آرژانتین و فرصت درخشش در جام جهانی

برای هر تیمی نخستین بازی جام جهانی سخت ترین بازی است بازیکنان هیچ وقت نمی توانند بهترین بازی را به نمایش بگذارند و فشار و استرس ناشی از بازی تا مدت ها حتی پس از شروع بازی ادامه دارد

برای هر تیمی نخستین بازی جام جهانی سخت‌ترین بازی است. بازیکنان هیچ‌وقت نمی‌توانند بهترین بازی را به نمایش بگذارند و فشار و استرس ناشی از بازی تا مدت‌ها حتی پس از شروع بازی ادامه دارد.

آرژانتین هم از این امر مستثنی نبود، هر چند بازی مقابل ساحل عاج بهتر از آنچه پیش‌بینی می‌کردند، آغاز شد. در پایان نیمه اول آرژانتین ۲ گل جلوتر افتاد و این نشان‌دهنده یک بازی خوب بود؛ چیزی که نوید یک نیمه دوم عالی و جذاب و دیدنی را می‌داد. اما ناگهان سطح فوتبال آنها تنزل یافت و به حریف آفریقائی خود، ساحل عاج - که علاقه وافری به گلزنی و یا حداقل خودنمائی در این نخستین حضور داشت - اجازه بازی تیمی دادند.

خوزه پکرمن، مربی آرژانتین هر آنچه را در توان داشت به‌کار بست تا به مهمترین پیروزی خود دست یابد. او هم‌اکنون منتظر آن است تا ۲ بازی دیگر تیمش مقابل هلند و صربستان و مونته‌نگرو که بدون تردید هر دوی آنها بازی‌های سختی خواهند بود نیز انجام شود.

با وجود آنکه مسابقه بسیار عجیبی بود اما آرژانتینی‌ها از فرصت‌هائی که هرنان کرسپو و خاویر ساریولا ایجاد می‌کردند، برای حملات کشنده استفاده می‌نمودند. خوان رومن ریکلمه نیز با بازی عالی خود حریف را به زانو درآورد. نیمه اول به راستی نیمه آرژانتین بود.

اما نیمه دوم داستان سراسر متفاوتی بود. آرژانتین نشان داد که فاقد یک دفاع منسجم و سازمان‌دهی شده است. بازی بالائی دارند و به کارهای هجومی تیمی همچنان پایبند هستند.

لحظه دیدنی بازی، لحظه به ثمر رسیدن گل دوم بود. گلی که با پاس تماشائی خوان رومن ریکلمه و ضربه بی‌نظیر ساویولا، دروازه ”ژان ژاک تیزی“ بار دیگر فرو ریخت، اما ساویولا گاهی نیز در قالب یک بازیکن میانی به کارهای دفاعی می‌پرداخت. کرسپو با وجود اینکه چندان آماده نبود، اما گل اول تیمش را به ثمر رساند.

”روبرتو آبوند انزیری“ یکی از بهترین دوران حضورش در دروازه را تجربه می‌کرد.

او هنگامی که به آلمان آمد به خاطر بازی‌های اخیرش بسیار مورد انتقاد قرار می‌گرفت و نگران بود که این امر تأثیری بر اعتمادبه‌نفس او داشته باشد؛ اما دروازه‌بان شماره یک بوکاجونیورز هم در پیروزی آرژانتینی‌ها تلاش کرد. او در یک موقعیت تک به تک مقابل ”کادرکینا“ نشان داد که می‌شود از او در دروازه استفاده کرد و از این بابت نگران نبود.

”دیوید دروگبا“ مهاجم ساحل‌عاج بارها و بارها خط دفاع آرژانتین را آزرد به‌علاوه گابریل هاینزه و روبرتو آیالا کار خود را در کنترل این مهاجم به‌خوبی انجام دادند.

نیکولاس بوردیسو در خط دفاع بسیار عالی بازی کرد. خوان پابلو سورین زیاد نتوانست خطرناک باشد و این باعث شد از بازی تاکتیکی دست بکشند. ”ماکسی رودریگوئز“ نیز که وظیفه پوشش دادن به بازیکنان در نیمه اول را داشت از عهده وظیفه خود برآمد.

آغاز نیمه دوم برای آرژانتین نیز متفاوت بود. آرژانتین همان چیزی نبود که از آن انتظار داشتیم. آرژانتین دست از بازی تهاجمی و آن نمایش خیره‌کننده نیمه اول برداشت و کار را برای ساحل‌عاج و ایجاد سازمان‌دهی جهت حملات سریع و تهاجمی آنها آسان کرد. هنگامی‌که چنین اتفاقی افتاد ریکلمه جایگاه خود را همچنان به‌عنوان مهاجمی خطرناک حفظ کرد. فراموش نکنیم که یکی از دلایل حضور آرژانتین در جمع ۳۲ تیم، بازی‌های عالی و تماشائی ریکلمه در جریان بازی‌های انتخابی بود. او بیشتر از هر کس دیگری برای آرژانتین زحمت کشیده است. خوان پایلوسورین پس از اتمام بازی گفت: ”ما قدرت کافی نداشتیم و در یک‌سوم میانی ضعیف بودیم. کمی هم خسته شده بودیم، اما تیم واقعاً خوب بازی کرد“.

”رودریگوپالاسیو“ هنگامی‌که در دقیقه ۱۸ نیمه دوم به‌جای هرنان کرسپو به میان آمد، نتوانست چندان برای تیم مفید باشد. پکرمن، سرمربی آرژانتین به راستی ریسک بزرگی کرد که بازیکنی سرعتی مانند پالاسیو را به زمین فرستاد؛ چرا که او نتوانست گل بیشتری به ثمر رساند. گونزالز هم که به‌جای ماریولا به زمین آمد نیز نتوانست برای تیم چندان مثمر ثمر واقع شود. این تعوض‌های شجاعانه پکرمن هنگامی بود که آرژانتین ۲ گل از حریف آفریقائی خود ساحل عاج که برای اولین بار در این جام حضور می‌یافت جلو بود. گل ساحل عاج نیز چیزی از ارزش‌های آرژانتین کم نکرد. این بازی نکته مهمی را به همه تیم‌های حاضر در جام چه مدعی و چه مدافع عنوان قهرمانی گوشزد کرد و آن اینکه اگر شیوه هجومی در پیش گرفتید، در بین ۲ نیمه تاکتیک خود را عوض نکنید. تیم باید به شیوه بازی خود احترام گذاشته و دست از تلاش و مبارزه برلدارد. آرژانتین بازیکنان باتجربه و متبحر زیادی دارد که توانائی‌های زیادی در کار با توپ و سایر جنبه‌های فوتبال دارند. از این نظر آرژانتین از همه تیم‌های حاضر در گروه برتر است. کار با توپ و خلق فرصت‌های بی‌شمار و همچنین تحقیر و کوچک شمردن حریف، نکته اصلی پیروزی‌های آرژانتین است. آرژانتین در بازی‌های پیشرو کار به مراتب سخت‌تری نسبت به بازی اول دارد؛ زیرا که انتظارات از دومین قطب فوتبال جهان پس از برزیل و تیمی که روزگاری ”دیه‌گو مارادونا“ را در اختیار داشته، رو به فزونی است. آرژانتین می‌خواهد خود را به‌عنوان مدعی نشان دهد. مسلماً دیدار فینال میان آرژانتین - برزیل دیدنی خواهد بود، اگر آرژانتین همچنان رو به جلو و با امید بازی کند.

منبع: Soccer net