چرا مدگرا می‌شویم؟

گرایش به مد و مدگرایی در جوانان، علت‌های زیادی می‌تواند داشته باشد؛ دلایلی چون فرار از تنهایی، ترس از تحقیر و تمسخر و خودنمایی. در این مجال کوتاه، بررسی تمام عوامل و ریشه‌یابی آنان، میسر نیست. پس بهتر است با ایجازی هنرمندانه، به اصلی بپردازیم که مطمئنا، اساس دیگر عوامل است.

گرایش به مد و مدگرایی در جوانان، علت‌های زیادی می‌تواند داشته باشد؛ دلایلی چون فرار از تنهایی، ترس از تحقیر و تمسخر و خودنمایی. در این مجال کوتاه، بررسی تمام عوامل و ریشه‌یابی آنان، میسر نیست. پس بهتر است با ایجازی هنرمندانه، به اصلی بپردازیم که مطمئنا، اساس دیگر عوامل است.

آنچه والدین گرامی باید بدانند این است که طرز لباس پوشیدن نوجوانان، نشان‌دهنده تصور آنان از خودشان است؛ پس هرچه نوع پوشش فرزند شما عجیب و غریب‌تر باشد، نشان از تصوری موهوم، مغشوش، مضطرب و سردرگم نسبت به خود است. نبود خودشناسی درست و سازنده یا احساس خودکم‌بینی، می‌تواند دلیلی باشد تا نوجوان ما، به هر وسیله‌ای ـ حتی غیرمتعارف ـ چنگ زند تا این گونه کم و کاستی‌های زندگی‌اش را جبران کند و به​گونه‌ای خاص به چشم جامعه آید.

ایجاد تصوری واقع‌بینانه از خویش، ایجاد احساس ارزشمندی، آگاه ساختن جوان از توانایی‌های بالقوه فردی، با شیوه‌ای سالم و دوستانه نه تحکم‌برانگیز و نصیحت‌گونه، می‌تواند نوجوان ما را به سمت «خود حقیقی» خویش، نه «خود کاذب و خیالی» رهنمون سازد.

بهتر است بدانید که ویژگی خاص این دوران، بحران و سرکشی است. سعی کنید تا آنجا که می‌توانید نظرات خود را به او تحمیل نکنید، هیچ گاه با او درنیفتید و در تمام مواقع، آرامش خود را به عنوان والدینی بالغ و صبور حفظ کنید.

بدانید که کیمیای مهر و محبت، به جای جدال و بحث‌ بی‌سرانجام، می‌تواند فرزند شما را در هر شرایطی که هست به سوی «خود واقعی»​اش نزدیک کند. البته به شرط آن که نوع محبت و ابراز آن، بی‌دریغ و بی‌بهانه باشد، نه سرشار از طعنه و گلایه.

جان کلام این که برای داشتن فرزندانی متعادل و متعارف، به دور از مدگرایی‌های افراطی و عجیب غریب، باید از «خود» شروع کنیم. تا وقتی خودمان‌، بی‌نیاز از تشریفات و تعلقات مادی دنیا نباشیم و تا وقتی ذهن‌مان، فارغ از هر آنچه اساس خوب زندگی کردن است باشد، نمی‌توان انتظار فرزندانی متعادل، با هویت و آگاه از ارزشمندی‌های خویش داشت.

سرور حاجی سعید

کارشناس ارشد روان‌شناسی تربیتی