همچنان در حسرت ورزشگاه اختصاصی

در فصل جاری استقلالی ها در چند جای مختلف تمرین کرده اند که ورزشگاه های شیرودی, آزادی و پیکان شهر از آن جمله بوده اند

فیروز کریمی که شروع خوبی را برای استقلال تهران در نیم فصل دوم لیگ برتر فوتبال ایران رقم زده و این تیم را به پیروزی ۱-۲ در زمین تیم سابق خودش یعنی استقلال اهواز نایل ساخته است، می گوید متاسف است که تیمی با ۲۰ میلیون هوادار ( اشاره به استقلال تهران) یک زمین تمرینی مختص خودش ندارد.

در فصل جاری استقلالی ها در چند جای مختلف تمرین کرده اند که ورزشگاه های شیرودی، آزادی و پیکان شهر از آن جمله بوده اند.

در این بین واگذاری ورزشگاه تختی به آبی ها که در ابتدای فصل از آن یاد شده بود. همان طور که پیش بینی می شد، به اجرا در نیامده است و تکلیف تملک این ورزشگاه که هم روشن و هم مبهم است، اجرای آن را غیرممکن ساخته است.

هیچ یک از این مسایل نکات تازه ای نیست و پیشینه داشته و نظایر آن در گذشته هم دیده شده و آن چه اسباب تعجب می شود و شنیدنش لااقل از زبان آدم کار بلدی مثل فیروز کریمی بیشتر موجب حیرت می گردد، این است که چرا تیمی مردمی مثل استقلال زمین اختصاصی ندارد. برای مردی که لابد دلایل این امر را می داند و در عین حال نمی داند(!) آوردن نکات ذیل الزامی است: مدیران استقلال در تمامی سال های اخیر فقط مصروف مسایل روزمره شده اند که رتق و فتق زندگی مالی باشگاه عمده ترین آنها بوده است. گرداندن باشگاهی مثل استقلال آن قدر سخت بوده که شاید سران این باشگاه نتوانسته باشند به کاری اساسی مثل ساخت ورزشگاه و زمین تمرینی بپردازند و شاید هم سیاست گذاری باشگاه به حد ناقصی بوده باشد که این اصل مهم در آن نادیده گرفته شده است.

● حرف اول

قدر مسلم این که فیروز کریمی در این باره جوابگوی اول نیست و مسوولیت را هم نباید از او طلبید، اما وی نیز باید بداند به باشگاهی پیوسته که روزمرگی در آن حرف اول را زده و به ندرت از برنامه ریزی های کلان و دورنگرانه برخوردار بوده است. اگر ترانسفری در کار بوده، فقط برای اداره باشگاه و رتق و فتق امور مالی تیم برای کوتاه مدت بوده است. همین که خرج تیم داری برای یکی دو ماه فراهم آمده است، مسوولان باشگاه به همان حد کفایت کرده و به ماه های بعدی اندیشیده اند. تغییر مکرر هیات رییسه و مدیرعامل باشگاه طی این مدت نیز بر حجم قضیه فوق افزوده و تولید مشکل کرده است. یعنی در نزد آبی ها کسی نبوده است که به این بیاندیشد که اگر الان یک ورزشگاه و زمین های تمرینی برای تیم دایر کند و کاری از این دست صورت دهد. می تواند حتی به لحاظ صرفه جویی مالی قدمی بلند برای باشگاه بردارد و نفرات تیم به جای دربه در بودن و هر روز سر درآوردن در محیط های تمرینی جدید به یک جای مشخص و ثابت بروند و از دردسرهای مساله ای که برشمردیم، مبرا باشند و با خیال راحت، تمریناتی بهتر را انجام بدهند.

● هرگز

چه فتح الله زاده که اینک مدیرعامل است و چه کسانی که قبل از وی حائز این سمت بوده اند ( و حتی خود فتح الله زاده در دوره اول مدیر عاملی اش) هرگز نتوانسته اند طرح تامین زمین تمرینی اختصاصی برای باشگاه را جدی بگیرند و حسرت آن را برای همیشه از دل ها بشویند. برخی می گویند آنها نخواسته اند اما حقیقت آن است که مسایلی هم وجود داشته که دست آنها بسته است. وقتی مجبور باشید ارقام چند صد میلیونی جذب و به کا رگیری بازیکنان تیم را دایما تامین و به صدها خرج روزمره دیگر فکر کنید، بدیهی است که از بسیاری نکات ریشه ای دیگر غافل خواهید ماند و حتی اگر به ارزش ریشه ای این امور معتقد باشید، باز مجبورید همان راه را بروید. این چنین است که استقلال مجبور است ابتدای هر هفته و حتی صبح هر روز به این فکر کند که برای تمرین به کجا برود و هر محل انتخابی و هر راه حل نیز به همان روز و هفته منحصر شود و از همان حد فراتر نرود.

طی این سال ها بارها شنیده ایم که سازمان تربیت بدنی برای حل مشکل فوق فلان و بهمان زمین تمرینی و یک ورزشگاه خاص را در نظر گرفته و می خواهد آنها را به آبی ها بدهد و به دفعات شنیده و دیده ایم که مدیران استقلال کلنگ احداث فلان ورزشگاه اختصاصی این باشگاه را بر زمین کوبیده اند. اما نشان به آن نشان که نه زمینی نصیب باشگاه شده و نه ورزشگاهی به نام استقلال به ثبت رسیده و ساخته شده است ، مگر پرسپولیس وضع بهتری در این خصوص داشته است؟ چه باید کرد؟ فقط نباید حرف های فیروز کریمی را جدی گرفت. ولی مگر او حرف های جدی هم می زند؟!

وصال روحانی