استفاده از کارودیلول در پرفشاری خون و کاردیومیوپاتی

آثار همودینامیک کارودیلول در مسدود کردن گیرنده‌های آلفا و بتا به خوبی مشخص شده است و به لطف آثار قلبی ـ عروقی این دارو، کارودیلول اکنون یکی از مهم‌ترین بتا بلوکرها برای درمان …

آثار همودینامیک کارودیلول در مسدود کردن گیرنده‌های آلفا و بتا به خوبی مشخص شده است و به لطف آثار قلبی ـ عروقی این دارو، کارودیلول اکنون یکی از مهم‌ترین بتا بلوکرها برای درمان پرفشاری خون محسوب می‌گردد...

در کارآزمایی‌های بالینی، کارآمدی کارودیلول معادل دیگر بتا بلوکرهای شایع، آنتاگونیست‌های دی هیدروپیریدینی کلسیم و مهارکننده‌های آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACE) بوده است.

کاهش فشارخون بدون اختلال کارکرد سیستول و تغییر در ضربان قلب حاصل می‌گردد. نشان داده شده است که کارودیلول، در مقایسه با متوپرولول، بدون کاهش برون‌ده قلب، فشارخون و مقاومت عروقی را کاهش می‌دهد.

دوز متوسط کارودیلول در پرفشاری خون ۵۰-۲۵ میلی‌گرم به تنهایی یا (در صورت عدم کنترل خوب فشارخون) به همراه دیگر داروهای کاهنده فشارخون است. شایع‌ترین داروهایی که همراه با کارودیلول تجویز می‌شوند، عبارتند از مهارکننده‌های آنزیم مبدل آنژیوتانسین، آنتاگونیست‌های کلسیم و دیورتیک‌ها.

ردیومیوپاتی هیپرتروفیک

به نظر می‌رسد که کارودیلول قادر باشد عملکرد دیاستولی مرتبط با اختلال کارکرد شل شدن میوکارد را کاهش دهد. این اثر می‌تواند به خاطر خاصیت آنتاگونیستی کلسیم باشد. اثر بتابلوکری، مصرف اکسیژن توسط میوکارد و فعالیت انقباضی قوی را کاهش می‌دهد و به کاهش گرادیان آئورتی ـ بطنی می‌انجامد.

ترجمه: دکتر دامون غضنفری املشی

منبع:

Palazzuoli A. Carvedilol: Something else than a simple betablacker? European Review for Medicial and Pharmaclogical Sciences ۲۰۰۲: ۶: ۱۱۵-۲۶.