انگیزه كناره گیری جك نیكلاس افسانه ای از ورزش گلف

جك نیكلاس با شركت در رقابت های امسال گلف اوپن بریتانیا كه یكی از چهار گرنداسلم این ورزش است, برای همیشه با ورزش قهرمانی و شركت در رقابت های عمده و رسمی گلف خداحافظی خواهد كرد

این رقابت ها از ۲۴ تا ۲۷تیر ماه در سنت اندروز برگزار می شود و از سال ۲۰۰۰ كه این پیكارها در همین محل انجام پذیرفت، نیكلاس برای اولین بار است كه به صحنه این پیكارها بازمی گردد. گلف باز افسانه ای و ۶۵ ساله آمریكایی كه به او خرس طلایی می گویند، تاكنون سه بار گلف اوپن بریتانیا را برده است كه دوبار آن در همین زمین ها و به سال های ۱۹۷۰ و ۱۹۷۸ بوده است. نیكلاس فروردین ماه امسال برای آخرین بار در مسترز كه اولین گرنداسلم گلف هر سال نیز هست شركت كرده بود و حالا با واپسین روزهای بازیگری خود مواجه است. «می دانم كه حضورم در این رقابت ها همان قدر عاطفی و احساس برانگیز خواهد بود كه در دفعات نخست و قبلی بوده است، ضمن این كه خود من نیز ذاتاً آدمی احساسی و عاطفی هستم و سریعاً اشكم در می آید. پیرها این گونه اند.»نیكلاس اخیراً برای شركت در مراسم تاسیس یك مجتمع گلف و به راه اندازی یك پروژه توسعه این ورزش به اسپانیا سفر كرده بود، اما آنجا هم بیشتر به خداحافظی اش با ورزشی می اندیشید كه بیش از۴۵ سال است در بالاترین سطح آن می درخشد و به معروف ترین چهره آن بدل شده است. «من از این كه به قسمتی از تاریخ این ورزش بدل شده ام، لذت می برم، اما حقیقت آن است كه دیگر كارایی سابق را ندارم و نمی توانم قدرتی را ارائه بدهم كه انتظار آن از من می رود و هوادارانم توقع آن را دارند. اگر قرار باشد فقط در میدان حاضر باشم و یكی از پاهای قهرمانی جلوه نكنم، اصلاً نباشم بهتر است. به همین خاطر است كه قصد كناره گیری دارم.» نیكلاس در عمر طولانی ورزشی اش ۱۸ گرنداسلم گلف را برده است. در این ارتباط به جز سه دوره اوپن بریتانیا كه از آن یاد كردیم، نیكلاس ۶ بار در مسترز، چهار مرتبه در یو.اس. اوپن و پنج نوبت هم در تورنمنت PGA قهرمان شده و این آماری است كه كس دیگری در گرنداسلم ها به آن دست نیافته است.اما حالا كجا و دوران آن قهرمانی ها (كه با مسترز ۱۹۸۶ تمام شد) كجا؟ «خب، امیدوارم وقتی پا به سنت اندروز می گذارم، یك جور محترمانه بازی كنم و كاری نكنم كه اعتبار و آبروی گذاشته ام و حیثیتی كه طی این مدت به دست آورده ام به هدر برود. امیدوارم شكل و فرمی از بازی در وجود من مانده باشد و بتوانم با آن خودنمایی كنم. فكر نمی كنم نمایش بزرگی از سوی من باشد، اما قصد آسان تسلیم شدن را هم ندارم.»نیكلاس اوایل بهار امسال طی تورنمنت مسترز، در دو دور نخست از امتیازات ۷۷ و ۷۶ فراتر نرفت و نتوانست در دو مرحله پایانی كه سیمای قهرمانی در آن مشخص می شد، حاضر باشد و در پایان مرحله دوم حذف شد. همان نتایج و حضور ضعیف در پیست اگوستا در ایالت جورجیای آمریكا او را بیشتر مصر كرد كه برود. «این گونه حضور در مسابقات به درد هیچكس و به خصوص خودم نمی خورد. در سال های اخیر، بارها به این مشكل برخورد كردم و این حس را داشتم. این حس را كه فقط یك شركت كننده ام و نمی توانم مثل سابق در كورس و كوران كسب یكی از مقام های بالا باشم.»

•تمرین پدر با پسر

یكی از تصورات و احتمال هایی كه در خصوص نیكلاس وجود دارد، این است كه او به رغم بازنشستگی قریب الوقوع در تورنمنتی كه هر ساله به نام و یاد خود او برگزار می شود و مموریال خوانده می شود و از سری تورنمنت های رسمی گلف است نیز شركت جوید. «خرس طلایی» هنوز رسماً اعلام نكرده است كه چنین خواهد كرد یا نه، اما این فكر مشخص است كه او برای كسب آمادگی جهت رقابت های اوپن بریتانیا و كسب رتبه ای محترمانه (به زعم و زبان خود او) در آن، طی روزهای پیش رو به تمرین با پسر خودش مشغول خواهد شد. «من و پسرم هر تمرین و كار لازمی را در این ارتباط انجام خواهیم داد. او می تواند مرا به تحرك بیشتر وادارد. سال ها در پی هم گذشته اند و حالا برخلاف خودم پسرم جوانی رعنا و قوی تر از من است. او می تواند كمك های لازم را در آخرین روزها به من ارزانی دارد.»در نخستین روزها، نیكلاس به پدیده گلف بدل شده بود. او اولین پیروزی اش را در اوپن بریتانیا ۴۳ سال پیش و در رقابت های سال ۱۹۶۲ تجربه كرد. موقعی كه آن مسابقات در منطقه رویال تون برگزار می شد. نیكلاس در قیاس گذشته با امروز می گوید: «در اگوستا طی ماه آوریل امسال در یك مرحله از رقم ۷۶ فراتر نرفتم و بنابراین مشخص می شود كه تا چه حد از نقطه و هدف مورد نظر دور بوده ام. تنها رویداد خوب در آنجا این بود كه مرا به یاد اولین سال شركتم در رقابت های اگوستا انداخت. آن جا در هیئت یك جوان تازه وارد نیز به پوئن ۷۶ رسیدم. به خودم گفتم جك نگران نباش، در ۶۵ سالگی همان قدر بد هستی كه ۴۶ سال پیش بودی. حداقل قضیه این است كه نسبت به آن ایام ضعیف تر و بدتر نشده ام. از زمان اتمام مسترز من فقط در یك تورنمنت دیگر شركت كرده ام و آن هم دلچسب نبود.»یك فرض محتمل و راه قریب به یقین برای نیكلاس شركت در «تورمسن ها» است. كاری كه تقریباً تمام گلف بازان پس از پایان بخشیدن به دوران حضورشان در تور حرفه ای، به آن دست می زنند و نیكلاس نیز احتمال آن را رد نمی كند. «شركت من در این گونه رقابت ها قطعی است اما این كه هر ماه چند بار این كار را می كنم، چیزی است كه هنوز مشخص نشده است.»

•تخصص اول

به رغم كناره گیری از مسابقات رسمی و حرفه ای گلف، نیكلاس در نظر ندارد كه به كلی از این ورزش دوری جوید. او حالا به عنوان یك طراح درجه اول زمین های گلف و یك برنامه ریز و مشاور عالی هم در این ورزش مورد قبول و احترام همگان قرار دارد. «هیچ چیز با طرح و قالب پیست های موئیرفیلد و یا اگوستا برابری نمی كند. شاید این را به لحاظ زیبایی این مكان ها می گویم و شاید هم به این سبب كه برای من خاطره انگیزند. اما من كلاً آدم خوش اقبالی هستم زیرا در تمام عمرم به ورزشی پرداخته ام كه عاشق آن هستم. من حتی می توانم به شما بگویم كه طراحی زمین های گلف مشغولیت و تخصص اول من بوده است و این كه توانستم در دومی (شركت در مسابقات این رشته) به درجات و نتایج بالاتری برسم، یك موهبت برای من است و اشك شوق به چشمانم می آورد. چه كنم؟ قبلاً هم گفتم كه یك پیر احساساتی هستم.»