفق است. كاملاً متفاوت با اسون گوران اریكسون و با طبیعت سردش.

اسكولاری یك مربی پرتحرك و اهل برهم زدن جو مسابقه است. اما این دلیل نمی شود كه او با چنگ انداختن به چنین راه و شیوه ای همواره خود را یك برنده ببیند. چرا كه برای چنین كسانی راه های بهتر و منطقی تری نیز وجود دارد. در اینكه دستاوردهای او در طول سال های اخیر حیرت انگیز بوده، شكی نیست. قهرمانی با برزیل در جام جهانی ۲۰۰۲ و هدایت پرتغال تا بازی فینال در دو سال پیش، موید توانایی و قابلیت های انكارنشدنی او است. او تا آستانه عقد قرارداد با اتحادیه فوتبال انگلستان نیز پیش رفت اما در آخرین لحظات از تصمیم خود منصرف شد. گمان می كنم اگر او می توانست این موقعیت را در اختیار داشته باشد، با تیم ملی انگلستان نیز همچون دو تیم دیگرش، نتایج قابل توجهی می گرفت.

البته نمی دانم كه او آیا می توانست با جو و فضای فوتبال انگلستان انس بگیرد یا نه؟ و یا چه رویكردی را در قبال مربیان و بازیكنان جدید فوتبال این كشور به كار می گرفت؟! و مهمترین نكته این است كه عدم آگاهی از زبان انگلیسی نیز حقیقتاً عاملی بازدارنده در كسب موفقیت خواهد بود، حتی اگر كارنامه اسكولاری لبالب از موفقیت باشد. تمام این صحبت ها ممكن است، پس از بازی امروز، هنگامی كه اریكسون و تیمش پرتغال را با هدایت اسكولاری مغلوب می كنند، مضحك و بی معنی جلوه دهد. آنگاه مردم به یكدیگر می گویند كه انتخاب استیو مك لارن دستیار اریكسون، بهترین گزینه ممكن اتحادیه بود.

بدون شك عدم حضور دكو در این مسابقه و نیز كاشتینیا می تواند برای اسكولاری و تیمش دردسرساز شود. دكو حقیقتاً یك بازی ساز قهار و تمام عیار است. در این صورت احتمالاً فیگو، جای دكو را پشت سر تك مهاجم پرتغال یعنی پدرو پائولتا پر خواهد كرد. آنچه كه مشخص است فیگو در جناحین قابلیت هایش را بهتر و بیشتر ارائه می دهد و با اشاره به نمایش ضعیف و ازهم گسیختگی پرتغال در برابر هلند پس از اخراج دكو چنین نكته ای ملموس تر می شود. اما پرتغالی ها با مشاهده نمایش مایوس كننده انگلستان در برابر اكوادور با روحیه بسیار بالا و با هدف از پیش رو برداشتن این تیم به مصاف انگلستان می روند. باید بگویم كه آن نمایش از سوی شاگردان اریكسون در برابر اكوادور، تأسف برانگیز و شرم آور بود. یكی از كم روح ترین و كسالت آور ترین بازی هایی كه این تیم در چند سال اخیر از خود ارائه كرده بود.

در بازی امروز فرانك لمپارد نقشی به غایت مهم و حیاتی را در برنامه های هجومی اریكسون بازی خواهد كرد. گری نویل به بازی می رسد و در این صورت این اوون هارگریوز است كه به منطقه تخصصی اش به عنوان یك هافبك تدافعی می رود. آنگاه فرانك لمپارد این مجال را پیدا می كند كه بیشتر از همیشه به جلو برود و در اصل یك حامی برای وین رونی در حملات انگلستان باشد. گمان می كنم لمپارد در بازی امروز موفق شود نخستین گلش را در جام جهانی به ثمر برساند. لمپارد فوتبالیستی است كه در طول مسابقه شوت های بسیاری به سوی دروازه شلیك می كند. از سویی دیگر توجه بسیاری نیز به سمت وین رونی است

كسی كه اگر در این مسابقه گل پیروزی بخش انگلستان را در برابر پرتغال به ثمر برساند نباید شگفت زده شد. وین رونی از چنان نیروی جادویی در زمین مسابقه بهره مند است كه به راحتی می تواند شما را به سوی پیروزی و موفقیت هدایت كند. حال با دیدن چنین شرایطی از رونی باید به تصمیم اریكسون مبنی بر دعوت از او در آن وضعیت سخت احترام بگذاریم.

اما در میان هافبك های انگلستان فرانك لمپارد، میل و عطش چشمگیرتری برای گلزنی دارد. او چنین خصیصه ای را در چلسی مكرراً به اثبات رسانده... اما برای او متاسفم كه هنوز نتوانسته در این راه موفق باشد. او در صورت بازگشت هارگریوز در همان پست همیشگی اش می تواند در نقش یك مهاجم كاذب، وین رونی را در كارهای هجومی یاری دهد. ایمان دارم كه در صورت فراهم آمدن موقعیت های ایده آل او می تواند بر نوار گلزنی حركت كند.

كنی دالگلیش

ستاره اسبق تیم ملی اسكاتلند و لیورپول