در بیان ولادت باسعادت حضرت امیرالمؤمنین

مشهور آن است كه آن حضرت در روز جمعه سیزدهم ماه رجب, بعد از سی سال از عام الفیل در میان كعبه ی معظّمه متولد شده است پدر آن حضرت, ابوطالب, پسر عبدالمطلب بوده كه با عبدلله پدر حضرت رسول برادر اعیانی پدری و مادری بوده مادر آن حضرت, فاطمه بنت اسد بن هاشم بن عبد مناف بوده و آن حضرت و برادرانش اول هاشمی بودند كه پدر و مادرشان هر دو هاشمی بودند

مشهور آن است كه آن حضرت در روز جمعه سیزدهم ماه رجب، بعد از سی سال از عام الفیل در میان كعبه ی معظّمه متولد شده است . پدر آن حضرت، ابوطالب، پسر عبدالمطلب بوده كه با عبدلله پدر حضرت رسول برادر اعیانی ( پدری و مادری ) بوده . مادر آن حضرت، فاطمه بنت اسد بن هاشم بن عبد مناف بوده و آن حضرت و برادرانش اول هاشمی بودند كه پدر و مادرشان هر دو هاشمی بودند . در كیفیت ولادت آن جناب روایات بسیار است و آنچه به سندهای بسیار وارد شده آن است كه : روزی عباس بن عبدالمطلب بایزید بن قعنت و با گروهی از بنی هاشم و جماعتی از قبیله ی بنی العزّی در برابر خانه ی كعبه نشسته بودند .

ناگاه فاطمه بنت اسد به مسجد درآمد و به حضرت امیرالمؤمنین نه ماه آبستن بود و او رادرد زائیدن گرفته بود . پس در برابر خانه ی كعبه ایستاد و نظر به جانب آسمان افكند و گفت : « پروردگارا من ایمان آورده ام به تو و به هر پیغمبر و رسولی كه فرستاده ای و به هر كتابی كه نازل گردانیده ای و تصدیق كرده ام به گفته های جدّم ابراهیم خلیل كه خانه ی كعبه بنا كرده ی اوست. پس سؤال می كنم از تو، به حق این خانه و به حق آن كسی كه این خانه را بنا كرده است و به حق این فرزندی كه در شكم من است و با من سخن می گوید و به سخن گفتن خود مونس من گردیده است و یقین دارم كه او یكی از آیات جلال و عظمت توست كه آسان كنی بر من ولادت وی را .» عباس و یزید بن قعنب گفتند : چون فاطمه از این دعا فارغ شد، دیدیم كه دیوار عقب خانه شكافته شد.

فاطمه از آن رخنه داخل خانه شد و از دیده های ما پنهان گردید، پس شكاف دیوار به هم پیوست به اذن خدا و ما چون خواستیم در خانه را بگشاییم ، چندان كه سعی كردیم در گشوده نشد. دانستیم كه این امر از جانب خدا واقع شده و فاطمه سه روز در اندرون كعبه ماند. اهل مكّه در كوچه ها و بازارها این قصه را نقل می كردند و زنها در خانه ها این حكایت را یاد می كردند و تعجب می نمودند ، تا روز چهارم رسید. پس همان موضع از دیوار كعبه كه شكافته شده بود.

دیگر باره شكافته شد. فاطمه بنت اسد بیرون آمد و فرزند خود اسدالله الغالب علی بن ابیطالب، را در دست خویش داشت و می گفت : « ای گروه مردم ! به درستی كه حق تعالی برگزید مرا از میان خلق خود و فضیلت داد مرا بر زنان برگزیده كه پیش از من بوده اند، زیرا كه حق تعالی برگزید آسیه دختر مزاحم و او را عبادت كرد حق تعالی را پنهان در موضعی كه عبادت خدا درآنجا سزاوار نبود مگر در حال ضرورت (یعنی خانه ی فرعون) و مریم دختر عمران را حق تعالی برگزید و ولادت حضرت عیسی را بر او آسان گردانید و در بیابان درخت خشك را جنبانید و رطب تازه از برای او از آن درخت فرو ریخت و حق تعالی مرا بر آن هر دو زیادتی داد و همچنین بر جمیع زنان عالمیان كه پیش ازمن گذشته اند، زیرا كه من فرزندی آورده ام در میان خانه ی برگزیده ی او، و سه روز در آن خانه محترم ماندم و از میوه ها و طعامهای بهشت تناول كردم.

چون خواستم كه بیرون آیم، در هنگامی كه فرزند برگزیده ی من بر روی دست من بود، هاتفی از غیب مرا ندا كرد. ای فاطمه این فرزند بزرگوار را «علی» نام كن، به درستی كه منم خداوند علیّ اَعلی و او را آفریده ام از قدرت و عزّت و جلال خود و بهره ی كامل از عدالت خویش به او بخشیده ام و نام او را از نام مقدس خود اشتقاق نموده ام و او را به آداب خجسته ی خود تأدیب نموده ام و امور خود را به او تفویض كرده ام و او را بر علوم پنهان خود مطلع كرده ام و در خانه ی محترم من متولّد شده است و او اول كسی است كه اذان خواهد گفت بر روی خانه ی من و بتها را خواهد شكست و آنهارا از بالای كعبه به زیر خواهد انداخت و مرا به عظمت و مجد و بزرگواری و یگانگی یاد خواهد كرد و اوست امام و پیشوا بعد از حبیب من و برگزیده از جمیع خلق من محمد (صلی الله وعلیه و اله) كه رسول من است و او وصی او خواهد بود .

خوشا به حال كسی كه او را دوست داد و یاری كند او را، و وای بر حال كسی كه فرمان او نبرد و یاری او نكند و انكار حق او نماید . » در بعضی روایات است كه چون حضرت امیرالمؤمنین (ع) متولد شد ابوطالب او را بر سینه ی خود گرفت و دست فاطمه بنت اسد را گرفته به سوی ابطح آمدند و ندا كرد با اشعاری به این مضمون : ای پروردگاری كه شب تار و ماه روشن و روشنی دهنده را آفریده ای، بیان كن از برای ما كه این كودك را چه نام گذاریم؟ ناگاه مانند ابر، چیزی از روی زمین پیدا شد ، نزدیك ابوطالب آمد، ابوطالب او را گرفت و با علی به سینه ی خود چسبانید و به خانه برگشت .

چون صبح شد دید كه لوح سبزی است در آن عباراتی نوشته شده به این مضمون : مخصوص گردیدید شما ای ابوطالب وفاطمه به فرزند طاهر پاكیزه پسندیده ، پس نام بزرگوار او علی (ع) است و خداوند علیّ اعلی نام او را از نام خود اشتقاق كرده است . پس ابوطالب آن حضرت را علی نام كرد و آن لوح را در زاویه ی راست كعبه آویخت و چنان آویخته بود تا زمان هشام بن عبدالملك، كه آن را از آنجا فرو آورد و بعد از آن ناپیدا شد.