ظاهر ما همه چیز ما نیست

همه ما انسان‌ها طالب زیبایی هستیم و آن را دوست داریم. همه ما دوست داریم ظاهری آراسته و چهره‌ای خوشایند داشته باشیم که تحسین دیگران را برانگیزد.
اما حد و حدود این زیبایی‌دوستی …

همه ما انسان‌ها طالب زیبایی هستیم و آن را دوست داریم. همه ما دوست داریم ظاهری آراسته و چهره‌ای خوشایند داشته باشیم که تحسین دیگران را برانگیزد.

اما حد و حدود این زیبایی‌دوستی تا کجاست؟ اساساً همه انسان‌ها به دنبال زیبایی هستند، چون زیبایی اعتماد به نفس را بالا می‌برد و مطلوبیت اجتماعی به وجود می‌آورد. روان‌شناسان معتقدند داشتن ظاهر مناسب یکی از شرط‌های موفقیت در زندگی اجتماعی است. زیرا کسی که از وضعیت چهره و ظاهرش رضایت داشته باشد، با تمرکز بیشتری به کار و فعالیت می‌پردازد ضمن اینکه از آنجایی که مردم در برخورد با افراد آراسته، تصویر مثبتی از آنها در ذهن دارند، موفقیت‌ها و عملکرد‌های مثبت آنها را به خوبی به یاد می‌سپارند و از آن تقدیر می‌کنند.

با این حال نباید تصور کنیم که زیبایی پایه و اساس همه چیز را تشکیل می‌دهد. بی‌تردید رفتار و منش افراد، بیش از زیبایی ظاهر و چهره آنها در ذهن دیگران باقی می‌ماند و تاثیر ماندگارتری هم خواهد داشت. بنابراین خود را درگیر خودآرایی بیش از حد نکنید. در هر موقعیتی، زمان و مکان و شرایط محیط را در نظر بگیرید و براساس آن خود را بیارایید. افرادی که ظاهر و زیبایی آن را ملاک همه چیز قرار می‌دهند، خود را دچار استرس‌های بی‌جا می‌کنند و به جای آنکه با زیبایی اعتماد به نفس خود را بالا ببرند، برعکس خود را دچار نگرانی می‌کنند و حتی کار را به جایی می‌رسانند که سعی می‌کنند خود را مطابق میل و سلیقه دیگران بیارایند. در چنین شرایطی فرد دچار از خودبیگانگی شده و تنها برای جلب رضایت دیگران و برانگیختن تحسین آنها زندگی می‌کند. پس در همه موارد جانب تعادل را نگه دارید و از افراط و تفریط بپرهیزید.

منیژه پرتو