نیمكتی در اختیار ستاره ها

تنها برنامه قلعه نویی برای پنالتی ها این بود كه در دقیقه ۱۲۰ دروازه بانی را به میدان بفرستد كه نه تنها در طول بازیها كه در طول ۱۲۰ دقیقه هم توپ به دست اش نخورده بود و اصطلاحاً بدنش خام بود

برای بررسی ناكامی مقابل كره جنوبی باید از ابتدا به كار تیم ملی در جام ملت ها نگاهی انداخت. ما یك سیر نزولی را در طول ۴ دیدار داشتیم. مقابل ازبكستان چندان خوب نبودیم و برای توجیه ضعف تیم در نیمه اول گفته شد كه تیم ملی دیر گرم می شود.

كادر فنی هیچ اشاره ای به ضعف های خطوط سه گانه تیم نكرد و با این توجیه و با توجه به برد در آن بازی دل به بازیهای بعد بستیم. مقابل چین به یك تساوی در نیمه دوم دست یافتیم. تیمی كه با شكست مقابل ازبكستان ضعف اش آشكار شد.

مقابل میزبانی كه ۱۰ گل خورده بود با كمك داور ۲ گل زدیم. در طول این ۳ بازی دائماً كادر فنی در حال محك زدن سیستم ها و نفرات مختلف بود. ما بازی به بازی افت كردیم و ضعیف تر شدیم. هیچ طرحی برای حركات تهاجمی تیم نبود. توپ ها بی هدف زده می شد و تمام تكیه تیم روی تخصص و توانایی فردی بازیكنان بود، درحالی كه این موضوع باید برعكس می شد.

به جای آنكه بازیكنان بزرگ مان در خدمت نیمكت باشند این نیمكت بود كه خود را با ستاره هایش تنظیم می كرد و به این ترتیب همه چیز را به قضا و قدر سپردیم. به این فكر نكرده بودیم كه اگر تیم آنالیز شود و نقاط قوت ما مهار شود باید چه كنیم.

در مقابل اما كره جنوبی با شناخت كامل رودرروی ما حاضر شد. آنها هیچ چیزی نداشتند و برعكس ایران كه تمام داشته های خود را به این مسابقات فرستاده بود، باز هم كره ای ها به این مسابقات به چشم یك تدارك برای جام جهانی نگاه می كردند. در عوض ما تمام موجودیت تاریخ فوتبال مان را همراه داشتیم و در هیچ زمانی به اندازه این دوره مهره به روز و بین المللی نداشتیم.

در مقابل كره هیچ چیزی نداشت. نه شوتزنان خوب، نه یك بازیگردان بزرگ. آنها از همان ابتدا با هدف پنالتی به میدان آمدند. خوب می دانستند در پنالتی چه نقطه قوتی دارند و روی آن حساب ویژه ای باز كرده بودند. در مقابل تیم ملی ایران همه چیز از نظر مهره داشت اما تاكتیك و برنامه ای برای این مهره ها نداشت.

تنها نقطه قوت ما مهارت های فردی بود كه آن را نیز كره ای ها مهار كرده بودند. تنها برنامه قلعه نویی برای پنالتی ها این بود كه در دقیقه ۱۲۰ دروازه بانی را به میدان بفرستد كه نه تنها در طول بازیها كه در طول ۱۲۰ دقیقه هم توپ به دست اش نخورده بود و اصطلاحاً بدنش خام بود. ۲ تعویض دیگر ما هم اصلاً مناسب نبود. مهرزاد معدنچی با اینكه بازیكن باهوشی نیست اما در زمان حضورش در زمین با دوندگی هم جناح راست حریف را به هم ریخته بود و هم در ۲ در ضد حمله خطرناك حریف تیم را نجات داد.

كره ای ها روی زندی برنامه داشتند كه با آمدن معدنچی كمی غافلگیر شدند. خط حمله ما هم كه كاملاً خنثی بود. چنین تیمی نمی توانست در مسابقات موفق باشد و نقص های آن در یك مطلب قابل گنجاندن نیست.

جلال چراغ پور