شنا کنید, سالم بمانید

شرایطی که یک استخر بهداشتی و استاندارد باید داشته باشد

برای آنکه بتوانید در روزهای گرم بهار و تابستان از دلچسب‌ترین و مفرح‌‌‌ترین ورزش این فصل‌ها استفاده کنید، باید استخری متناسب با شان سلامت شما فراهم شود. برای اجزاء مختلف یک استخر، استانداردهایی تعیین شده و بازرسان بهداشتی طی بازدیدهای مختلف نظارتی خود، این استانداردها را چک می‌کنند تا استخرهایی که شما برای گذراندن این فصل‌ها انتخاب کرده‌اید، از هر لحاظ پاک و سالم باشد.

● آب

مهم‌ترین جزء یک استخر پاک، آب آن است. در هر استخر باید یک دستگاه کلرزنی و نیز سیستم تصفیه آب وجود داشته باشد. اما برای اطمینان از تمیز و بهداشتی بودن آب‌استخر، این کافی نیست. متصدیان نگهداری استخر باید هر روز به وسیله دستگاه کوچک مخصوصی که در اختیار دارند، مقدار کلر‌ آب را بسنجد و در دفتر مخصوصی ثبت کنند. مورد دیگری که روزانه کنترل می‌شود مقدار اسیدی یا قلیایی بودن آب یا اصطلاحا ph است که آن هم در این دفتر ثبت و در صورت بازدید بازرسان بهداشت محیط، ارائه می‌شود.

درست است که برای رفع آلودگی‌های آب استخر باید در آن کلر وجود داشته باشد، اما همه ما گاهی تجربه کرده‌ایم که بعد از استخر دچار سوزش چشم، بینی و آب‌‌ریزش و التهاب شده‌ایم‌، در صورتی که به عنوان مثال دفعه قبل در استخر چنین حالتی برایمان پیش نیامده بود. علت آن است که زیادی مقدار کلر استخر هم مثل کمبود آن مشکل‌ساز است. «کلر باقیمانده» مقیاسی است که کارشناسان بهداشت محیط برای تعیین وضعیت مطلوب کلر آب استخر استفاده می‌کنند و معرف مقدار کلری است که آب بعد از طی مسیر از منبع کلر تا استخر حاوی آن خواهد بود. این مقدار باید بین یک تا ۳/۵ میلی‌گرم در لیتر باشد، که البته در شرایط مختلف مثل زمان‌بروز همه‌گیری ممکن است مقادیر بیشتری تعیین شود. Ph مناسب آب، که آن‌‌هم توسط دستگاه‌های کوچک قابل حمل اندازه‌گیری می‌شود، باید بین ۷/۲ تا ۸ باشد. اما سایر خصوصیات بهداشتی آب استخر‌ها مانند خصوصیات فیزیکی، شیمیایی و همین‌طور وجود عوامل بیماریزای میکروبی و قارچی گوناگون، توسط کارشناسان بهداشتی که مرتبا استخرها را بازدید می‌کنند، بررسی می‌شود.

● تمهیدات جانبی برای پاک‌ ماندن آب

از آبی که در استخر تصفیه شده و کلر زده می‌شود، باید طوری استفاده شود که حداقل آلودگی به آن اضافه شده و دیرتر کثیف شود. اول آنکه شناگران قبل از ورود به استخر باید دوش گرفته و بدن خود را کاملا شستشو کنند. البته دوش گرفتن بعد از استفاده از استخر هم لازم است، علت آن است که کلر باقیمانده و نیز آلودگی‌های احتمالی روی پوست و مو زدوده شود.

تعداد کافی دوش‌های موجود در محوطه استخر هم برای استفاده بهینه از آنها مهم است. این تعداد بر حسب تعداد شناگران و مدت زمان نوبت شنا (اصطلاحا سانس) تعیین می‌شود. حوضچه محتوی ماده ضدعفونی کننده هم چیزی است که وجود آن برای هر استخری لازم است. از این حوضچه برای ضد عفونی کردن پای شناگران، بعد از دوش و قبل از ورود به استخر باید استفاده کرد. از طرف دیگر، وضعیت ساختمان و شیب‌بندی موج‌شکن استخر باید به نحوی باشد که آب سرریز شده از استخر، دوباره به داخل آن بازنگردد و باعث آلودگی آن نشود.

● درجه حرارت آب

دمای مناسب آب، فاکتور مهم دیگری در یک استخر است که لذت بردن و سالم ماندن متعاقب آن، نقش اساسی دارد. استخرهای روباز شاید نتوانند کنترل چندانی روی حرارت آب داشته باشند، اما اصلی که در مورد استخرهای سرپوشیده وجود دارد، آن است که حرارت آب داخل استخر باید ۲۵ درجه سانتی‌گراد باشد و هوای اطراف استخر نباید بیش از ۵ درجه سانتی‌گراد گرمتر و یا یک درجه سانتی‌گراد سردتر از آب استخر باشد.

● غرق نشدن

می‌رسیم به مهم‌ترین معیار یک استخر سالم و بی‌خطر، یعنی در نظر گرفتن امکانات لازم برای غرق نشدن شناگران . اول آنکه پوشش سطح محوطه اطراف استخر باید طوری باشد که باعث لغزندگی و لیز خوردن شناگران نباشد.وجود وسایلی که برای نجات غریق‌های احتمالی به کار می‌رود، جزو واجبات یک استخر ایمن است؛ وسایلی مثل حلقه نجات، تیوپ، طناب، لوله‌های مخصوص عصایی شکل، چوب و تیرک و غیره.صد البته که وجود این وسایل به تنهایی کافی نیست و حتما باید یک نجات غریق حرفه‌ای و آموزش دیده برای استفاده از آن‌ها درمواقع لزوم در استخر حضور داشته باشد.