ایران سوریه در آینه تاریخ

فوتبال سوریه ظاهرا كوچكتر از آن است كه باعث نگرانی ما شود درست است كه این تیم به لحاظ فیزیكی پرتوان و از نظر جنگندگی در سطحی بالا است اما طی ۱۸ بار رویارویی دو كشور در سطح ملی, ما فقط یك بار تسلیم آنها شده ایم و این, خود مسائل و حقایقی چند را می رساند و تاكیدی بر این نكته است كه فوتبال سوریه به رغم تمامی توان و قدرت جنگندگی اش فاقد مهارتی است كه برای غلبه بر ما به آن نیاز است

● رودررو با حریفی محكم، اما كم تكنیك

فوتبال سوریه ظاهرا كوچكتر از آن است كه باعث نگرانی ما شود. درست است كه این تیم به لحاظ فیزیكی پرتوان و از نظر جنگندگی در سطحی بالا است اما طی ۱۸ بار رویارویی دو كشور در سطح ملی، ما فقط یك بار تسلیم آنها شده ایم و این، خود مسائل و حقایقی چند را می رساند و تاكیدی بر این نكته است كه فوتبال سوریه به رغم تمامی توان و قدرت جنگندگی اش فاقد مهارتی است كه برای غلبه بر ما به آن نیاز است.

اما همان تاریخچه و اتفاقاتی كه بین دو كشور روی داده نشانگر این مسئله است كه بازی های ما و این رقیب معمولا پایاپای و سنگین بوده و دشواری های آن ما را آزار داده و به ندرت پیش آمده كه دیداری را آسان ببریم و یا در برابر این رقیب خاص جولان داده باشیم و به رغم نزول آشكار تیم ملی سوریه در ماه های اخیر و نتایج بدی كه این تیم گرفته است، لااقل می توان مطمئن بود كه دیدار برگشت ما و این حریف در تاریخ ۱۵ شهریور در دمشق یك مسابقه آسان نخواهد بود و حتی اگر از حالا خود را برنده قطعی مسابقه روز چهارشنبه بازی رفت بدانیم، بعید است كه سوریه یك حریف دست و پا بسته و مرعوب باشد.

به هر حال این فوتبالی است كه طی فصل جاری مسابقات جام قهرمانان باشگاه های آسیا توسط الكرامه دو بار در برابر یكی از نمایندگان ما صباباتری به پیروزی رسید و به واقع دلیل اصلی حذف تیم صبا از این پیكارها بود. آنچه همیشه ضعف فوتبال سوریه بوده و اینك نیز هست، پایین بودن توان فنی اكثر نفرات آن است.

در درازای تاریخ، فوتبال سوریه كمتر بازیكنانی را داشته است كه به لحاظ مهارت فنی با فوتبالیست های ما برابری كنند و همین امروز فراس ال خطیب كه مرد اول فوتبال این كشور است، از این نظر پشت سر اكثر ملی پوشان ما قرار می گیرد و كارایی آنها را ندارد. فوتبال سوریه مثل عراق همیشه تلاش در حل مشكلات و باز كردن راهش از طرق فیزیكی و جنگ های جسمانی داشته و این چیزی نیست كه در برابر رقبایی مثل ما كارساز باشد. حریفانی كه هم توان بدنی دارند و هم از مهارت فنی بهره می برند.

شاید سوریه با همین سلاح جسمانی حریفان متوسط و كم تكنیكی را هم اینجا و آنجا از پای درآورده باشد، اما وقتی بحث رویارویی با بزرگانی چون ما پیش آمده، دست های سوریه بسته بوده است و اگر از ۱۸ بازی بین دو كشور ۱۰ تا با برتری ما پایان یافته، دقیقا به همین خاطر بوده است.

● گل عجیب كارگرجم

در میان بازی های متعدد فوق چند مسابقه به طور خاص در اذهان مانده اند. یكی از آنها كه خوانندگان نوجوان این سطور قطعا به یاد نمی آورند ولی مسن ترها رنگ و نمایی از آن را در ذهن دارند به نیمه اول دهه ۱۳۵۰ مربوط می شود. زمانی كه تیم های ایران و سوریه در ورزشگاه امجدیه آن موقع و شهید شیرودی كنونی رودررو شدند و بازی به رغم تمام حملات گسترده ایران تا دقیقه ۸۵ با تساوی بدون گل پیش می رفت.

در این لحظه اكبر كارگرجم مدافع قدرتی ایران كه در آن روز در پست مدافع چپ بازی می كرد، پا به توپ شد و در پی یك نفوذ از سمت چپ وارد هجده قدم سوری ها شد و در حالی كه زاویه و لحظه تنگ تر و سخت تر می شد با یك شوت چكشی پای چپ كه به زیر طاق دروازه خورد و وارد آن شد، به شكلی عجیب گلزنی كرد و ایران با همین گل به برتری ۰۱ رسید. شور و هیجان ناشی از این گل غیرمنتظره به حدی بود كه تا ماه ها بعد راجع به آن صحبت می شد.

● درخشش حمید درخشان

دیگر مسابقات به یاد ماندنی ایران و سوریه به دور مقدماتی جام جهانی ۹۴ مربوط می شد كه در سال ۹۳ انجام می پذیرفت. در آن سال كاپیتان تیم ملی ایران به انتخاب علی پروین سرمربی وقت ایران حمید درخشان بود و هافبك تكنیكی پرسپولیس كه كارش را در ورزش فوتبال از پست هافبك چپ شروع كرده و به آرامی به پست هافبك وسط منتقل شده بود، ضرباتی كاری را به سوری ها وارد كرد. او در مسابقه با این حریف یك گل قشنگ به ثمر رساند كه فقط خبر از مهارت فنی وی می داد.

حركت او از بین مدافعان حریف و ضربه كاری و دقیقی كه نواخت، قلب سوری ها را از كار انداخت و در نهایت باعث صعود ایران و حذف سوریه در مرحله اول مقدماتی جام جهانی شد. درست است كه فرجام تیم ایران در آن پیكارها مساعد نبود و ما در مرحله نهایی انتخابی آسیا در قطر باخت های بدی را در برابر رقبا شامل كره جنوبی و عربستان متحمل شدیم و به جام جهانی راه نیافتیم اما خاطرات مسابقه با سوریه از یادها نرفت و همگان یك بار دیگر این را به ذهن سپردند كه سوریه تیمی جان سخت و درشت و تا حدی قوی هیكل است و به لحاظ جسمانی با عراق برابری می كند و اگر كار به مصاف های فیزیكی بكشد، كم نمی آورد و به واقع دلیل اصلی فشردگی بازی های ما و سوریه طی دهه های اخیر در درجه اول همین مسئله بوده است.

● كلاس بازی

سوریه در حال حاضر صاحب مهره های قابل توجه دیگری مثل محمد زنو، زیاد جابو و جهاد الحسین هم هست و این تیم طی سال های اخیر به دفعات مربی خود را نیز عوض كرده و حتی برای مدتی از جلال طالبی نیز سود می جست اما عدم استمرار در این امر و همچنین اختلافات داخلی باعث شده است كه سوریه هیچ گاه به لحاظ كلاس و شكل بازی و به خصوص كارایی های فنی پیشرفت خاصی نداشته باشد و هر جا كه ظرافت و كار فنی شرط بوده، كم بیاورد. این همان چیزی است كه به تیم قلعه نویی در ارتباط با دیدار روز چهارشنبه هم امیدی فراوان را می بخشد و بعید است كه تك نفراتی چون فراس ال خطیب بتوانند لااقل در دیدار رفت در تهران كاری از پیش ببرند.

سریال تعویض مربی در سوریه، اخیرا منجر به بركناری میلوسلاو رادی نوویچ ۶۲ساله و صربستانی و سپرده شدن زمام امور به یك مربی بومی به نام فجر ابراهیم شده و همین مربی است كه غروب روز چهارشنبه در مسابقه با ایران در تهران بر روی نیمكت ذخیره ها می نشیند، اما در دمشق هنوز اكثریت با كسانی است كه نمی دانند دلایل بركناری رادی نوویچ واقعا چه بوده و آیا مسائل و اختلافات مالی همان قدر در قضیه سهیم بوده است كه گفته می شود و یا نكات دیگر نقش اصلی را ایفا كرده اند.

● شرایط مهیا است

قدر مسلم این كه وضعیت فعلی فوتبال ایران و سوریه غیرقابل قیاس است و همان طور كه در آینه تاریخ همیشه ایران بر حریف چربیده، سوری ها این بار نیز در حالی به تهران آمده اند كه در ۴ دیدار تداركاتی اخیرشان متحمل ۳ شكست شده اند كه دو تایش در برابر عراق بوده است. این تیم به محض كنار گذاشتن رادی نوویچ و رویكرد به فجر ابراهیم ۱۲ بر لیبی پیروز و باعث قطع نوار ۳ شكست متوالی اش شد، اما ناراحتی های ناشی از ناكامی های اخیر باعث شده سوری ها در شرایطی نامساعد به تهران بیایند و وضعیت و مقدمات برای تكرار پیروزی های گذشته ایران مهیا شود. درست است كه ایران هم دوره بدی را سپری كرده و پس از شكست و حذف در همان مرحله نخست جام جهانی مجبور به تغییر كادر مربیان تیم ملی و حتی عوض كردن سران فدراسیون شده اما تیم ایران با پشتوانه بهتر و محكمتری به صحنه می آید و حتی غیبت اكثر لژیونرهای اروپایی ما نیز اسباب تضعیف آشكار تیمی نشده است كه پس از پیروزی ۰۱ هفته گذشته در برابر امارات در مسابقه ای تداركاتی، قدری روحیه هم گرفت.

وصال روحانی