می گردند

خوب می دانیم كه دیگر نباید فكر خود را به نام هایی همچون «گونش» مشغول كنیم و در مورد بد و خوب این ماجرا تأمل نماییم. نیك به این موضوع واقفیم كه هدف از مطرح كردن نام افرادی چون گونش، رهایی جستن از فشار ناشی از باخت در دربی شصت ویكم است و اصلاً نباید آن را جدی گرفت.

البته منكر این مسأله نمی شویم كه مذاكرات اولیه و مختصری بین طرفین صورت گرفته اما نباید برای این مورد درصدی شانس قایل شد كه مربی سرشناس تركیه ای جای مرفاوی را روی نیمكت استقلال می گیرد چرا كه تمام اتفاقات و حرف و حدیث ها در روزهای اخیر، بیشتر جنبه روانی را مد نظر قرار داده و در واقع تضمینی برای عملی شدن آن وجود نداشته است.

وارد كردن شوكی به صمد مرفاوی، تسكین درد هواداران و نیز محبوب شدن مدیر عامل جدید، می تواند از اهداف مطرح كردن این بحث باشد اما هرچه هست، باید موضوع استقلالی شدن گونش را به فراموشی سپرد. حتی نزدیك شدن ناصر حجازی به نیمكت آبی پوشان هم نمی تواند در عمل واقعیت داشته باشد چرا كه تا امیرقلعه نویی هست، حجازی نمی تواند عهده دار این مسؤولیت شود. قلعه نویی استقلال را قهرمان ایران كرده و از مقبولیت، محبوبیت و احترام خاصی نزد اعضای هیأت مدیره باشگاه و هواداران برخوردار است؛ مسؤولیت وی در رأس كادر فنی تیم ملی نیز مزید بر علت شده تا استقلالی ها مصرانه بر ادامه فعالیت او در تیمشان پافشاری كنند.

حتم بدانید اگر قرار بر تغییری روی نیمكت قهرمان لیگ پنجم باشد، نه مربیان خارجی همچون گونش در این مقطع شانسی دارند و نه فرصت و نوبت به امثال حجازی می رسد. تنها احتمالی كه در این بین وجود دارد، بازگشت قلعه نویی به استقلال - البته از این نظر كه مجدداً به عنوان سرمربی، هدایت آبی پوشان را برعهده بگیرد- و تشكیل دوباره كادر فنی فصل قبل است.

در این موضوع شك نكنید كه تغییر و تحول چندانی در كار نخواهد بود گرچه مدیریت جدید باشگاه هنوز موضع مشخصی اتخاذ نكرده و گویا بدش نمی آید زمان خود را صرف بررسی شرایط گزینه های مختلف كند. مطمئنیم كه در نهایت به جز آن موردی كه برایش احتمال قایل شدیم، اتفاق دیگری در استقلال نخواهد افتاد اما درعین حال منكر این جریان نیز نمی شویم كه تحركاتی درون باشگاه مشاهده می شود كه با هدف تغییر سرمربی انجام می شود.

این تحركات گرچه سرانجامی نخواهد داشت اما با این وجود در عجب مانده ایم كه چرا و چطور مدیریت آشنا به ورزش(!) باشگاه استقلال در این شرایط به این موضوع فكر می كند. بارها گفته و بازهم می گوییم كه مشكل این تیم، كادر فنی اش نیست؛ استقلال ابزار اولیه و لازم را در اختیار ندارد و بیشتر مشكلاتش در این موضوع خلاصه می شود.در حال حاضر صمد مرفاوی سرمربی است و همه نیز خوب می دانند كه امیرقلعه نویی تمام مسایل و اتفاقات آبی پوشان را به طور كامل تحت نظر دارد؛ این زوج همان اعضای اصلی كادر فنی فصل قبل هستند كه امسال به جای آنكه كنار هم بنشینند، این نشست ها را به محافل خصوصی محدود كرده و بعضاً از طریق موبایل به هنگام بازی ها با یكدیگر در ارتباط هستند.

استقلال بازیكن تأثیرگذار در مجموعه خود كم می بیند و وقتی این چنین است، بزرگترین مربیان دنیا نیز نمی توانند كار خاصی برای این تیم انجام دهند. بهترین گلزن، بهترین و خلاق ترین هافبك بازیساز و چپ پای قدرتمند آبی پوشان از این تیم جدا شده اند و قلب استقلال به خوبی سال قبل نمی زند. با این تفاسیر چقدر می توان صمد مرفاوی را در جریانات و كسب نتایج نامطلوب اخیر مقصر دانست؟نمی خواهیم در عین حال اشتباهات مرفاوی و برخی مشكلات كه به وی مرتبط می شود را پنهان كنیم اما باید اذعان داریم كه مدیران این تیم بیشتر از آنكه در فكر استخدام مربی جدید و تغییر وتحولات روی نیمكت باشند، می بایست تمهیدات لازم برای جذب ۲ ، ۳ هافبك و مهاجم اسمی و كاربلد را بیندیشند.

در عجبیم در شرایطی كه مصالح اولیه و لازم برای ساختن استقلال وجود ندارد، چطور مدیران باشگاه به دنبال «بنا» می گردند. البته در این تیم با توجه به حضور نفراتی با سابقه ورزشی درخشان(!) در حوزه مدیریت باشگاه، چنین اقدامات و تصمیماتی اصلاً عجیب نیست. مدیریت ورزشی این روزها در باشگاه فرهنگی - ورزشی استقلال، معنی و مفهوم خاصی پیدا كرده است. اگر دنبال معنی اصلی این واژه و رشته تخصصی می گردید، سری به باشگاه استقلال بزنید یا اتفاقات آن طی هفته ها و ماه های اخیر را مرور كنید.