جمعه, ۱۰ فروردین, ۱۴۰۳ / 29 March, 2024
مجله ویستا

فیلمی به ظاهر سیاسی


فیلمی به ظاهر سیاسی

«سنگ, كاغذ, قیچی» شروع خوب و تیتراژ قابل قبولی دارد كه در همراه كردن تماشاگر بی تأثیر نیست با توجه به حضور بازیگران مطرح در این فیلم و فضای اكشنی كه بر این فیلم حاكی است, انتظار می رود كه این فیلم جزو فیلمهای پرفروش امسال باشد و موفقیتی در گیشه برای سعید سهیلی به ارمغان آورد

● نگاهی به فیلم «سنگ، كاغذ، قیچی» ساخته سعید سهیلی

در كارنامه هر كارگردانی نقطه عطفی وجود دارد و «سنگ، كاغذ، قیچی،» را هم شاید بتوان در كارنامه سعید سهیلی حداقل در بین چند كار آخرش نقطه عطفی به شمار آورد، اما این دلیل بر این نمی شود كه این فیلم بدون اشكال باشد، در این فیلم نكات مثبتی وجود دارد كه تا حدی ایرادات این فیلم را می پوشاند.

مهمترین نكته مثبت در این فیلم كارگردانی خوب و روان است كه نشان از حرفه ای شدن كارگردانش دارد. به معنای دیگر، سعید سهیلی با تجربیاتی كه طی چند ساخته قبلی خود به دست آورده، در این فیلم از تمامی آنها به خوبی استفاده می كند.با این حال، نخستین موضوعی كه در این فیلم به چشم می خورد، دو پاره بودن داستان این فیلم است. نیمه ابتدایی كه بحث انتقام در آن مطرح است، بیشتر یادآور فیلمهای مسعود كیمیایی است. مردی پس سالها از زندان می آید و در پی انتقام گیری از مسبب مصائب خود است. بازگشت از زندان، رفتن به سراغ دوست دوران زندان، پرسه زدن در مناطق پایین شهر و دیالوگهای سنگین، شباهتهای فراوانی به فیلم «اعتراض» كیمیایی دارد.

اما در ادامه فیلم و با مطرح شدن موضوع گروگانگیری، این فیلم شباهت زیادی به كارهای حاتمی كیا پیدا می كند، به خصوص اینكه افرادی كه گروگان گرفته شده اند، شباهت زیادی به آدمهای فیلمهای حاتمی كیا دارند و بعضی از همان بازیگران هم در این فیلم حضور دارند! آن هم در همان تیپهایی كه همواره در فیلمهای حاتمی كیا حضور داشته اند.

این سكانس فیلم شباهتهای فراوانی به فیلم آژانس شیشه ای حاتمی كیا پیدا می كند.

اما از منظری دیگر این فیلم را در ژانر خاصی هم نمی توان قرار داد، چون اگر بخواهیم این فیلم را پلیسی در نظر بگیریم با توجه به صحنه های سوزناك و عاطفی نمی توان آن را یك فیلم پلیسی صرف به شمار آورد. البته این مشكل تنها مربوط فیلم سنگ، كاغذ، قیچی نیست و برای بیشتر فیلمهای سینمایی ایران نمی توان ژانری مشخص را تعریف كرد. اكثر فیلمها در این سینما تلفیقی از چندین ژانر مختلف است.

«سنگ، كاغذ، قیچی» در جاهایی نیز تبدیل به یك فیلم سیاسی می شود، اما این اعتراضات سیاسی در حد معرفی همان حاجی مرموز باقی می ماند كه با یك تلفن وزیر بركنار می كند. هیچ كدام از این حرفها نیز تازگی ندارند و بارها در بسیاری از فیلمها به آنها اشاره شده است. به هر حال هنوز هم در سینمای ایران برای ساخت فیلم واقعاً سیاسی مشكلات فراوان است! اما آنچه در این میان تازگی دارد، درگیری جهان است نه به حكم قانون كه به حكم جانبازان او را مجازات می كند، بدون آن كه خونی ریخته شود كه باعث گناهكار شدن قهرمان فیلم شود.

همین پایان بندی خوب فیلم تا حد زیادی به فیلم كمك می كند كه تماشاگر را با خود همراه كند و بخش زیادی از ضعفهای فیلم نیز پوشانده می شود.

همین جاست كه به اهمیت پایان بندی در فیلم می توان پی برد. با توجه به اینكه نیروی انتظامی در ساخت این فیلم جایگاه مهمی داشته، بنابراین تصویری كه از نیروی پلیس در فیلم ارائه می شود، بسیار آرمانی است، چیزی كه كارگردان نیز به آن اذعان داشته است. به هر حال نیروی انتظامی پشتیبان مالی مهمی در این فیلم بوده و همین باعث ساخت صحنه های اكشن سطح بالا در فیلم شده است.

بازی خوب و قابل قبول اكثر بازیگران نیز باعث شده است كه شخصیتهای اصلی ملموس و واقعی جلوه كنند. به خصوص بازی امین حیایی كه در نقش جدی او را بسیار مسلط نشان داده است و حتی در روزهای اول جشنواره بیست و پنجم، بسیاری او را یكی از شانسهای سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول مرد می دانستند.

با این وجود شخصیت پردازی در «سنگ، كاغذ، قیچی» موفق به نظر نمی رسد. برای كارگردان روایت داستان جذاب بر همه چیز ترجیح دارد و بسیاری از شخصیتها كاملاً بدون تعریف باقی می مانند. به خصوص زوجی كه «جهان» را در تمامی مراحل یاری می كنند در حد تیپ باقی می مانند و اندیشه فولادوند هم شباهتی به یك دختر افغانی ندارد.

سایه ماجراها و حوادث در این فیلم آنقدر بلند و پر رنگ است كه سهیلی غافل می شود و با انتخاب دو بازیگری كه بیشتر در سینمای دفاع مقدس به شهرت رسیده و به تیپ تبدیل شده اند، خیال خود را از بابت ملموس بودن آدمها راحت می كند و همین باعث می شود كه شخصیت پردازی درستی بر روی آنها انجام ندهد.یكی از نكات مثبت این فیلم صحنه های اكشن و جلوه های ویژه آن است، به خصوص صحنه های برخورد بنزهای الگانس پلیس با اتومبیل قهرمان فیلم كه با توجه به كمبود چنین صحنه هایی در سینمای ایران دیدن این صحنه ها برای تماشاگر جذاب است.

«سنگ، كاغذ، قیچی» شروع خوب و تیتراژ قابل قبولی دارد كه در همراه كردن تماشاگر بی تأثیر نیست.با توجه به حضور بازیگران مطرح در این فیلم و فضای اكشنی كه بر این فیلم حاكی است، انتظار می رود كه این فیلم جزو فیلمهای پرفروش امسال باشد و موفقیتی در گیشه برای سعید سهیلی به ارمغان آورد.

نرگس خرقانی



همچنین مشاهده کنید