نگاهی به تاریخچه فوتبال زنان در ایران

اگراز شما بپرسند که فوتبال زنان در ایران چند سال است که راه اندازی شده چه جوابی میدهید چند نفر حدس می زنید فوتبال زنان در ایران قدمتی ۳۸ ساله داشته باشد ما

اگراز شما بپرسند که فوتبال زنان در ایران چند سال است که راه اندازی شده چه جوابی میدهید؟ چند نفر حدس می زنید فوتبال زنان در ایران قدمتی ۳۸ ساله داشته باشد؟ ما که وقتی از دهان خدیجه سپنجی نائب رئیس سابق فدراسیون فوتبال شنیدیم که فوتبال زنان درایران سابقه ای ۳۸ ساله دارد برای مدتی دهانمان از تعجب باز ماند. آنطور که سپنجی میگوید فوتبال زنان در ایران از سال ۱۹۷۰ میلادی آغاز شده است. وقتی که زنان برای نخستین بار در برخی از شهرها به عنوان دروازه بان و گاهی بازیکن وارد تیم های محلی و خیابانی آقایان شدند.بر این اساس و با افزایش زنان علاقه مند به فوتبال در ایران، فدراسیون فوتبال تصمیم گرفت چندین نفر از زنان مستعد را برای آموزش در زمینه مربیگری به کلاس های آموزشی فیفا بفرستد.

در طول این کلاس ها مربیان ایرانی توانستند مسابقات فوتبال زنان سنگاپور،هند و کره را که در محل برگزاری کلاس های فیفا برگزار شده بود ببینند.با بازگشت این مربیان به کشور و جلساتی که در داخل برگزار شد، سران فوتبال کشور تصمیم گرفتند تیم های فوتبالی را برای پرورش زنان مستعد تشکیل دهند.در این میان باشگاه تاج(استقلال کنونی)نخستین باشگاهی بود که برای زنان کلاس های تمرینی گذاشت.پس از آن هم باشگاههای دیگر مانند پرسپولیس، دیهیم و عقاب نیز کلاس های را برای آموزش زنان تشکیل دادند.به همین ترتیب در شهرهای مختلف کشور نیز این روند ادامه یافت.

گاهی هم به صورت گروهی با شوهرها و برادرهایمان میرفتیم درزمین های خاکی بازی میکردیم

بتول باقری، یکی از قدیمی ترین بازیکنان محلی انزلی در این ارتباط میگوید:"سال ۱۳۴۹ پس از مدت ها تلاش توانستیم محلی را به صورت رسمی برای تمرین هایمان پیدا کنیم پیش از آن گاهی در کوچه و گاهی هم به صورت گروهی با شوهرها و برادرهایمان میرفتیم درزمین های خاکی بازی میکردیم اما در سال ۱۳۴۹ به صورت رسمی اجازه پیدا کردیم که بدون مردان در زمین خاکی تمرین کنیم. اویل مشکلات زیادی داشتیم مثلا می آمدند به محل تمرین و مزاحمت برایمان ایجاد میکردند. برخی از مردها نمیتوانستند ببینند که ما به صورت جداگانه تمرین میکنیم این مشکل برای ما شهرستانی ها بیشتر هم بود."

با تمام مشکلات به دلیل وجودعلاقمندان زیادی که در کشور بود فدراسیون فوتبال ایران تصمیم به تشکیل تیم فوتبال زنان گرفت و به این ترتیب نخستین تیم ملی فوتبال زنان در ایران تشکیل شد اما به دلیل نابسامانی اوضاع سیاسی کشوردر اواخر رژیم گذشته و باپیروزی انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷ ، فوتبال زنان در ایران به طور کلی فراموش شد. ۱۳ سال بعد یعنی در اواخر سال ۱۳۷۱ فوتبال زنان در ایران با مسابقات سالنی یا همان فوتسال که برای نخستین باردر دانشگاه الزهرا(فرح سابق)برگزار شده بود تا حدودی احیا شد اما در تمام طول سال های پیش از ریاست جمهوری خاتمی با وجود تلاش های فائزه هاشمی، زنان تنها در مسابقات فوتسال و داخل سالن حق بازی داشتند. با انتخاب شدن خاتمی به عنوان رئیس جمهور و باز شدن فضای سیاسی در کشور ورزش زنان هم تا حدودی آزادی بیشتری به دست آورد و فوتبال زنان دوباره جان تازه ای گرفت. در این زمان تیم ملی فوتبال زنان مجددا تشکیل و برای انجام مسابقات آماده شد. در این زمان چندین تیم برای مسابقه به ایران آمدند و تیم زنان کشورنخستین تجربه مسابقه با تیم های خارجی را تجربه کرد.

با گذشت زمان و اجرای طرح ادغام ورزش زنان و مردان در ایران پستی باعنوان نائب رئیس زنان در هر فدراسیون تشکیل شد و به این ترتیب اوضاع ورزش زنان به گواه بسیاری از کارشناسان روبه بهبودی رفت. پس از آن تیم فوتبال زنان پس از اخذ مجوز شورای برون مرزی ورزش آماده حضور در مسابقات آُسیایی شد و توانست در نخستین حضورش درمسابقات غرب آسیا نائب قهرمان شود. پس ازآن نیز فوتبال زنان در ایران روندی صعودی داشت.اما در این میان سال ۲۰۰۷ برای زنان فوتبالیست ایرانی سال بسیار خوبی بود چرا که آنها توانستند در مرحله مقدماتی جام ملت های آُسیا با غلبه برهند به مرحله دوم مسابقات راه پیدا کنند و این نخستین تجربه جدی زنان ایرانی در عرصه فوتبال بود.

این روزها با تغییر کادر فدراسیون فوتبال و رفتن خدیجه سپنجی از فدراسیون خیلی ها نگران وضعیت تیم هستند و معتقدند با وجود سیستم ارتباطی که در ایران وجود دارد ممکن است رفتن سپنجی باعث شود خیلی ازکادرفدراسیون تغییرکند. به هرحال باید منتظر بود و دید که زنان ایرانی با سابقه ۳۸ ساله آیا می توانند در مرحله دوم جام ملت های آسیا موفق باشند یا...