نخستین کارگردان زن سینمای بعد از انقلاب

«پوران درخشنده», نخستین کارگردان زن سینمای ایران بعد از انقلاب است

«پوران درخشنده»، نخستین کارگردان زن سینمای ایران بعد از انقلاب است. اگر ‌فیلم‌هایش را دیده باشید، متوجه شده‌اید دغدغه خانم کارگردان سینمای ایران از روز اول تا امروز، آسیب‌ها و مشکلات اجتماعی حاکم بر جامعه بوده و نه‌تنها طی سال‌ها عقایدش تغییر نکرده که امروز مصمم‌تر از گذشته در حال فعالیت و ریشه‌یابی معضلات اجتماعی در قالب تخصص خودش است؛ یعنی فیلمسازی. پوران درخشنده در گفت‌وگویی که با زندگی ایده‌آل داشت، از هر دری سخن گفت؛ از تله‌فیلم جدیدش گرفته تا عقاید، دیدگاه‌ها و دغدغه‌هایش و البته آخرین فیلم سینمایی‌اش به نام «خواب‌های دنباله‌دار» که اخیرا وارد شبکه نمایش خانگی شده است.

● قدرت اراده

امروز مشغول ساخت یک تله‌فیلم به نام «گلبهار» هستم؛ گلبهار، داستان زندگی یک دختر روستایی علاقه‌مند به هنر است که به بیماری MS مبتلاست اما نگاه زیبایی به زندگی دارد و به آن امیدوار است. در این گیرودار با پسری آشنا می‌شود و رابطه‌شان تا مرز ازدواج هم پیش می‌رود اما زمانی که پسر متوجه بیماری دختر می‌شود، از این کار امتناع می‌کند و همه چیز به‌هم می‌خورد. روزگار می‌گذرد و پسر با اتفاقاتی در زندگی‌اش مواجه می‌شود که هم کارش را از دست می‌دهد، هم دچار مشکل جسمانی می‌شود، آنچنان که حتی به‌عنوان کارگر فصلی هم او را نمی‌خواهند! تا این‌که یک روز... ارژنگ امیرفضلی، مهران رجبی، اسماعیل سلطانیان و یکسری دیگر از بازیگران، در این تله‌فیلم ایفای نقش می‌کنند.

● نه مسیرم را تغییر داده‌ام، نه تفکراتم را

با این‌که از ورودم به عرصه سینما و فیلمسازی بیش از ۲۰ سال می‌گذرد اما به خاطر شرایط، نه مسیرم را تغییر داده‌ام، نه تفکرات و دیدگاهم را. سعی می‌کنم مشکلات پیش‌رویم را حل کنم و در مسیر اعتقادات خودم گام بردارم. زمانی که وارد سینما شدم، بیشتر ارزش‌های معنوی حاکم بود اما امروز ارزش‌ها، همه مادی شده‌اند! وضعیت امروز سینمای ایران شرایطی واقعا بحرانی دارد که آدم‌هایی مثل من، برای رساندن اعتقادات‌مان به سرمنزل مقصود باید از این بحران خارج شویم. امروز اصلا شرایط خوبی در سینمای ایران حاکم نیست چون ثباتی وجود ندارد و سینمایی که من دوست دارم، حمایت نمی‌شود و متاسفانه همه چیز در شکل مادی خودش تعریف می‌شود!

● تنها ترس من

از ابتدای کارم تا به امروز، بحث و مضمون همه فیلم‌های من آسیب‌های اجتماعی بوده است. هیچ‌وقت حاضر نیستم برای فروش بیشتر فیلم‌هایم از عقایدم کوتاه بیایم و از یکسری بازیگران مشخص و فیلمنامه‌های بی‌محتوا برای بالابردن جذابیت و فروش استفاده کنم. ترجیح می‌دهم در کارهایم بیشتر از آدم‌هایی استفاده کنم که به نقش نزدیک‌ترند و آن را ملموس‌تر اجرا می‌کنند. مثلا خیلی‌از بازیگران دوست داشتند در «بچه‌های ابدی» نقش علی احمدی را بازی کنند اما به‌نظرم این حق علی احمدی بود که این نقش را بازی کند. تنها موضوعی که کمی نگرانم می‌کند، این است که همین‌طوری وقتم بگذرد و نتوانم آن کارهایی که در ذهن‌دارم را انجام دهم.

● همه دغدغه‌های من

جامعه ما یک جامعه جوان است که باید این نسل را جدی گرفت و به موضوعاتی که پیرامون‌شان می‌گذرد اشاره کرد اما هیچ‌وقت نمی‌بینیم در رابطه با مشکلات و دغدغه‌های یک جوان فیلمی ساخته شود؛ فیلمی که نشان دهد یک جوان وقتی سربازی یا دانشگاه می‌رود چه اتفاقاتی برایش می‌افتد یا جوانی که می‌خواهد ازدواج کند چگونه باید این کار را انجام دهد یا چگونه باید مخارج زندگی‌اش را تامین کند و ترس از پیدا کردن شغل را چگونه برطرف کند و هزاران مشکل دیگر که هر روز نسل جوان ما درگیر آن هستند ولی هیچ راه‌حلی جلوی پایشان نمی‌گذاریم و آن‌ها هم به بیراهه می‌روند! در واقع هیچ‌کدام از مهارت‌های زندگی را به جوان‌مان آموزش نمی‌دهیم و مسلما او هم نمی‌تواند روی پای خودش بایستد و زندگی‌اش را مدیریت کند. درست است که فیلم یک نوع سرگرمی به حساب می‌آید اما می‌تواند به نوعی درس زندگی هم باشد و حرفی برای گفتن داشته باشد.

فیلمنامه «خواب‌های دنباله‌دار» از یک حرکت درون جامعه‌شکل گرفت. بچه‌های کار و بچه‌هایی که در خیابان‌ها گدایی می‌کنند و کسی را هم در حمایت از خودشان نمی‌بینند

● خواب‌های دنباله‌دار، فیلمی که در پخش نمایش خانگی موفق خواهد شد

فیلمنامه «خواب‌های دنباله‌دار» از یک حرکت درون جامعه ‌شکل گرفت. بچه‌های کار و بچه‌هایی که در خیابان‌ها گدایی می‌کنند و کسی را هم در حمایت از خودشان نمی‌بینند. البته کسانی هستند که از این‌ها بهره‌برداری‌های اقتصادی می‌کنند. زمانی جرقه ساخت «خواب‌های دنباله‌دار» در ذهن من زده شد که سر یک چهارراه بودم و دختری برای گرفتن پول سمت من آمد و می‌گفت پول ندارم غذا بخورم. در این گیرودار من داشتم از او می‌پرسیدم که چرا دنبال درس نمی‌روی و...! از دیدن این دختر بود که مدام با خودم کلنجار می‌رفتم که چه بلایی سر این دختر خواهد آمد؟ چه کسی مسیر زندگی را به این دختر خواهد آموخت؟ اگر خانواده این دختر بالای سرش بودند، اینگونه در خیابان‌ها رهایش نمی‌کردند و درسش را ادامه داده بود، آیا این اتفاق برایش می‌افتاد و چنین وضعیتی داشت؟ مسلما این دختر جوان هم به‌دلیل مشکلات مالی که دارد، وقتی خودش را با هم‌سن و سال‌هایش مقایسه می‌کند و کمبودهایش را می‌بیند، عقده‌های زندگی‌اش بزرگ و بزرگ‌تر می‌شوند و برای جبران کمبودهایش، ممکن است دست به هر کاری بزند!

مضمون «خواب‌های دنباله‌دار» هم عدالت اجتماعی و درس است. دغدغه من این دخترهای کوچک خیابانی بودند و نشان دادن تصویری از زندگی‌شان. متاسفانه «خواب‌های دنباله‌دار» آن‌طور که باید در سینماها اکران نشد و به‌صورت تک‌سکانس پخش شد، حتی اکران شهرستان هم به آن تعلق نگرفت! بنابراین تمام زحمتی که برای رساندن پیامم در این فیلم کشیده بودم، هدر رفت و نتوانستم به نتیجه دلخواهم برسم. البته همین روزها «خواب‌های دنباله‌دار» توسط پخش نمایش خانگی وارد خانه‌های مردم خواهد شد و مطمئنم استقبال بسیار خوبی از آن می‌شود، زیرا یکی از مشکلات بزرگ جامعه کنونی‌مان را به نمایش کشیده است.

با وجود این‌که استفاده از نابازیگران در کارهایم ممکن است روند کار را با مشکلاتی روبه‌رو کند اما چون دوست دارم نقش باورپذیر و واقعی از آب درآید، به‌نظرم ارزش وقت گذاشتن و انرژی صرف کردن را دارد. بالاخره جوان‌هایی که بازیگری را دوست دارند، یک جایی باید فرصت نشان دادن توانایی‌های‌شان را پیدا کنند. درست مانند دختر و پسر جوان فیلم «رویای خیس» که افسانه پاکرو و محمدرضا غفاری آن‌را بازی کردند و بعد از آن، به سینما شناسانده شدند.

ایده آل

اختصاصی مجله اینترنتی برترین ها Bartarinha.ir