به ما ایدز دادند و رفتند

پرونده پنج پرستار بلغاری و یک پزشک فلسطینی تبار متهم به تزریق خون آلوده به ایدز به ۴۲۶ کودک لیبیایی, سرانجام در حالی پس از ۹ سال کش و قوس پایان یافت که این افراد آزادی شان را مدیون تلاش های جامعه بین الملل به ویژه خانم سیسیلیا سارکوزی همسر رئیس جمهور فرانسه می دانند

پرونده پنج پرستار بلغاری و یک پزشک فلسطینی تبار متهم به تزریق خون آلوده به ایدز به ۴۲۶ کودک لیبیایی، سرانجام در حالی پس از ۹ سال کش و قوس پایان یافت که این افراد آزادی شان را مدیون تلاش های جامعه بین الملل به ویژه خانم سیسیلیا سارکوزی همسر رئیس جمهور فرانسه می دانند.

اگرچه دیگر به هیچ وجه نمی توان از عمق اندوه آن دسته از خانواده های لیبیایی که کودکان شان پس از آلوده شدن به ویروس ایدز (HIV) درگذشتند کاست یا سال هایی که این تیم پزشکی در زندان گذراندند را به آنها بازگرداند، اما بالاخره در روزهای آغازین مردادماه، فصل دردناکی در تاریخ دو کشور بلغارستان و لیبی برای همیشه بسته شد. این تیم پزشکی که با هواپیمای اختصاصی بانوی اول کاخ الیزه پاریس، طرابلس را به مقصد صوفیه ترک کردند در فرودگاه اصلی این شهر مورد استقبال گرم خانواده هایشان قرار گرفتند.

در جلسات اولیه دادگاه رسیدگی به اتهام تیم پزشکی مذکور حکم تیرباران آنها تایید شده بود اما همان طور که گفته شد با تلاش های جامعه بین الملل و همچنین موسسه خیریه سیف الاسلام پسر ارشد معمر قذافی رئیس جمهور لیبی حکم آنها به حبس ابد تقلیل یافت. پس از رایزنی های فراوان سرانجام مقامات لیبیایی به شرط اینکه تیم پزشکی مابقی سال های حبس ابد خود را در بلغارستان بگذرانند با استرداد آنها به این کشور موافقت کردند. این افراد در بدو ورود به فرودگاه صوفیه مورد بخشش رئیس جمهور این کشور قرار گرفتند.

● شروع بحران

این بحران از آن جایی آغاز شد که یک مجله محلی فرانسوی زبان به نام «La» چاپ بن غازی دومین شهر بزرگ لیبی در گزارش صفحه نخست خود از ابتلای ده ها کودک به ویروس ایدز در بیمارستان الفاتح این شهر پرده برداشت. با اعلام این خبر که به شدت جامعه لیبی را تحت تاثیر خود قرار داده بود، سریعاً انگشت اتهام به سوی هیات پزشکی خارجی این بیمارستان معطوف شد. در تاریخ هفت فوریه ۲۰۰۰ اولین دادگاه آنها با اتهام تبانی در قتل کودکان به منظور خرابکاری در امنیت لیبی تشکیل شد. این در حالی بود که پیشتر معمر قذافی تزریق خون آ لوده به ویروس ایدز به کودکان بیمار لیبیایی را توطئه یی از پیش طراحی شده نامید و صراحتاً آنها را به سرویس های جاسوسی سیا و موساد نسبت داد. این ادعای قذافی در رسانه های بین المللی و همچنین از سوی کارشناسان درمانی بی ارزش تلقی شد.

● اقرار زیر شکنجه

در همین حال تیم پزشکی مذکور در جلسات بررسی به اتهام شان بارها عنوان ساخت که این اظهارات کاملاً دروغین و بر اثر شکنجه های بسیار شدید جسمی و روحی در زندان زنان لیبی گفته شده است. آنها همچنین تزریق خون آلوده و انتقال ویروس ایدز به ۴۲۶ کودک لیبیایی را قویاً تکذیب و این گزارش را ساخته و پرداخته دولت لیبی عنوان کرده اند. «عثمان بیرنطی» یکی از وکلای مدافع این تیم پزشکی با رد اظهارات مقام های لیبیایی اذعان داشته؛ «موکلان من ۱۰ روز تمام تحت شدیدترین شکنجه های جسمی و روحی قرار داشته اند. آنها برای رهایی از این شکنجه ها و توهین بازجویان مجبور به امضای ادعانامه آنها شده اند.» وی همچنین گفت؛ «در اولین دادگاه این تیم پزشکی پروفسور «لوک مونتانیه» فرانسوی و دو پزشک ایتالیایی به نام «فتوریو کولیستی» و «سوسری لوک» اظهار داشته اند که تراژدی ابتلای بیش از ۴۰۰ کودک لیبیایی به ایدز که تاکنون ۵۵ نفر از آنها مرده اند بر اثر شرایط نامساعد بیمارستان به وقوع پیوسته است. آنها با ارائه گزارش های متعددی گفتند بیمارستان کودکان بن غازی پیش از ورود این تیم پزشکی به لیبی، آغشته به ویروس ایدز بوده است.

● درددل خانواده های این کودکان

این در حالی است که خانواده هایی که کودکانشان در این بیمارستان به ایدز مبتلا شده اند تا پیش از آزادی این افراد، هرازچندگاهی در برابر مرکز انجمن حمایت از کودکان مبتلا به ایدز از کندی روند محاکمه و اجرای حکم این تیم پزشکی به شدت اعتراض می کردند. یکی از وکلای مدافع خانواده های این قربانیان در مصاحبه با الجزیره گفت؛ تیم پزشکی مذکور در تمام این ۹ سال در زندان زنان لیبی بوده اند. با این تفاوت که بند آنها هیچ شباهتی به زندان نداشته و به یک هتل شبیه بوده است. آنها در تمام این چند سال از کلیه امکانات رفاهی برخوردار بوده اند. این خانواده ها از عدم توجه دولت لیبی به حادثه دیدگان نیز دلی پر درد دارند. پدر «محمد عبدالهادی» آخرین قربانی این فاجعه هولناک که چند هفته پیش پسرش را در یکی از بیمارستان های ایتالیا وابسته به واتیکان از دست داد، می گوید؛ «من برای تامین هزینه معالجات فرزندم مجبور شدم از کلیسایی در ایتالیا مدد بگیرم. مقام های کلیسا این هزینه های سرسام آور را از ابتدا تا آخرین لحظه حیاتش تقبل کردند.» جای بسی تاسف است. اگرچه لیبی با آزادی این افراد بار دیگر خود را در کانون توجهات اروپا و امریکا قرار داده است و برخی آگاهان از این رفتار سیاسی لیبی به عنوان چراغ سبز این کشور به جامعه بین الملل برای پایان دادن انزوای سیاسی اش یاد می کنند، به هر حال برای خانواده هایی که کودکانشان را از دست داده اند یا به چشم خود دست و پنجه نرم کردن فرزندانشان با ایدز را از نزدیک شاهدند دیگر چه فرق می کند که جهان معمر قذافی را قبول داشته باشد یا همچنان او را رهبری عجیب بداند؟

آزاده بابایی نژاد